Stronger than before

6.

A Hero is no braver than an ordinary man, but he is brave five minutes longer

'Hoi Meira, Harry.' Ik voel het kleur uit mijn gezicht trekken. 'Hoi Shawn.' Wat ben ik blij dat Harry hem te woord staan. Mijn gebroken hart laat zich weer een beetje zien. 'Je ziet er prachtig uit Meira.' Ik knik. 'Dank je wel.' Weet ik er met moeite uit te krijgen. 'Lang niet gezien.' Iets in zijn stem, geeft mij het gevoel dat dit niet goed gaat af lopen. 'Is ook niet vreemd als je van de aardbodem verdwijnt.' Jup. Verwijtende klank. Dit gaat sowieso niet goed lopen. 'Ik was niet van de aardbodem verdwenen. Ik ben verhuisd.' 'Ja, ik hoorde al zoiets. Harry had een nieuwe vriendin. Blijkbaar ben jij dat dus. Dat heb je snel gedaan voor iemand die beweert een jaar op mij gewacht te hebben.' Harry trok mij een klein stukje naar achter en ging zelf ietsjes voor me staan. Dat was een beschermend trekje van Harry. 'Shawn, dit is niet het moment om hier over te praten.' Harry zijn zware, rauwe stem is kalm en beheerst in tegenstelling tot Shawn die zijn vuisten balt. 'Bemoei je er niet mee Harry. Je hebt haar van me afgepakt.' 'Ik heb niemand afgepakt.' 'Jawel! Mij verlaat ze omdat ze niet tegen de fans en paparazzi kan en met jou verschijnt ze op één van de grootste gala's die er bestaat.' Shawn zijn hoofd is rood aan gelopen terwijl hij zijn blik wisselt tussen Harry en mij. Het is best beangstigend om te zien. Ik pak Harry zijn hand vast. Ik heb zijn kalmte nodig voor ik hem flip. Hij lijkt het door te hebben en wikkelt zijn vingers in die van mij. 'Wij kunnen dit beter op een ander moment uit praten. Als je ons nu wilt excuseren?' Harry draait zich om naar mij om er zeker van te zijn dat ik oké ben. 'Dat dacht ik even niet. Een half jaar heb ik niks van jou gehoord Meira. Een fucking half jaar. Je was blijkbaar verhuisd, je telefoon nam je niet op. Serieus! Ik vertel je dat ik van je hou en je vertrekt...' Ik hield mijn blik op Harry gericht. Hij had veel geduld, maar het begon op te raken. 'Een half jaar. Hoe kon je dat doen?' Hmm. Aan Harry te zien was hij zijn geduld kwijt geraakt en ik wou geen moeite doen om hem tegen te houden. 'Weet je wat Shawn? Nu weet jij hoe zij zich ander half jaar lang heeft gevoelt, toen jij het zelfde deed. Jij hebt geen recht om verwijten naar haar toe te gooien. Jij weet NIKS van wat er de laatste tijd met haar aan de hand was, dus hou alsjeblieft op de jaloerse ex uit te hangen. Wij kunnen dit op een ander moment bespreken, maar niet hier. Begrepen?' Harry zijn gezicht was dicht bij dat van Shawn. Hij siste de woorden zacht, maar toch verstaanbaar. Shawn had grote ogen op gezet. Deze kant van Harry was hij niet gewend. 'Als je ons nu wilt excuseren?' Vervolgde Harry zijn verhaal op een normale toon. Shawn knikte kort waarna Harry mij mee nam naar de andere kant van de zaal. 'Thank you Styles. Je bent geweldig.' Een glimlach sierde zijn gezicht. 'Dat moest gewoon even.' We schieten beide in de lach.

Nadat Harry verschillende gesprekken heeft gevoerd en ik er bij heb gestaan als een derde wiel, kijkend naar de verschillende danskoppels voor me, richt hij zich weer tot mij. 'Heb je het wat naar je zin?' Hij strijkt zijn hand door zijn haar. 'Ik heb nooit geweten, dat iets als dit zo mooi kan zijn.' brabbel ik zwijmelend terwijl ik naar de dansers kijk die lijken te zweven over de vloer. 'Mooi op ze zien hé?' ik knik met mijn hoofd. Woorden waren niet genoeg. Er stonden meerdere ronde tafels, bedekt met witte tafellakens waarvan de onderkant versierd is met een bloemenprint. Op de tafel staat een grote vaas met een grote bos witte bloemen. De stoelen hebben een ronde rugleuning met een goud gelige rand erom heen. De zaal bevat een hoog plafond met meerdere kroonluchters. Kort om, een prachtig geheel. De dansers droegen allemaal een pak en de meeste dames een zwierige baljurk.

