Stronger than before

45.

Say Yes To New Adventures

Harry brengt de tassen naar de slaapkamer terwijl ik mezelf op de bank laat zakken, met een zucht van voldoening. Eindelijk thuis in ons veilige huisje. 'Kan ik wat voor je mee nemen hier weg? Hoor ik Harry vanuit de slaapkamer roepen. 'Een deken zou fijn zijn.' roep ik terug terwijl ik me wat verder onderuit laat zakken. Op één of andere bizarre manier ben ik nog steeds bek af en daar komt nog bij dat ik amper geslapen heb op die ziekenhuis bedden. Niets is goed vergeleken met mijn eigen bed.

Niet veel later komt Harry terug met een deken in zijn handen en drapeert deze over mij heen. 'Zal ik thee voor je zetten?' Ik knik dankbaar en gun hem een glimlach. Hij is zo lief voor me. Ik voel me ook wel een beetje schuldig tegen over hem omdat ik hem bij zijn werk weg houd, maar hij blijft zeggen dat hij mij belangrijker vind, wat natuurlijk ook ontzettend lief is. Na 5 minuten komt Harry terug met twee mokken in zijn handen en gebaard met zijn hoofd dat ik op moet schuiven. Hij komt bij mij op de bank zitten en trekt me naar zich toe waardoor ik met mijn hoofd op zijn schoot lig. 'Je hebt me ontzettend laten schrikken Mei.' Ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken. 'Geloof me, ik ben zelf ook ontzettend geschrokken.' Mijn gedachten schieten terug naar het ongeluk. 'Waarom zou iemand dat doen.' Mompel ik in mezelf. Ik vraag het mij ook serieus af. Waarom zou iemand in godsnaam achter uit gaan rijden op zo'n weg, dat is toch vragen om problemen? 'wat zei je?' Harry zijn vraag laat mij opschrikken uit mijn gedachten. 'Niets.' Ik wil hem niet nog meer zorgen geven. Ik voel hem onder mij bewegen en leunt met zijn hoofd boven die van mij en trekt een wenkbrauw op. Harry kennende, gaat hij dit er niet bij laten en wil hij mij stil verplichten, om het hem toch te vertellen. Nadat ik zucht om toe te geven verschijnt er een kleine glimlach om de mond van Harry. 'Zou die man het bewust hebben gedaan?' Ik zie hoe zijn gezichtsuitdrukking van vrolijk naar peinzend gaat. 'Denk je dat iemand het expres gedaan heeft?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet. Maar waarom zou je op een tachtig weg, voor uit racen om vervolgens de auto achter uit te laten rijden...' Ik haak mijn ogen in die van Harry, die diep na lijkt te denken. 'Als het wel gepland en zo bedoeld was, dan moeten we zorgen dat het niet nog een keer gebeurt.' Ik kijk hem vragend aan. Ik weet niet waar hij op doelt. 'Jij zult vanaf morgen ook een bodyguard in de buurt hebben.' Harry grijpt zijn telefoon uit zijn broekzak. Wanneer hij op het belicoontje wil drukken stop ik hem en schud ik voorzichtig mijn hoofd. 'Nu nog niet. Ik wil niet weer een schaduw hebben, Harry. Ik hou van je, maar ik wil een normaal leven leiden. En daarbij weten we niet eens zeker of het wel gepland was.' Ik kijk naar het plafon terwijl ik de pijn in mijn lichaam probeer te negeren. 'Ik wil dat je veilig bent.' verteld Harry mij terwijl zijn wangen een licht rode tint krijgen. Ik pak zijn hand en geef er een kus op. 'Ik weet het Styles, Ik weet het.'

3 uren later word ik wakker in een redelijk donkere kamer. Ik lig alleen op de bank. 'Harry?' Mijn stem kraakt van het slapen. Vrijwel meteen verschijnt Harry naast mij. 'Wat is er, gaat alles goed?' zijn bezorgdheid laat mijn hart smelten. 'Ik dacht dat je weg was.' beantwoord ik zijn vragende blik. 'Ik ga niet weg, ik ben hier bij jou. Ik blijf bij jou.' Ik sluit mijn ogen wanneer Harry zijn zachte, warme lippen op mijn voorhoofd drukt.

'Wil je op bed?' Vraagt Harry, kijkend naar de klok die aangeeft dat het 19:00 uur is geweest. Ik schud voorzichtig mijn hoofd. Ik duw mezelf omhoog zodat ik recht op, op de bank kom te zitten. 'Ik moet even lopen.' Mijn stijve spieren zijn hevig in protest terwijl ik mezelf dwing om door te lopen. Harry zijn blik volgt mij overal waar ik ga. Waarom weet ik niet, maar ik vind hem schattig op deze manier.

De volgende dagen heeft Harry er voor gezorgd dat ik voldoende rust nam. Af en toe mocht ik mee naar een teamoverleg van hem, waarin besproken werd wat we dit jaar gingen doen. Harry besloot een tijdje rust te nemen om te werken aan zijn nieuwe album.

'Dus ik heb zo lang ook niks te doen?' vraag ik Harry terwijl we richting de auto lopen na een langdradig overleg. 'Ik zou niet weten wat jij zou kunnen doen. De producer bedient de knopjes en mijn bandleden regelen hun eigen gitaar, wanneer we alles op gaan nemen.' Ik steek mijn onderlip uit en kijk hem pruilend aan. 'Misschien dat je Shawn zou kunnen helpen met zijn optredens? Als dat je wat lijkt te minste.' Terwijl ik hem verbaasd aan kijk, knik ik beduusd. 'Dat zou leuk zijn, maar ik weet niet of hij dat zou willen.' 'One way to find out.' En voor ik het weet staat Harry stil, midden op de stoel met de telefoon aan zijn oor.