Μην χαθείς ψυχή μου
κι ας το ξέρω στον κόσμο τούτο πως δεν ανήκεις.
Σε παρακαλώ, παλεύω, μην χαθείς.
Μην υποκύψεις, μην απαρνηθείς, μην χαθείς.
Και αν πονέσεις, μην φύγεις, μην χαθείς.
Μην χάσεις, μην χαθείς γιατί φοβάμαι
το κάθε μου βήμα.
Είναι βλέπεις πολύ μικρό μπροστά στον κόσμο.
Μην χαθείς γιατί φοβάμαι
το κάθε μας σχήμα,
που άγρια έρχεται να το ξεπλύνει μ'ενα κύμα
η θάλασσα
που με διώχνει
πάντα
πίσω
στην ακτή.
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
