περίβλημα της απόμακρης σιλουέτας τραχιά, εχθρικά υφάσματα
που απέσυραν τον ήλιο
να σμίγουν στ'άστρα δεν επέτρεπαν
μισάνοιχτα αισθήματα του παγωμένου ολονυκτιου των ματιών που με ξεχνούνε
για εκείνα πάντα ψύχραιναν οι ώρες
για κείνα και γελούσαν με τους ανέμους
τίποτε
δεν είχε σημασία
και τα πάντα θύμιζαν λίγα
μπροστά σε τούτο το ολονύκτιο αίσθημα
πως ίσως κάτι καταφέρει να ανοίξει την κάμαρη των δισταγμών
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
