The hardest thing about the road not taken is that you never know where it might have led.
'Gaat alles wel goed?' Ik schrik op van Meira haar stem. 'Ik hoorde je niet binnenkomen.' Beantwoord ik beschaamd voor ik de gitaar weg zet. Meira knikt en neemt plaats op de stoel tegenover mij. 'Wat is er toch met je aan de hand Shawn?' Haar groene ogen dringen diep in mijn ziel binnen. Ik haal mijn schouders op. 'Gedachtes.' Voor mij is het antwoord goed genoeg, voor Meira helaas niet. 'Vertel.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, het is stom.' Meira schuift haar stoel dichter naar mij toe. 'Niks is stom, ik ben er voor je. Vertel, wat is er aan de hand.' Ze blijft me aan staren waardoor ik mijn muur voel afbrokkelen. Ik weet dat het mijn eigen schuld is geweest en dat ik het verdiend heb om met deze gedachtes rond te lopen. 'Ik heb flashbacks van de keren dat ik je zag nadat ik een pauze had voor gesteld. Flashbacks van hoe kut ik mij voelde in die tijd.' Ik zie Meira naar haar handen kijken. 'Is er iets wat ik voor je kan doen?' Vraagt ze met een zachte stem. Ik schud mijn hoofd. mijn instinct neemt het over waardoor ik een pluk haar achter haar oor duw en mijn vingers langs haar gezicht strijk en eindig bij haar kin, waarmee ik haar hoofd zachtjes omhoog duw zodat ze me wel aan moet kijken. 'Er is niks wat je kunt doen. Ik heb het zelf veroorzaakt. Het komt wel weer goed.' Ik dwing mezelf te glimlachen terwijl ik verdrink in haar ogen. Mijn hart schreeuwt "zoen haar!" mijn hoofd zegt: "ze is al bezet Shawn." die twee zijn druk in gevecht met elkaar. Ik zou zo graag haar lippen op die van mij willen voelen. Haar kleine armen om mij heen. Langzaam leun ik naar haar toe. Ik kan haar niet weerstaan. 'Shawn, wat doe je?!' Hoor ik Meira geschokt zeggen terwijl ze naar achteren leunt. 'Ik ben met Harry nu.' ze staat op van de stoel. Meteen ben ik terug in de echte wereld. 'Sorry, ik-' Ze schud haar hoofd en steekt haar hand op om mij meteen te laten zwijgen. 'Jij hebt hier zelf voor gekozen Shawn. Ik ben nu met Harry, dit kun je niet maken.' Ondertussen loopt ze achteruit richting de deur. 'Meira, het spijt me zo! ik weet niet wat me bezielde... Ik zal het niet weer doen. Het spijt me echt.' Meira knikt. 'Ik zie je zo beneden.' Zonder op een antwoord te wachten is ze de deur al uitgelopen en heeft ze hem achter haar dicht getrokken.
Meira POV
Ik leun met mijn rug tegen de deur nadat ik hem gesloten heb. Ik sluit mijn ogen om mezelf opnieuw rustig te maken. Waarom doet Shawn dit. Het is jaren geleden... Hij wou dit zelf. Hij heeft hier zelf voor gekozen. Voelt hij nog steeds het zelfde voor mij als toen? Heeft hij spijt van die zoen met dat prachtig mooie, gebruinde meisje? Hoe in hemelsnaam moet ik nu normaal tegen hem gaan doen. Dit is zo ontzettend genânt. "lekker bezig Shawn. Hoe kun je dit nou doen, sukkel." Hoor ik Shawn tegen zichzelf mompelen. "Heb je haar eindelijk terug in je leven, doe je dit." Ik had wel zo mijn vermoedens, maar deze actie heeft mij toch weer terug gehaald.
Ik moet toegeven, het voelt goed om bij hem te zijn. Zijn aanwezigheid voelt nog steeds zo goed als eerst. Ik zou liegen als ik zou zeggen, dat ik geen gevoelens meer voor hem heb. Ze zijn dan wel niet meer zoals ze eerst waren... Maar toch. Ik heb zijn humor gemist. Zijn wijze woorden. Maar meer dan dit word het niet. Ik ben met Harry. Ik hou van Harry....
Harry....
Ik terwijl ik naar beneden loop, zoek ik Harry zijn nummer op en besluit hem te appen.
