Πες μου,
θα είναι το αύριο γεμάτο από τη λάμψη σου;
θα χορευει και 'κείνο στα κύματα των λέξεων, δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια, αέρινα;
θα είναι τόσο υπέροχο,
απλό και υπέροχο
όσο εσύ;
Που ξέρεις,
ίσως τότε σταματήσω να το βλέπω με φόβο.
Ίσως τότε το αισθανθώ κοντά μου.
Ίσως,
αν μοιάζει έστω και λιγο σ' εσένα,
το αγαπήσω.
-Ἀθηνᾶ
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
