Stronger than before

11.

Angels fill the loviest corners of our thoughts.

Wanneer ik het zachte gepingel hoor van gitaren, dringt het tot me door, dat ik toch niet in de hemel ben beland. Met moeite doe ik mijn ogen open, waarna ik ze ook meteen weer sluit. Het licht is fel aan mijn ogen. Wanneer ik ze opnieuw open en gewend ben aan het licht, zie ik Harry en Shawn voor me zitten. Voor even ben ik verbaasd om Shawn te zien zitten. Maar aan de andere kant ben ik ook blij dat hij er is. Ik kijk naar de twee jongens en geniet van hun samenspel. Harry zet in door te zingen.

" The rustling leaves, a hint of rain. My shining heart to rust again. My eyes stayed closed but memories rise. The earth her face, the lake her eyes. They see fields, I see you. They hear rain, I hear too. Your laugh your voice, your fear your joy. Everywhere, everywhere, everywhere is you."

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, wat tot mijn verbazing ook nog best wel pijn doet. Ik schiet in de lach wanneer Harry me kort aan kijkt, vervolgens naar Shawn kijkt en dan verbaasd opnieuw naar mij kijkt. 'Je bent wakker!' De jongens leggen hun gitaren weg en komen bij mijn bed zitten. 'Daar lijkt het wel op.' Ik schiet opnieuw in de lach van mijn krakende stem. 'Oké, je bent high.' meld Shawn me vervolgens. 'Morfine.' verklaard hij nader. 'Het voelt goed.' Ik kijk de beide jongens lachend aan. 'Hoe gaat het met je.' Harry pakt mijn hand vast. 'ja, goed denk ik.' Ik kijk naar mijn hand waar een infuus in blijkt te zitten. 'Hoelang sliep ik?' 'Een dag.' 'Whuuut...' Op dat moment dringt het tot me door waar ik ben en waarom ik hier ben. 'Wat is er gebeurt met mij?' 'Gescheurde milt. Inwendige bloeding, je bent geopereerd.' Ah zo dus. wacht... 'Peter?' Ik zie de jongens ineens tegelijk weg kijken. Een naar gevoel bekruipt me. 'Ligt hij ook in dit ziekenhuis?' Harry en Shawn knikken tegelijk. 'Vertel dan, wat is er aan de hand?' Ik word ongeduldig. Ze kijken elkaar kort aan waarna Harry het woord neemt.

'Hij ligt in coma... Hij is dusdanig mishandeld, dat kans om er uit te komen erg klein is.' Tranen vormen in mijn ogen. 'Hij red het misschien niet?' Harry schud zijn hoofd. 'Het spijt me.' Ik begin aan mijn draden te sjorren waardoor alle apparaten beginnen met piepen. 'Meira, doe eens even rustig!' 'Nee Harry, ik wil naar hem toe. Hij moet het redden.' 'Meira, je moet rustig aan doen. Je bent net zelf geopereerd!' Roept Shawn. Het kan me niks schelen dat ik net geopereerd ben. Ik had Peter beloofd niet van zijn zijde te wijken. Ik blijf sjorren. Ineens voel ik twee sterke armen om die van mij. 'Mei, rustig. Ik ga zo een zuster halen en haar vragen of je even mee kan naar hem toe. Maar dan moet je wel rustig worden.' Ik voel Harry zijn hand door mijn haar strijken. Ik word er rustig van. 'Oké, ben je rustig?' Ik knik waarna Harry me los laat. 'Ik ga een zuster halen.' Hij loopt de kamer uit. De stilte overvalt me. 'Het is fijn dat je er bent.' En ik meen het. Ik zie Shawn verbaasd kijken. 'echt waar?' vraagt hij twijfelend. 'Ja' Harry komt binnen lopen met een zuster.

