Stronger than before

78.

let go of the past, be grateful for the present, create the future.

'Dat kan niet.' Meteen sta ik op van de bank. 'Nee. Hij kan dat niet gedaan hebben. Weet je zeker dat hij het was?' De tranen lopen over mijn wangen. Harry knikt, met een trieste blik op zijn gezicht. 'Hij heeft het bekend Mei.' Ik schud opnieuw mijn hoofd en begin heen en weer te lopen door de kamer. 'Nee. Dit is niet waar. Hij liegt. Hij kan het niet gedaan hebben. Hij...-' Mijn ge-ijsbeer word gestopt door Harry die zijn armen om mij heen heeft geslagen. Mijn wereld lijkt stukje bij beetje in te storten. Ik heb net een kind for god sakes. Mag ik heel even een periode genieten zonder dit gekloot? Davina begint ook nog eens te huilen. 'Ik ga wel,' Hoor ik Shawn mompelen waardoor hij Harry en mij achter laat in de woonkamer.

'hoe gaat het met Ella? Ik weet dat ze jou geholpen heeft met het uitzoeken van wie het gedaan heeft,' meteen kijkt Harry mij geschrokken aan alsof ik hem betrapt heb ergens op. 'Ella? uh, wel goed?' 'Is er wat?' Hij schud zijn hoofd. 'Nee. wat zou er moeten zijn?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet... Je doet... raar...' Hij schud zijn hoofd. 'Nee er is niks aan de hand.' Ik besluit het maar te laten voor wat het is.

'Maar je bent er zeker van dat Jason diegene is die het gedaan heeft?' Harry knikt. 'Hij heeft bekend dat hij een auto heeft gehuurd, je daarmee heeft afgesneden en je in het water heeft laten liggen. Hij bekende ook dat hij diegene was die de briefjes geschreven had.' verslagen laat ik me achterover zakken. 'Maar waarom?' Harry haalt zijn schouders op. 'Hij zegt jaloers te zijn.' 'Jaloers waarop?' 'Jou. Mij, Shawn.' Ik heb geen idee waarom hij jaloers zou moeten zijn. 'Hij wou jou voor zich zelf. Je hebt hem verlaten voor Shawn en eindigde met mij. Dat kon hij niet hebben.' Ik knik beduusd. 'Is dat een reden om een einde aan mij te maken? Als ik niet op tijd uit die auto was gehaald dan...' Harry knikt. 'Hij vond dat als hij je niet mocht hebben, niemand dat mocht.' Ik schud teleurgesteld mijn hoofd. 'Ik kan het niet geloven... Ik kan het echt niet geloven.'

'Ze slaapt weer. Blijven jullie? of gaan jullie weer naar huis?' Ik kijk Harry vragend aan. 'Kunnen we vannacht hier blijven? Dan gaan we morgen weer terug,' Shawn knikt en glimlacht. 'Maar natuurlijk mogen jullie hier blijven.' 'Dankjewel Shawn, voor alles!' Ik glimlach naar hem. 'Ik ga op bed,' Zegt hij wijzend in de richting van zijn kamer. Harry en ik knikken beide waarna Shawn de kamer verlaat. 'Laat me nu eens je buik bekijken.' Door dit nieuws ben ik mijn hele buik vergeten. Ik til mijn shirt op en zie een rode vlek. 'Het valt wel mee. Dat rode trekt wel weer weg,' Stel ik Harry gerust. 'Ik ben kapot. Ga je mee naar bed?' Harry knikt en loopt achter mij aan naar de slaapkamer. 'Waar heb jij eigenlijk geslapen?' Vraag ik Harry terwijl ik mijn kleding verruil voor ene korte broek en een hemdje. 'Gewoon thuis,' zijn antwoord is kort. 'Wat is er Harry? Waarom ben je ons de afgelopen week niet komen opzoeken?' Ik sta voor het bed en kijk naar Harry die zich afwezig uit kleed. 'Ik wou de dader niet naar jullie toe brengen,' Is het laatste wat hij zegt voor hij in bed kruipt. 'Kom je?' Onzeker stap ik bij hem in bed. 'morgen is het weer ons drietjes.' Ik knik en nestel me in zijn sterke, warme veilige armen. Voor een kort moment flitst de gedachten aan Shawn door mijn hoofd. Maar zo snel als die gekomen is, heb ik hem ook weer weg gedrukt. Ik heb gekozen voor Harry. Hij is mijn man en hij zal dat blijven. Hij is mijn leven, hij heeft mijn hart. Ik hou van hem. Ik kies voor de volle 100% voor hem.

2 jaar later.

