Δεν είμαι,
παρά μορφές, κίβδηλες μορφές που ιχνηλατούν προς το πέρας του απέραντου.
Ξαγρυπνώ με συντροφιά
του ανέμου τα σκιρτήματα
και χαμηλόφωνα στις σκιές τραγουδώ,
σαν η σιωπή τους ν'ακούγεται
για την ποίηση
ως μια υπόκρουση αχανής.
Δεν είμαι
πάρα μορφές, κίβδηλες μορφές που
ιχνηλατούν προς το τέλος του ατελεύτητου.
Ξαγρυπνώ με συντροφιά
του ανέμου τα σκιρτήματα
και πλέκω στίχους
να ταιριάζουν όμορφα σε κάθε συναίσθημα,
πλάι στις σκιές
σαν η σιωπή τους ν'ακούγεται
για την ποίηση
ως μια υπόκρουση αχανής.
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
