Στην σκέψη μου διαβαίνουν συχνά όλα εκείνα τα ανθρώπινα λόγια που δεν εκτιμώνται,
όπως για παράδειγμα: "Γεια σου". Χρειάζεται ψυχικό σθένος για να χαιρετήσεις και με αυτόν τον τρόπο να ανοίξεις την πόρτα επικοινωνίας σου στον απέναντι άνθρωπο.
Δεύτερο παράδειγμα, οι λίγο πιο βαριές, γεμάτες νόημα λέξεις:" Έλα εδώ".
Απλή φράση πράγματι, μα χρειάζεται μία τέτοια παραδοχή της ολοκληρωτικής σου παράδοσης στον άλλον άνθρωπο για να την προφέρεις.
"Σε χρειάζομαι" του είπα μεθυσμένη και δάκρυσα, διότι τότε για μένα τα συναισθήματα μεταμορφώνονται από τρομακτικές ύαινες σε ήρεμα πλοία.
Δεν χρειάστηκε στίχους περίτεχνους για να νιώσω ποιήτρια, παρά μονάχα η ολοκληρωτική αποδοχή των συναισθημάτων μου.
Μου είπε: "δεν θέλω να σε χάσω" την ώρα που έκλειναν τα μάτια μου και βρισκόμουν σε βαθύτατο ύπνο.
Δεν άντεχε η ψυχή του η ανθρώπινη να το παραδεχτεί όταν είμαστε ξύπνιοι, ανακαλύπτοντας θάρρος σαν το σκοτάδι καλύπτει την ντροπή της ημέρας.
Δεν χρειάστηκε να γράψει ποίηση για να γίνει ποιητής,
δεν χρειάστηκα να γράψω άλλο ένα γεμάτο πλούσιους νοηματικά στίχους και δύσκολες λέξεις ποίημα,
για να νιώσω τουτη τη γνωστή μου ποιητική αγαλλίαση μετά από κάθε τέλος των γραπτών μου.
Χρειάστηκαν παρά μόνο λίγες λέξεις απλές,
και
κυρίως
ανθρώπινες.
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
