Stronger than before

43.

Remember to breathe. It is after all, the secret of life.

'Ik ben zo blij dat je wakker bent.' Harry streelt voorzichtig met zijn duim langs mijn wang. Ik sluit mijn ogen om zijn streling volledig in mij op te nemen. 'Ik ben blij dat jij er bent.' fluister ik terug. Wanneer ik mijn ogen open, kijkt Harry mij met een grote lach aan. 'Wil je bij mij komen liggen?' Vraag ik verlegen. Ik en verlegen? Ja, dat bestaat. Harry lijkt te twijfelen. 'Ik wil je armen om mij heen voelen.' verklaar ik zijn vragende blik. Een glimlach verschijnt en hij staat op om zijn schoenen uit te schoppen. Ik doe mijn best een stukje op te schuiven, waardoor Harry op het vrijgemaakte deel kan liggen. Hij opent zijn armen en dankbaar laat ik mijn hoofd op zijn borst rusten terwijl hij zijn armen stevig om mij heen slaat en door mijn haar begint te strelen.

Voor een kort moment zeggen we beide niks. Het is eigenlijk wel een fijne stilte. 'Hoe kwam je daar terecht?' vraagt Harry met een schorre stem. Een korte flashback schiet door mijn gedachten heen. Ik schud mijn hoofd om die nare gebeurtenis te verdrijven. 'Iemand reed me van de weg.' vertel ik Harry terwijl ik mijn ogen sluit. 'Hij zat al een tijdje achter mij te drukken. Hij haalde me asociaal in, gaf gas en remde de hele tijd. Ik hield nog afstand. Tot hij abrupt keihard op de rem trapte. Ik had geen keus. Ik moest wel uitwijken, maar kreeg de auto de weg niet meer op. Nou ja en de rest lijkt me wel duidelijk.' Harry zegt niks maar omhelst me steviger. 'Ik ben zo blij dat jij er nog bent Mei. Ik weet niet wat ik zonder je zou moeten.' Ik kan een glimlach niet onderdrukken. 'Ik ben blij dat jij er was toen ik wakker werd.' Beken ik Harry met een zachte stem. 'Hoe voel je je?' Vraagt Harry nogmaals. Eerlijk gezegd, voel ik me klote. Ik ben bang om mijn ogen te sluiten. Bang dat ze daarna niet meer open zullen gaan. 'Ik voel me goed.' Harry heeft zich al genoeg druk gemaakt om mij. Hij mag nu ook wel even rust hebben. Ik red het wel. Het komt wel goed. Mijn ogen voelen zwaar aan. 'je mag wel gaan slapen. Ik laat je niet los.' Ik nestel me dieper in de armen van Harry en probeer over te geven aan de slaap die ik voel. Ik ben nog steeds bang. Bang om niet meer wakker te worden.

Ik blijf slaan en slaan maar het raam wil maar niet stuk. Het water is koud. Ijskoud. 'Niet opgeven Meira, harder slaan.' Hoor ik een bekende stem zeggen in mijn hoofd. 'Dat probeer ik Harry, maar het lukt niet. Het raam wil niet stuk. Ik kom hier niet uit.' Ik blijf uit alle macht op het raam in slaan terwijl het water hoger en hoger komt. 'Help me alsjeblieft.' 'Je moet dit zelf doen Meira.' Wanneer ik opzij kijk zie ik Harry naast me zitten. 'Ik heb altijd van je gehouden Meira, maar het houd hier op.' Ik kijk verward op zij waar ik Harry zie vervagen. 'Het mag hier niet ophouden. Ons verhaal is nog niet klaar. alsjeblieft help me dan!' Ik sla en ik trap zo hard ik kan maar het raam geeft niet mee. 'Ik hou van je Harry' Ik sla nog een paar keer maar het water grijpt om zich heen. Het water grijpt mij. 'Meira, word wakker!' 'Harry? ben je er nog?' 'Meira word nou toch wakker!' 'Het water...' 'Open je ogen.' Huh? open je ogen?

Abrupt schiet ik omhoog en begin ik naar adem te happen. Mijn haar hangt voor mijn gezicht en ik voel het zweet overal langs lopen 'Jezus Meira eindelijk.' Ik kijk om me heen en kom tot de ontdekking dat ik gewoon in kleine witte kamertje ben. Wanneer ik me omdraai zie ik Harry met grote ogen naar mij kijken. 'Ik... O mijn god.' Wanneer ik naar mijn handen kijk zie ik dat ze ontzettend trillen. 'Het is goed meisje, het is goed. Je bent veilig.' Harry trekt mij in zijn armen. 'Het waren mijn laatste woorden Harry. Mijn laatste woorden waren dat ik van jou hield.' Alles komt in een snelle flashback terug. De auto, het water, het slaan. Ik barst volledig in tranen uit. Ik voel me gebroken. Het voelt alsof ik stik. Als of ik verdrink in het verdriet die ik voel. Snap je de ironie? Ik verdrinken. ha-ha. 'Je bent veilig. Ik ben bij je. Je bent er nog, ik ben er nog.' Stelt Harry mij gerust. 'Ik ben niet oké Harry. Ik ben echt niet oké' Probeer ik tussen mijn tranen door eruit te persen. 'Ik weet het meisje. En dat is ook niet vreemd.' 'Ik wil niet meer slapen.' Ik heb geen idee hoe laat het is. Het kan me eerlijk gezegd ook vrij weinig schelen. Ik ga niet meer slapen, klaar.