Stronger than before

76.

Hello stalker, thanks for checking up on me

'Wat is dat?' Ik schrik op van Harry die achter mij staat. Abrupt draai ik me om. 'Niks.' Ik verfrommel het briefje dat ik in mijn handen heb. Mijn hart heeft nog nooit zo snel geslagen. 'Laat zien,' Zijn blik is serieus waardoor ik alleen maar banger word voor hoe hij gaat reageren. Dit is het vierde briefje dat ik ontvangen heb. Er zat zo'n lange tijd tussen de eerste twee dat ik het maar heb gelaten voor wat het is. Echter dit briefje... Daar heeft hij of zij niet alleen mij mee. Met trillende handen steek ik mijn hand uit met het verfrommelde briefje. 'Wat is dat?' hij kijkt argwanend van mij naar het briefje en weer terug. 'Een briefje,' Weet ik fluisterend eruit te krijgen.

Hij vouwt het open en leest de simpele tekst. 'Wat betekend dit?' Ik kijk naar de grond. "Je luisterde niet. Nu zullen jij en je dochter boeten." Leest Harry voor. 'Waar luisterde je niet naar?' Met trillende handen loop ik naar mijn nachtkast en trek ik het onderste laadje open waar ik de briefjes bewaard heb. Ik had alleen nooit verwacht, dat ik ze weer tevoorschijn moest halen. Harry zijn blik ontwijkend, geef ik hem de andere drie briefjes. 'Word je bedreigd?' Hij houd de briefjes omhoog terwijl hij mij met een bezorgde blik in zijn ogen aan kijkt. Langzaam knik ik. 'Ik dacht eerst dat het één of andere jaloerse fan was of zo. Maar dit laatste briefje... Ik ben bang dat hij het meent Harry,' Harry kijkt naar de briefjes en gooit ze op het bed. 'serieus Meira, waarom heb je me niet verteld over de laatste twee briefjes! Dan had ik er wat aan kunnen doen!' Ik schrik door de stemverheffing van Harry. Hij loopt heen en weer door de kamer. 'Heb je verder niks gezien? Heeft niemand iets geprobeerd?' Ik wacht even met antwoorden. Als ik dit ga vertellen, ben ik bang dat hij flipt. 'Er is wel wat gebeurt. Vertel het me.' Harry staat een paar centimeter van me af, zijn ogen diep borend in die van mij. 'Ik was laatst met Davina aan het wandelen, toen had ik het gevoel dat iemand mij volgde. Ik dacht dat het paparazzi was dus ik ben naar huis gegaan en een keer hier thuis toen jij aan het optreden was dacht ik iemand voor het raam te zien. Maar zodra ik het licht buiten had aangezet was de schim verdwenen...' Breng ik twijfelend uit. 'Wat the fack Meira!' Schreeuwt hij. 'Waarom vertel je me dat niet?' Ik haal mijn schouders op. 'Je had het al zo druk en-' Hij schud zijn hoofd. 'Niks en. Ik ben je man! jij bent mijn vrouw! we hebben een kind. Het is mijn taak je te beschermen.' Ik knik. Blijkbaar is mijn angst opgevallen. Harry neemt een diepe teug adem en hervat zijn verhaal op een kalme en normale toon. 'Ik ga niet die reeks optredens doen. Niet als ik jou alleen moet laten.' Ik schud wild mijn hoofd. 'Ik kan het me ook verbeeld hebben,' Ik loop naar de keuken om een glas water te pakken met Harry op mijn hielen. 'Dit, Meira,' Hij houd de briefjes omhoog, 'Dit is geen verbeelding, dit is echt. Heeft het te maken met die dag dat je van de weg bent gereden?' Het glas wat ik in mijn handen heb, heb ik niet meer in mijn handen. Ik schrik pas wanneer ik de glasscherfen hoor breken. 'Meira! wat is er?' Met ingehouden adem en trillende handen wijs ik naar het raam waar de woorden "te laat" geschreven staan. Mijn ademhaling versnelt en ik voel me kut. Harry heeft gelijk. Dit is geen verbeelding. Dit is echt. 'Je moet hier weg.' Meteen beent Harry met de telefoon aan zijn oor weg om alle deuren te checken. '- Kan ze een tijdje bij jou blijven?' Ik kijk Harry niet begrijpend aan. Bij wie moet ik blijven... 'Ja en Davina. Het is hier niet veilig.' ... 'Top dank je wel, tot zo.' Harry hangt de telefoon op. 'Pak je tas en een tas voor Davina. Shawn komt je halen.' Is het enige wat Harry zegt voor hij weg loopt. Verbaasd kijk ik naar de lege deur waar Harry zojuist in is verdwenen. Nu pas heb ik door dat ik sta te huilen en dat mijn handen niet meer te controleren zijn.