POV Harry Styles.

De manier waarop Meira naar de zaal kijkt is schattig om te zien. De jurk die ze draagt staat haar prachtig. Ze heeft de perfecte keus gemaakt. Het is fijn om haar zo gelukkig te zien. Ze is van ver gekomen. Meira is een gevoelig persoon. Ondanks wat ze allemaal heeft mee gemaakt, blijft ze toch door gaan. Het is bewonderingswaardig. De heartbreak... Ja, dat heb ik ook gevoelt en ik snap haar gevoel dan ook ontzettend goed. Ik ben blij dat ik haar heb mee genomen naar dit bal. Ze lijkt zo gelukkig. 'Wil je dansen?' Ik schrik van mezelf wanneer ik de woorden eruit heb gefloept. Haar groene ogen haken zich gelijk in die van mij. 'Ik ben niet een hele goede danser.' Stamelt ze. Ik weet niet waarom maar een glimlach groeit op mijn gezicht. 'Ik help je, oké?' Ze knikt en neemt mijn, inmiddels uitgestoken hand aan en neem haar mee naar de dansvloer. Een rustig nummer speelt. Ik leg haar hand op mijn schouder en pak haar rechter hand vast. Mijn hand leg ik op haar onderrug. Meira kijkt naar onze voeten. Ik voel de spanning in haar kleine lichaam. Met mijn vrije hand, duw ik zacht tegen haar kin aan. 'Kijk naar mij, ik lijd je.' Ze knikt kort. Ik verplaats mijn hand weer naar haar onder rug en 'Het spijt me.' Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Voor als ik op je tenen ga staan.' Meira straalt haar prachtige glimlach. In haar zwarte jurk lijkt ze wel een prinses. Ik herinner me nog als de dag van gister, hoe ze stamelde toen ik haar voor het eerst zag met Shawn. Waarom weet ik niet, maar ik voelde mij meteen aangetrokken tot haar. 'Waar denk je aan?' Dat is ook zo iets. Ze lijkt soms dwars door mijn muren heen te kijken. Ik weet vrijwel zeker dat niemand mij beter kent dan Meira en mijn moeder. 'Gewoon, aan onze eerste ontmoeting.' Ik zie Meira haar hoofd rood worden waardoor ik zacht begin te lachen. 'Joh, het was schattig.' Ze schud wild haar hoofd. 'Eerder beschamend zal je bedoelen.' ik twijfel even of het gene wat ik wil zeggen, wel een slim idee is... 'Ik moet toe geven, dat ik blij ben dat Shawn mij toen geroepen heeft. Ik ben blij dat ik je heb leren kennen Meira.' Ik zie haar wangen nog roder kleuren. Een redelijk bekend gevoel, wat erg lang geleden is, vormt zich in mijn buik. Ik ben sprakeloos. Ik word uit mijn gedachten getrokken, wanneer Meira een stap bij me vandaan zet en begint te klappen. Het nummer is afgelopen. Wanneer Meira begint met klappen, volgen er meer mensen. Ieder op zijn manier verbaasd omdat Meira klapt. Aan de andere kant is het een ontzettend respectvol gebaar richting het orkest dat speelt. 'Zullen we wat drinken halen?' Het is me nog nooit eerder op gevallen, maar zelfs haar stem klinkt als dat van een engel. Jeetje Harry, waar de f. denk jij mee bezig te zijn...

