άτιτλο

52 10 2
                                    

περίβλημα της απόμακρης σιλουέτας τραχιά, εχθρικά υφάσματα
που απέσυραν τον ήλιο
να σμίγουν στ'άστρα δεν επέτρεπαν

μισάνοιχτα αισθήματα του παγωμένου ολονυκτιου των ματιών που με ξεχνούνε
για εκείνα πάντα ψύχραιναν οι ώρες
για κείνα και γελούσαν με τους ανέμους

τίποτε
 δεν είχε σημασία
και τα πάντα θύμιζαν λίγα
μπροστά σε τούτο το ολονύκτιο αίσθημα
πως ίσως κάτι καταφέρει να ανοίξει την κάμαρη των δισταγμών
 

Μισάνοιχτη Κάμαρη Where stories live. Discover now