Εν'αστήρευτο πηγάδι από σκοτάδι.
Καθώς πέφτει η νύχτα,
πέφτω στο νερό του·
με θλίβει, νοσταλγικά με θλίβει.
Σαν σκοτεινιάζει,
καταστρέφει
όλα εκείνα τα θαύματα
που είτε γνώριζα
είτε ανέπαφα αισθανόμουν
με 'κάναν να ελπίζω.
Ένα μοναχικό χάραγμα στον δρόμο.
Καθώς πέφτει η νύχτα,
πέφτω στο ανέλπιδο σκοτείνιασμα του·
με θλίβει, νοσταλγικά με θλίβει.
Σαν σκοτεινιάζει,
καταστρέφει
όλα τα λίγα σχήματα
που έσκυψε να πάρει
η άμορφη μορφή μου.
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
