Στέκομαι διαρκώς κουρασμένη
τόσο φανερά θλιμμένη,
απογοητευμένη
από το αδιάλλακτο,
νωχελικό,
κενόδοξο σκοτάδι μου.
Στέκομαι διαρκώς κυνηγημένη
τόσο φανερά φοβισμένη,
απογοητευμένη
από τον αδιάλλακτο,
νωχελικό,
ματαιόδοξο εαυτό μου.
Καταδιώκομαι,
κατηγορούμαι,
λησμονούμαι,
από τα πάντα γύρω μου
και εντός μου,
από τα πάντα δίπλα μου
και δίπλα στο ψύχος των ματιών μου.
Καταδιώκομαι,
κατηγορούμαι,
λησμονούμαι,
από εκείνη
και εκείνη
και εκείνη
που συνιστούν εμένα.
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
