Όσο εύκολα σου χαρίζω το απλό σώμα μου
τόσο αφήνω μπροστά σου τη γυμνή ψυχή μου
και σαν σου αφήσω το ξενιτεμένο πτώμα μου,
έγινε και δική σου η κάθε πτυχή μου.
και όταν τελειώσει και αυτό το διάστημα,
θα μείνει για μένα μονάχα η σκόνη
από εναν εαυτό που πάλι μοιράστηκα,
από εναν εαυτό που μ'αφησε μόνη.
έφυγε μαζί του
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