Nadat ik de tas van Davina en mij heb ingepakt breng ik de tassen naar beneden waar ik Davina van Harry over neem. Op dat moment gaat de deurbel. 'Blijf hier.' Harry wijst naar de woonkamer. Ik knik en gehoorzaam. 'Klopt, dit is al een tijdje bezig, maar nu bedreigen ze ook mijn dochter.' Harry komt binnen lopen met twee agenten achter zich aan. De agent steekt zijn hand uit en ik stel me voor. 'Mevrouw Styles, kunt u mij uitleggen wat er op dit moment speelt?' Terwijl ik onrust heen en weer loop leg ik de agenten uit wat er gaande is. Van de auto ongeluk, naar het eerste briefje, de andere drie briefjes en de tekst op het raam. De man toont veel begrip, wat heel fijn is. Voor iemand die nog stijf staat van de hormonen, is deze manier van omgang gewoon super. Wanneer de deurbel opnieuw gaat verstijf ik meteen. Harry loopt naar de deur en komt niet veel later terug met Shawn. Zijn haren zitten door de war. Het is dan ook 3 uur in de nacht, die arme jongen. 'Gaat het wel?' Shawn kijkt van Harry naar mij. Ik knik langzaam. 'Dit is een goede vriend van ons. Hij neemt Meira mee naar zijn huis. Daar zullen bodyguards aanwezig zijn. Hopelijk weet deze stalk persoon niet waar dit zal zijn. Dan zijn mijn vrouw en dochter in ieder geval veilig.' De politieman neemt nog wat dingen door met Shawn om alles veilig te stellen. 'Als we u nodig hebben, bellen we u.' Ik knik en bedank beide mannen. 'Wees voorzichtig. Ik kom zo snel ik kan.' Verzekerd Harry mij terwijl hij mij een kus op mijn wang geeft. 'Pas goed op haar.' Zegt hij nog tegen Shawn. 'Met mijn leven,' Ik schrik van zijn antwoord en zie Harry serieus maar goedkeurend knikken. 'Kom je?' Ik knik nu ook en loop met Shawn en Harry naar de auto. Harry zet Davina in haar autostoeltje die hij eerder al met Shawn erin heeft gezet. Hij gebied mij meteen in de auto te stappen. Door de angst die ik op dit moment voel, doe ik opnieuw wat hij van mij vraagt.

Wanneer ook Shawn plaats heeft genomen en wij op weg zijn naar zijn huis, is de spanning de snijden. Gelukkig ligt Davina lekker te slapen, wat de stilte tussen Shawn en mij over laat. 'Het spijt me dat je hier bij betrokken word,' zeg ik dan maar terwijl ik aan mijn vingers pruts. 'Nee joh! ik doe het graag. Als ik helpen kan ben ik alleen maar blij!' Ik grinnik. 'Ik vraag het je over een paar dagen nog een keer wanneer je slaap tekort door de kleine dame hier.' Shawn lacht nu ook. Het lijkt alsof het ijs nu gebroken is. 'Ik ga je gewoon helpen met de zorg voor haar. Het komt goed. Jullie zullen veilig zijn tot dat Harry met de politie de dader te pakken heeft.' Ik glimlach dankbaar naar Shawn. Onze gezellige kletsmoment word verstoort door een huilende Davina. Wanneer ik naar de tijd kijk haal ik mijn schouders op. 'Ze heeft honger.' Verklaar ik haar gehuil. 'Dan geef je haar toch de fles?' Meteen voel ik me genant. Ik heb haar nog nooit in bijzijn van iemand anders dan Harry, eten gegeven. 'Ik geef zeg maar, borstvoeding.' Meteen kijkt Shawn weg van mij, waarschijnlijk om zijn rode wangen te verstoppen, waar hij al te laat mee is. 'Dat is mooi dat je dat kunt doen.' Zegt hij vervolgens met een glimlach, waardoor ik gerust gesteld word. 'Dat klopt inderdaad.'

