Στης ψυχής μου το κέρινο ομοίωμα
θα χαράξει ο χρόνος
τα όσα έσπειραν μέσα μου τον έναστρο λήθαργο
και θέλω να αποβάλλω.
Μα το κερί από καιρό έχει στεγνώσει
και δεν υπάρχει πια η δύναμη να το μετουσιώσω σε κάτι όμορφο. Παραμένουν οι μικρές ή και μεγάλες, βαθειές χαρακιές, να συμβολίζουν έναν εαυτό που έτυχε να ενσαρκώσω.
Στης ψυχής μου το κέρινο ομοίωμα προσπαθώ πολλάκις να σμηλεύσω μια εικόνα πρόσχαρη, γαλήνια και εύμορφη.
Μα σε κάθε ατελέσφορη προσπάθεια αναδύονται απ' τον πυθμένα της αβύσσου, τα άδυτα του κόσμου που συγκέντρωνω και γω στην ασταθή πορεία προς κύκνειο ταξίδι μου.
-Σειρήνα
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
