Παρατηρείς άραγε πόσο ηχηρές γίνονται οι σιωπες σαν πέσει η νύχτα;
Μόνη, η μελωδία της ψυχής μου μένει πάντα σιωπηλή,
άυλη, τρομακτικά κενή
τόσο που παύει να'ναι μελωδία
και δε μοιάζει
πάρα με μια ξεθωριασμένη, δίχως ουσία ωδή
στον κάποτε εαυτό μου.
-Σειρήνα
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
