Ήμασταν κάτι μεταφορικά συνώνυμα,
αιθεροβάμονες ακροβάτες στο σχοινί
του χρόνου·
έκλεινα τα μάτια μου
την πτώση να αγνοήσω,
έτρεμα
και συνάμα δεν φοβόμουν
ετούτη την φορά
το τέλος.
-Σειρήνα
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