'Je vriend hier heeft uit gelegd wat je graag wilt. Je mag even bij hem kijken, maar je mag alleen daar heen in een rolstoel. Je moet voldoende rust nemen.' Ik knik. Ze duwt een rolstoel naar binnen. Na best wel veel pijn lijden, zit ik eindelijk in de rolstoel. Harry drukt me richting de kamer. Shawn is in mijn kamer gebleven. Hij vond dat ik dit samen met Harry moest doen. Harry Klopt op de deur die meteen open word gedaan door een vriendelijk uitziende vrouw. 'Harry? Is dit Meira?' Harry knikt. Ik kijk verbaasd van de vrouw naar Harry en terug. 'Dit is de moeder van Peter.' Ik knik kort en steek mijn hand uit. 'Meira, mevrouw.' Stel ik mezelf zo netjes mogelijk voor. 'Wil je bij Peter kijken?' Ik voel mijn wangen rood kleuren. 'Als dat zou mogen?' 'Maar natuurlijk, kom verder.' 'Ik wou je nog bedanken voor het helpen van mijn zoon.' Ik kijk de vrouw aan. 'Je vriend heeft me verteld wat er gebeurt is en wat je voor hem hebt gedaan.' 'Het was niks mevrouw. Niemand verdiend dit.' Ik kom ondertussen aan bij het bed waar een zwaargehavende Peter ligt. Ik sla mijn hand voor mijn mond. 'O mijn god.' weet ik alleen uit te brengen voor mijn tranen over mijn wangen lopen. Ik rol mezelf dichter bij het bed en pak zijn hand. 'Jeetje Peter. Ik ken je verder niet. Maar je ziet er echt slecht uit.' Probeer ik grinnikend te zeggen. 'Ik ben hier om mijn belofte aan jou waar te maken. Ik zou je niet alleen laten, weet je nog?' Ik hoor de piepjes toenemen. Ik voel zijn hand bewegen. Snel draai ik me om naar zijn moeder die het ook zag gebeuren. 'Word jij nu ook wakker? net als ik?' Langzaam zie ik zijn ogen open gaan. Mijn hart maakt een sprongetje. 'Wauw, liefje! wat fijn dat je wakker bent!' Zijn moeder komt naast me staan. Hij glimlacht naar ons beide. 'pijn.' is het enige wat hij zegt. 'Ik heb al op het belletje gedrukt. De zuster komt er zo aan.' stelt zijn moeder hem gerust. 'Ik hou van je mam.' Zegt hij met een krakende stem. 'Meira, Bedankt voor dit moment.' Ik knik met de tranen in mijn ogen terwijl ik mijn lippen op krul en de tranen probeer te verbijten. 'De wereld kan trots zijn op iemand als jou.' Hij sluit kort zijn ogen weer. 'Weet je je belofte nog?' Ik knik op nieuw. Hij heeft het over Taylor Grosher. 'maak hem waar voor me.' Ik schud mijn hoofd. Dat ga je zelf doen. Jij gaat beter worden.' Zijn moeder kijkt met tranen in haar ogen toe. Peter schud zijn hoofd. 'Het is te veel. Ik kan niet meer. het spijt me mam.' zijn moeder schud zijn hoofd. 'Het is goed. Ik hou van je Peter.' Ze geeft hem een kus op zijn wang. Wat is zij nou aan het doen? Hij neemt fucking afscheid van haar! Hij zegt vaarwel. 'Alsjeblieft Meira. Kom je belofte na.' Met tranen in mijn ogen kijk ik naar de gebroken en gesloopte ziel voor me. Hij kan echt niet meer. 'Natuurlijk Peter. Ik maak hem waar. Sorry dat ik je niet langer gekend heb, maar het was me een eer.' Er loopt een traan over zijn wang. Die van mij zijn ondertussen niet gestopt. 'Zelfde voor mij.' Op dat moment hoor ik één standaard lange piep. Zijn hand ligt slap in die van mij. Ik leg mijn hoofd naast hem neer. Ik kende deze jongen niet goed. Maar wat vond ik dit kut. Zijn moeder plaatst haar hand op mijn schouder. 'Dankjewel Meira.' Ik besluit er niet op de reageren. Ik kon het even niet meer. De deur vliegt open en een zuster komt met familie er achter aan binnen lopen. 'Harry..' Harry snapt wat ik bedoel en trekt me achter uit. Voor me zie ik het schouwspel van familie die elkaar huilend in de armen vallen. Ik pak Harry zijn hand vast en knijp er in. Wanneer het wat rustiger word, vliegt de deur opnieuw open. Een jonge jonge met blond haar komt binnen lopen, volledig in paniek en in tranen. 'Taylor' Hoor ik Peter zijn moeder zeggen. 'Ben ik te laat? Nee. ik ben te laat!' De jongen breekt. 'Dat is hem.' fluister ik zacht naar Harry die op mijn hoogte komt zitten. 'Wat is er met hem.' 'Ik moet mijn belofte waar maken aan hem.' Harry legt zijn hand op mijn knie. 'dan moet je dat doen.' Hij geeft me een bemoedigende glimlach.