Stronger than before

46.

The world is gonna judge you no matter what you do. So live your life the way you want to.

Nog voordat iedereen zijn eten op heeft, heb ik de tafel alweer verlaten om de laatste dingen in orde te maken voor het optreden van vanavond. Ik loop minstens 6 keer heen en weer om dingen te veranderen, om logischer neer te zetten. En stiekem kan ik het toch niet laten om alle snaar instrumenten een keer te controleren en opnieuw te stemmen. Ook Shawn zijn gitaar plectrums vul ik aan, aangezien Shawn er graag mee rond strooit. Stiekem laat ik één in mijn broekzak glijden. Ik heb besloten dat ik van de geweldige artiesten gewoon plectrums wil gaan verzamelen. Zo heb ik al één van Nielson, Waylon en Harry. Mijn collectie word dus uitgebreid met die van Shawn. Nadat ik er zeker van ben dat alles klopt en werkt zoals het moet, loop ik richting de kleedkamer van Shawn. Wanneer ik de deur open gooi zie ik Shawn staan met een okergeel T-shirt in zijn handen. Mijn mond valt open bij het zien van zijn blokjesbuik en ontzettend gespierde borst en armen. Het staat hem goed. Heel goed zelfs. 'Gaat het wel?' Vraagt hij lachend. Meteen word ik terug gehaald in de echte wereld en draai ik me abrupt om. 'Sorry! ik wist niet dat je je aan het omkleden was.' Kier ik beschaamt met een veel te hoge stem. 'alsof je dit nog nooit eerder gezien hebt.' Grinnikt Shawn. 'True, Maar toch.' mompel ik terug. Hij heeft wel een punt. Ik heb hem eerder zonder kleding gezien. Ik heb veel meer gezien dan nu. zijn... Never mind. 'Je kan je weer omdraaien.' Wanneer ik mij om draai, zie ik Shawn voor me staan met het okergele shirt, nu aan in plaats van in zijn handen. 'Ik... uhm... shit.' Ik voel mijn hoofd rood worden. Hoe gênant kan ik weer zijn. 'Maakt niet uit. Zou jij flesjes water voor mij kunnen halen?' 'Ja doe ik!' Meteen trek ik de deur achter mij open om vervolgens opgelucht adem te halen wanneer ik door de gang loop. Shit, zijn lichaam heeft hij goed onderhouden. Ik wist dat hij van sporten hield, maar dat hij er zo uit zag onder zijn shirt, zag ik even niet aan komen.

Wanneer ik een trede water heb gehaald voor Shawn, besluit ik dit keer te kloppen op zijn deur en te wachten tot hij mij binnen laat om meer van deze, ontzettende gênante momenten te voorkomen. Zoals verwacht doet Shawn de deur open en kijkt me hoofdschuddend maar wel lachend, aan. 'Er is bezoek. Je kent Niall wel toch?' Ik knik vrolijk. 'En dit is Anique.' Shawn wijst naar het meisje naast Niall. 'Mei!' 'Niek!' ik zet snel de flesjes water weg om haar in mijn armen te sluiten. 'Dat is lang geleden!' Ik knik. 'Echt hé! Hoe gaat het?' 'Ja super! waar is je vriend?' Anique kijkt overdreven om haar heen waardoor ik in de lach schiet. 'Hij is hier niet. Hij zit in de studio. Ik kom nu tijdelijk Shawn helpen met zijn optredens.' Verklaar ik mezelf. Ook Niall is naast ons komen staan en omhelst mij kort. 'Wat leuk dat ik jullie hier weer tref!' Ik kijk van Anique naar Niall en weer terug. 'Ja, we waren in de buurt. Dan moet ik mijn bro toch even aanmoedigen.' Ik kijk Niall voor een paar seconden emotieloos aan, wanneer ik zijn zin laat zinken. 'bro.. Okee dan.' Mompel ik twijfelend wat er voor zorgt dat beide mannen beginnen te lachen.

'Shawn? Je hebt nog 15 minuten voor je op moet.' Vertel ik hem wanneer ik naar mijn horloge heb gekeken. Hij knikt als antwoord en gaat verder met zijn gesprek die hij en Niall blijkbaar hadden voor ik binnen kwam. 'Hoe ben jij hier zo in verzeild geraakt?' Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee. Het was een voor de hand liggende baan. Harry bood het me aan...'

" 'Ik kan niet elke ochtend zoveel tijd besteden om heen en weer te rijden naar het te huis.' Ik laat mezelf op de bank ploffen na de ellendig lange rit, met vele vertragingen en files. Het is nu 8 uur in de avond en ik ben kapot. 'Waarom zoek je niet wat dichter bij dan?' Ik kijk naar Harry die het eten op de tafel zet. 'Geen idee...' beantwoord ik zijn vraag zuchtend. 'Je kunt, in die tijd dat je nog niks hebt, Ook voor mij komen werken achter de schermen?' Ik schiet keihard in de lach tot ik door krijg dat Harry mij met een serieuze blik aan kijkt. 'Oh... Je meende het.' mompel ik beschaamd waarna hij bevestigend knikt. 'Ik kan dat toch helemaal niet... Ik heb een zorg opleiding gedaan. geen muziek opleiding.' Beargumenteer ik mijn lachuitbarsting. Harry haalt zijn schouders op. 'Je kunt het altijd proberen toch?' Ik sta op van de bank en loop naar de keukentafel, waar ik plaats neem op "mijn" stoel.. Harry geeft me een kus op mijn haar zodra hij langs mij loopt. 'Ik kan het altijd proberen.'