Ik schrik op wanneer Shawn achter me staat met zijn hand in zijn nek. Een trekje die hij alleen doet wanneer hij nerveus is. 'Hey Mei. Het spijt me heel erg.' Na het appen met Harry voel ik me gelijk weer rustig. 'Maakt niet uit. Wat gaan we vandaag doen?' Vraag ik Shawn om het onderwerp te veranderen. 'Mam en Aaliyah vroegen zich af of je bij hun langs wou komen. Vooral Aaliyah heeft je gemist.' Mijn hart smelt bij het horen van haar naam. 'Lijkt me leuk.' Ik glimlach naar Shawn die daar meteen door ontspand. 'Over zonet-' Ik schud mijn hoofd om hem te onderbreken. 'Laten we dat vergeten oké? Ik ben er nog maar twee dagen en ik wil het niet ongemakkelijk maken.' Mijn stem klinkt zeker maar vanbinnen ben ik dat niet. Shawn knikt als accoord. 'Mooi, Dan kun je me nu helpen.' Shawn trekt zijn wenkbrauw op. 'Wat in hemelsnaam moet ik aantrekken.' Vraag ik hem terwijl ik aan mijn veel te grote tshirt trek. Shawn schiet in de lach. 'Je ziet er geweldig uit in die kleren hoor. Pyjama is de nieuwe mode.' Ik kan mijn lach niet onderdrukken en schiet keihard in de lach. 'Ja joh Mendes. Wat jij wilt.' Hoofdschuddend loop ik de trap opnieuw op naar boven. Eenmaal bij mijn koffer aan gekomen, laat ik mezelf op mijn knieën zakken en leg mijn handen in mijn schoot. 'Jezus, wat is hier gebeurt?' Ik grinnik zonder om te kijken. 'Is er een bom in je koffer ontploft ofzo.' 'Jup. Je moet toch wat als je het onderste van de stapel wilt hebben.' Vertel ik hem met een grijns terwijl ik mijn hoofd omdraai om hem aan te kijken. 'Ik wist niet dat jij zo slordig kon zijn.' Ik smijt een trui die ik net gepakt heb naar zijn hoofd waardoor hij in de lach schiet.
'ga voor je zwarte skinny, met rode tuniek. Haar in een staart en die langere oorbellen met diamantje onder aan.' Roept Shawn terwijl hij weg loopt. Met open mond draai ik me naar Shawn om en kom tot de ontdekking dat hij al weg is. Hoe weet hij wat ik allemaal in de koffer heb. En de details... Hoe komt hij daar bij. Hij heeft wel gelijk, dat vind ik ook fijn zitten. Ik pak de kleren voor ik de gang op ren, achter Shawn aan. 'Hoe wist je dat?' vraag ik hem terwijl hij op de bank ploft. 'Je voelt je fijn in een skinny. Dat tuniekje valt mooi op bij je broek. Het is niet zo dat het gigantisch opvalt. Het mixt perfect. Je haar omhoog, zorgt er voor dat je sleutelbenen mooi uit komen aangezien het een of shoulder shirtje is. En omdat het een brede hals heeft, zou je je haar omhoog moeten dragen zodat je een ketting om kan doen. dan is het ook niet te bloot.' Verteld Shawn alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 'Wie ben jij en wat heb je met Shawn gedaan?' Vraag ik hem verbaasd. Voor een paar seconde kijkt hij mij aan, grinnikt kort en focust weer op de tv. 'Ik heb heus wel op je gelet hoor toen ik bij jou woonde en-' Meteen slikt Shawn zijn woorden in wanneer hij beseft dat hij over "onze tijd" aan het praten was. 'Je kent me goed.' Mompel ik terwijl mijn hoofd bijna net zo rood is als het shirtje wat ik in mijn handen heb. 'Nou sloddervos, opschieten en omkleden. We moeten over een uurtje bij mijn huis zijn.'
Ik ren de trap op en zet mijn muziek aan terwijl ik aan mijn haar begin, dat werkelijk alle kanten op staat. Mijn spiegelbeeld begint zich zelf uit te lachen. 'Nou lets do this.'
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
Hoi allemaal!Hoofdstuk 50 alweer. Maak je geen zorgen, we zijn er nog lang niet.
Ik schrijf dit nu om jullie mijn excuus aan te bieden. Normaal publiceer ik elke dag een hoofdstuk. Helaas is dat de laatste dagen al niet gebeurt. Daar heb ik twee redenen voor: werk en inspiratie.Ik werk best veel waardoor ik weinig tijd heb om te schrijven. Ook is de inspiratie een puntje. Op dit moment lijkt het wel alsof de woorden er niet uit willen komen.
Ik kan dus niet beloven dat ik elke dag update. Ik probeer het wel.. Maar soms zullen er wat dagen tussen zitten.Nou dat was het weer voor nu.
Bedankt voor al het geduld, votes en reacties ♡♡♡♡Tot snel!
Liefs, Destiny.
JE LEEST
Stronger than before
FanficVervolg op: Where words fail, music speaks. Het leven kan erg oneerlijk zijn. Soms moet je gewoon even stil blijven staan en kijken waar het leven je heen lijd. Lees hier hoe het leven van Meira verder gaat samen met Shawn Mendes, Harry Styles, Ella...