Αναρωτιέμαι, δεν αισθάνεσαι το κρύο;
Τρυπώνει στην ψυχή μου απ'τις χαραμάδες στο σπίτι
και πάλι πίσω γυρίζει στις σκιές.
Αναρωτιέμαι, δεν αισθάνεσαι το κρύο;
Εμένα δεν με έχει αφήσει από τότε. Είναι δίπλα μου σαν ένας μελαγχολικός φίλος.
Δεν έχω παράπονο όμως.
Βλέπεις, δεν με αφήνει ποτέ μόνη μου στην θολούρα της ζωής.
Αναρωτιέμαι, δεν αισθάνεσαι το κρύο;
Εδώ δίπλα σου κείται,
ανάμεσα μας. Δες το.
Έλα να το διώξουμε.
Σε παρακαλώ, βοήθησέ με.
Φοβάμαι μόνη μου.
-Ἀθηνᾶ
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