'IEMAND EHBO? HULP NODIG!' Hoor ik vanuit de menigte. Ik zie Meira meteen om kijken. 'Ik moet helpen, sorry.' Zegt ze tegen mij voor ze haar jurk op tilt en naar de schreeuwende man rent. Ik ren er achter aan en zie Meira op haar knieën zakken bij een man die op de grond ligt. Ze schud voorzichtig aan de schouders van de man maar de man reageert niet op haar. Ze legt haar oor iets boven zijn mond en kijkt naar zijn voeten. 'Telefoon iemand?' Ze steekt haar hand uit waardoor ik snel die van mij open op haar hand leg. 'iemand moet NU een AED halen. Zo snel mogelijk.' Een man schreeuwt dat hij die op haalt en rent weg. Ze tikt wat in en zet mijn telefoon op luidspreker en legt hem neer. Ze plaatst haar handen op de borst van de man en begint te drukken. "911, waarmee kunnen we u helpen." 'Ik heb een ambulance nodig. Het gaat om een bewusteloos slachtoffer zonder ademhaling, reanimatie is gestart.' "oké mevrouw, kunt u mij het adres vertellen?" Ik hoor Meira het adres door geven terwijl ze stevige borst compressies uit voert bij de man en dit afwisselt met twee beademingen. Ik hoor haar tussendoor communiceren met de telefoniste aan de andere kant van de lijn. Het is een bijzonder eng gezicht, maar aan de andere kant ook bijzonder om Meira zo bezig te zien. 'Hij zakte zomaar in elkaar. Ik kon er niks aan doen. Ik wist niet wat ik moest doen.' Een man staat met zijn handen in het haar naast Meira. 'Dat kan gebeuren meneer. Hoelang geleden is dit?' 'Ik ben meteen hulp gaan halen nadat hij in elkaar zakte.' 'Dat was goed van u meneer. U heeft goed gehandeld.' verteld Meira ondertussen hijgend aan de man. 'Kan ik iets doen? Moet ik helpen?' Ik zie de man bij Meira neer knielen en proberen te helpen. 'Op dit moment kunt u even niks doen. We moeten wachten tot de AED er is, dan kunt u helpen. oké?' Alsof het zo moest zijn komt de man terug met een AED in zijn handen. 'Oké meneer, u mag hem aan zetten en daarna de blouse tot zover u kunt ontknopen.' De man doet met trillende handen, wat Meira hem verteld. Bij haar lijkt er complete rust te heersen. Ondertussen hebben zich heel wat mensen om Meira en de mannen heen verplaatst maar het lijkt haar niks te schelen.

'Oké, zo meteen geef ik mond op mond beademingen. Op de verpakking ziet u waar de stikkers geplakt moeten worden. Doe dat, maar wel gecontroleerd.' Ze drukt nog een paar keer. 'Nu.' De man doet opnieuw wat Meira van hem vraagt. 'Zo goed?' Meira kijkt even kort, knikt en begint weer met de reanimatie. 'Luister naar het apparaat en doe wat hij zegt.' Is de volgende instructie. Het apparaat zegt dat er een schok geadviseerd is. Daarna hoor je hem opladen. "Lukt het nog mevrouw?" 'Ja, hoe lang voor de ambulance er is?' "een paar minuten nog. Staat er iemand bij de ingang om hem op te vangen?" Ze kijkt om haar heen. 'Ik ga wel.' roept een vrouw die aan de andere kant van de kring staat. 'Ja, er zal een mevrouw staan in een paarse jurk.' Het apparaat verteld dat hij gereed is. Meira stopt de reanimatie en neemt afstand. De man bij haar neemt haar voorbeeld over. 'Druk op de knop.' De man drukt waardoor er een stoot door het slachtoffer gaat. "Hervat reanimatie" zegt het apparaat opnieuw waardoor Meira opnieuw door gaat. Ik hoor de menigte uit elkaar schuiven en op dat moment haalt de man een teug adem en paniekerig om zich heen kijken. 'Hallo Meneer, mijn naam is Meira. Ik ben een EHBO-er. Ik heb u zojuist gereanimeerd. De ambulance is net binnen gekomen. U bent in goede handen.' Ze man knikt en op dat moment bereikt de ambulance Meira en de man. Meira verteld in het kort haar beleving, waardoor de ambulance mannen het over neemt. Meira kruipt achteruit en gaat zitten. Ze heeft moeite om op adem te komen. Ik hurk bij haar neer en sla een arm om haar heen. 'Gaat het?' Ze knikt afwezig maar houd haar ogen gericht op de ambulance personeel. Na een paar minuten staat ze op wanneer de ambulance personeel haar benaderd. 'hallo Mevrouw, u heeft de reanimatie bij deze heer gedaan toch?' Meira knikt. 'Wilt u even mee lopen?' Ze knikt opnieuw. De man ligt in de ambulance. Meira pakt van uit het niets mijn hand vast en trekt me mee naar waar de ambulance man ook heen gaat. 'wilt u iemand om mee te praten hier over? Ik kan iemand voor u regelen, waarmee u deze ervaring kunt bespreken omdat het een traumatische ervaring kan zijn.' Verteld de man haar vriendelijk. 'Het is lief bedoeld meneer, maar dat is niet nodig. Ik ben blij dat ik de man kon helpen. Ik moet gewoon weer even op adem komen.' Verteld Meira met een glimlach. Mijn mond valt open. Ik denk dat ik meteen aan niks anders meer kon denken als ik hier alleen voor had gestaan. De man overhandigd een kaartje aan Meira. 'Als je er wel behoefte aan hebt, staat het nummer op dat kaartje.' Ze schud de man van de hand die vervolgens naar de ambulance loopt.