Er is iets veranderd. Harry is veranderd. Hij is weinig thuis. Ik dacht dat het zwaar zou zijn tijdens zijn tour. Maar het blijkt achteraf nog zwaarder te zijn, dat hij niet thuis is terwijl hij wel thuis kan zijn... Waar hij wel is, is elke keer wat anders. De ene keer is het bij vrienden, de andere keer is het de sportschool voor 4 uren, de andere keer is het een schrijfsessie. Begrijp me niet verkeerd, hij is een geweldige vader voor Davina. Maar tussen ons is er iets veranderd. Het lijkt alsof hij meer afstand van mij neemt. God mag weten waarom. Zo ook vanavond. Harry is om 7 uur vertrokken. Het is nu 11 uur. Waar hij is, joost mag het weten. Ik zit onder een deken op de bank een serie te kijken die ik maar voor de helft volg. Ik ben vast beraden om op Harry te wachten. Ik zet de lichten uit en nestel me verder onder de deken. Een uur, ja echt waar, een dik uur later komt Harry thuis. Hij is druk bezig met zijn telefoon. 'Waar kom jij vandaan?' Van schrik laat hij zijn telefoon uit zijn handen vallen. 'Meira! wat doe jij nog op?' 'Harry, waar kom jij zo laat vandaan?' Ik voel de frustratie toe nemen. 'Ik.. uhm,' Ik vernauw mijn ogen en kijk hem hoofdschuddend aan. 'Is het zo'n moeilijke vraag?' Hij schud zijn hoofd. 'Ik was bij Ella. Ze was toevallig in de buurt en toen zijn we wat gaan drinken.' Wat? En waarom mocht ik niet mee... Waarom vertelde hij dat niet, dan had ze hier kunnen komen. 'Waarom kwam ze hier niet dan? Ik zou haar ook wel weer eens willen zien. Dat is ook al een hele tijd geleden.' Harry haalt zijn schouders op. 'We moesten gewoon even onder vier ogen praten.' Harry trapt zijn schoenen uit en hangt zijn jas op. 'Waarover?' Hij kijkt me met grote ogen aan. 'Dat is tussen Ella en mij.' Ik schud mijn hoofd. 'Harry Edward Styles. Wij hebben een dochter van twee jaar. Ik ben je vrouw. We hebben geen geheimen voor elkaar toch?' Ik sta met mijn armen over elkaar heen geslagen voor hem. 'Oké, we hadden het over jou.' Vragend kijk ik hem aan. 'Waarom?' 'Ik voelde me kut.' afwachtend kijk ik hem aan. 'Ik denk dat je gevoelens hebt voor Shawn.' Verklaard hij. Als het kon was mijn kin op de grond beland. 'Serieus Harry? En daar praat je met haar over in plaats van mij... Je weet wat ik voel richting Shawn. Dat is niks vergeleken bij wat ik voor jou voel.' Harry laat zich op de bank zakken. Op zijn gezicht staat een verdrietige uitdrukking. 'Ik weet niet of ik dat wel geloof Meira,' Hij kijkt me aan met tranen in zijn ogen. 'Waarom niet? Waarom zou ik daarover liegen?' Hij schud zijn hoofd. 'Ik kan dit niet meer.' Mijn hart breekt, scheurt, weet ik veel wat nog meer. Maar het doet pijn. Heel erg pijn. 'Wat kan je niet meer?' Harry blijft stil en ik ben bang voor zijn antwoord. Ik weet dat het niet goed kan zijn... 'Wat kan je niet meer Harry?'

'Ik denk...' Aan de toon die Harry achter zijn woorden verbergt, voel nee, weet ik dat iets niet goed is. 'Ik denk dat het beter is als we even uit elkaar gaan.' Hij wend zijn blik af en mijn hart stopt voor een moment met slaan. 'Maar Harry-' Hij schud zijn hoofd om mij te onderbreken. 'Nee Meira, ik kan dit niet.' Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. 'We hebben niks gedaan!' Wanhopig gooi ik mijn handen in de lucht. 'Dat weet ik. Maar dat komt nog wel.' Hij laat zijn hoofd in zijn handen vallen. 'Dat is niet waar, ik hou van jou!' Dan valt het kwartje bij mij. Mijn mond valt open. 'Jij...' Ik schud mijn hoofd. 'Het is Ella, of niet?' Harry reageert niet. 'Je hebt gevoelens voor haar...' Het is een conclusie. De manier waarop Harry op kijkt verteld mij genoeg. 'Nee. Jij en Shawn... Ik...' Harry staat op en trekt zijn schoenen aan en grijpt zijn sleutels van het dressoir. 'Je gaat niet weg Harry, dat kun je niet maken. Shawn en ik waren alleen maar aan het praten. Hij hielp me.' Mijn stem hapert. 'Ik ga als ik dat wil.' Hij gunt me nog een wanhopige blik en een seconde later valt de deur achter hem in het slot. Het voelt alsof mijn hart eruit gerukt is. Het zachte huilen is veranderd in hysterisch huilen. Ik grijp mijn haar vast en laat me huilend op de grond zakken terwijl ik naar de deur kijk, met een kleine hoop dat hij weer open zal gaan. Na iets wat een eeuwigheid lijkt, is de deur nog steeds niet open gegaan.

Harry is weg en ik weet niet voor hoe lang.