Niet veel later komen we bij het apartement van Shawn aan. Hij loopt voor mij uit om de deur open te doen zodat Davina en ik meteen door kunnen lopen. 'waar kan ik... uhm' Ik kijk ongemakkelijk van Shawn naar de huilende Davina. 'Waar jij het fijn vind om te doen. Als je niet wil dat ik er bij ben is dat ook goed, dan ga ik zo lang even ergens anders zitten.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat hoeft niet, ik zou graag op de bank willen zitten,' Shawn knikt en wijst naar de bank. 'Ga je gang,' Hij glimlacht geruststellend en loopt vervolgens even weg. Ik til Davina uit haar maxicosie en neem plaats op de bank waar ik mijn kleding begin te verschuiven zodat de kleine meid kan eten. Na vijf minuten komt Shawn terug. 'Ik heb een kinderwagen geregeld bij mijn moeder zodat Davina straks kan slapen,' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ze heeft wat spulletjes bewaard dus ik heb haar gebeld en het verhaal uitgelegd. Ze komt het zo brengen.' Mijn hart smelt. Ik vind het zo ontzettend lief dat Shawn dit voor mij, nee ons, doet. Shawn kijkt naar de etende Davina. Ik weet dat hij vragen in zijn hoofd heeft, maar ze niet stelt. 'Vraag het maar,' Betrapt kijkt hij me aan en zijn wangen worden rood. 'uhm, Doet dat geen pijn?' Hij wijst naar Davina. Ik schud mijn hoofd. 'Lekker is anders, maar pijn valt wel mee.' Hij knikt. 'Wat is er Shawn?' Hij kijkt afwezig naar ons. 'Wie zou jou dit aan willen doen?' Flapt hij er uit. Ik haal mijn schouders op. 'Waarom klonk Harry zo ernstig aan de telefoon... en stalker? Heeft hij of zij dit eerder gedaan?' 'Een tijdje terug kreeg ik een briefje waarop stond dat ik Harry moest verlaten. Ik dacht dat het een fan was die het niet eens was met Harry en mij. Daarna kreeg ik nog twee briefjes. Gister kreeg ik de laatste waarop stond dat ik niet had geluisterd en dat Davina en ik zouden boeten.' Shawn kijkt me geschrokken aan. 'Harry was boos toen hij het briefje las. Ik zag de ernst er niet van in, het waren maar briefjes. Tot dat er op ons raam de woorden "te laat" geschreven was.' Shawn is naast me gaan zitten. 'Ik denk dat het menis is Shawn... Ik heb het gevoel alsof er iets slechts staat te gebeuren,' Ik kijk naar het kleine meisje dat is gestopt met eten en in slaap is gevallen. Ik leg haar over mijn schouder en fatsoeneer mijn kleding waarna ik over haar rugje wrijf tot ze een boertje laat. Hierna leg ik haar in mijn armen en laat ik haar rustig verder slapen.

'Er gaat jullie niks gebeuren. Ik blijf bij jullie in de buurt dat beloof ik je.' Ik knik naar Shawn terwijl ik mijn tranen weg probeer te drukken. Rot hormonen. Ik schrik op wanneer er op de deur geklopt word. 'Dat zal mijn moeder zijn,' Shawn staat op en loopt naar de deur. Niet veel later komt hij binnen met in zijn handen een prachtige witte kinderwagen, gevolgd door Manuel die in zijn handen de mooiste wieg vast heeft die ik ooit heb gezien. Mijn mond valt open. 'Hoi Meid!' Karen komt op me aflopen met open armen. Ik sta op met Davina in mijn ene arm, en mijn vrije arm omhels ik haar. 'Wat is ze prachtig!' Karen aait het wangetje van mijn dochter. 'Shawn zij dat je dit nu nodig had,' Ze wijst naar de spullen die Shawn en Manuel op hun plek zetten. 'Ja, ik had niet echt tijd om voorbereidingen te treffen,' Vertel ik haar beschaamd. 'Een stalker... Dat is niet best. Heeft die persoon wat geprobeert? Shawn heeft nooit bodyguars buiten de deur.' Ik schud mijn hoofd. 'Niet dat ik weet althans. Maar toen hij op onze raam had geschreven, vond Harry dat ik daar weg moest.' 'op het raam geschreven?' Ik knik. 'Er stond: Te laat.' Opnieuw leg ik het verhaal van de briefjes en de wandeling uit.' Karen kijkt me geschokt aan. 'Dat is nou niet echt iets wat je wil na het krijgen van een kind.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik had dit ook niet echt in de planning nee,' lach ik zacht.