Δεν ήθελα να φτάσω εδώ,
ποτέ δεν ήθελα να φτάσω εδώ,
ακόμη δεν θέλω, μα έφτασα.
Εξαιτίας του ανόητου εαυτού μου
που επιτρέπει σε κάθε στίχο να
γίνεται κομμάτι μου άφοβα,
ακόμη και άθελά μου
ενστερνίζομαι κάθε ίχνος
συναισθήματος
και πονάω
σε κάθε άγγιγμα του τίποτα.
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
