Stronger than before

44.

Best friends make the good times better and the hard times easier

De politieman staat op en schud mijn hand. De laatste man bedankt mij voor de medewerking en drukt mij op het hart om contact op te nemen als mij meer te binnen schiet. 'Denk je dat het bewust is gedaan?' vraagt Shawn terwijl hij plaats neemt op het voeteneinde. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik hoop het niet. Ik zou niet weten wat ik iemand aan gedaan zou moeten hebben om dit te verdienen.' Harry en mijn moeder zijn even weg gegaan om wat te eten. Dat laat Shawn en mij alleen over. 'Zodra ik het te horen kreeg, ben ik meteen hier heen gekomen. Ik wist niet dat ik nog als je tweede contact persoon stond.' Verteld Shawn beschaamd. 'Jij bent nog steeds een hele goede vriend van mij. Ik hou ook van jou. Op een andere manier dan dat ik van Harry houd, maar toch. Jij bent ook belangrijk voor mij. Vind je het een probleem? Dan kan-' 'Nee, ik vind het geen probleem. Ik had het alleen niet verwacht.' Onderbreekt Shawn mij.

'Harry is een goede jongen Meira.' Ik knik. 'Dat weet ik.' 'Hij is niet van je zijde geweken de afgelopen dagen. Hij heeft dag in dag uit hier bij jou in de kamer door gebracht.' Onbewust kruipt er een glimlach over mijn gezicht. 'Heeft hij je al verteld over Davina?' Mijn hart begint sneller te slaan, wat te horen is op de apparaten. 'Rustig maar, Davina is rond de 10 jaar volgens mij.' Een opluchting glijd door mij heen. 'Je liet me schrikken, sukkel!' Ik buig voorover om hem een zachte duw tegen zijn schouder aan te geven. Hij lacht. Ik kan me vaag iets herinneren over de naam Davina. Ik kijk Shawn even aan. 'Wat is er met haar?' Shawn schud zijn hoofd. 'Dat kan Harry beter uit leggen dan ik.' Dan dringt het mij pas door wat Shawn zojuist heeft verteld. 'Heb jij nou serieus je tours laten cancelen voor mij?' Mijn mond valt open. Voor een moment kijkt Shawn me niet begrijpend aan, tot hij het zichzelf ook beseft. 'Ja, ik denk het. Ik heb er eerlijk gezegd niet bij stil gestaan.' Hij kijkt me serieus aan en begint te grinniken. 'Ik heb serieus shows gemist nu.' Beide beginnen we te lachen. 'Je zou het bekend moeten maken, dat je daar een reden voor had.' Shawn schud zijn hoofd. 'Niet nu.' Ik grijp mijn mobiel van het nachtkastje af en open twitter. Ik tik druk op mijn telefoon om en laat Shawn mijn net geposte tweet zien;

Meira_xx: Hey Guys. Sorry dat @ShawnMendes een paar optredens gemist heeft. Hij hield mij gezelschap in het ziekenhuis. No worries. Alles gaat goed. Liefs x

Shawn schud lachend zijn hoofd. 'Je spoort niet.' Ik knik. 'Maar dat wisten we allemaal al toch?' Shawn trekt me in een omhelzing. Ik was even vergeten hoe goed zijn armen om mij heen voelden. Hoe veilig het ondanks alles, nog steeds voelt. Zijn bekende geur, waar ik altijd van gehouden heb dringt mijn neusgaten binnen. 'Bedankt dat je er voor me bent. ' Mompel ik tegen zijn t-shirt. 'Graag gedaan. Dit is wat ik altijd had moeten doen. Het spijt me voor alles.' Ik duw mezelf van hem af. 'Het is klaar oké Shawn? Het is goed zo.' Ik kijk hem glimlachend aan maar Shawn lacht niet. 'Je bent er nu en dat is wat telt.' Hij is even stil. Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij nog wat wou zeggen, maar hij doet het niet. 'Mogen we binnen komen?' Ik kijk op naar de deurpost waar ik Sifra, Ella en Jason zie staan. 'O. mijn. God!' Ik begin te wapperen met mijn handen. 'Kom, kom, kom!' Roep ik naar het drietal bij de deur. 'Hoe gaat het met je?' Ella vliegt mij meteen om de nek. 'het gaat goed.' Wanneer ze me los laat kijkt ze met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ik heb alleen even gezwommen in een auto. Meer niet, ik ben oké.' Probeer ik luchtig te zeggen. Ik weet dat iedereen er heel zwaar aan tilt, dus als ik dan ook nog een keer depressief mee ga doen, komen we natuurlijk nergens. Jason blijft wat stil bij het bed staan. Wij zijn nog steeds geen goede vrienden. Ik weet dat Ella hem mee heeft gesleurd hier heen en dat hij eigenlijk geen keus had.

Ik kijk hem met een kleine glimlach aan voor ik me op Sifra richt. 'Meid! Je haalt wel enge dingen uit, nu je niet meer in Nederland woont. Nog even en ik sleur je mee terug.' 'Dat gaat niet gebeuren. Je haalt mijn meisje niet bij me weg. Harry is binnen komen lopen met een dienblad met drinken. Iedereen schiet in de lach van zijn opmerking.

'Oké, oké, Ze mag bij jou blijven. ' Sifra houd haar handen omhoog maar fluistert vervolgens in het Nederlands dat ze mij anders gewoon ontvoert. Hierdoor schiet ik in de lach, wat verergerd wordt wanneer ik iedereen in de kamer verbaasd naar ons zie kijken. Tsja, dan moeten ze maar Nederlands leren.

'Ik heb mijn laptop mee genomen, we kunnen een film kijken als je wilt?' Sifra houd haar tas omhoog. 'GREASE!' schreeuwen Ella en ik tegelijk. 'Tell me more, Tell me more,' Valt Shawn ons in de reden met een hoge meisjes achtige stem. Voor een seconde kijken Ella en ik elkaar aan voordat we keihard in de lach schieten. Helaas word onze lachbui onderbroken door een boze zuster die komt vertellen dat ze ons aan het einde van de gang kan horen lachen en dat er meer patiënten liggen hier.

Net wanneer Sifra de film wil starten komt de dokter binnen die iedereen, behalve Harry, verzoekt om even de kamer te verlaten.

'Zo mevrouw Miller. Wat fijn dat u weer wakker bent.' Ik knik en glimlach. 'Mijn naam is dokter Marson.' De vrouw steekt haar hand uit. 'Meira.' Ze glimlacht. 'Hoe voel je je?' Ik haal mijn schouders op. 'Goed, denk ik. Wat beurs.' 'Dat is niet vreemd. Als je ter water raakt, krijg je een beste knal te verduren. Dat zal binnen een paar dagen wel weg trekken.' Ik kijk Harry aan, die op de stoel is gaan zitten. 'En verder?' Ze kijkt me afwachtend aan. 'Verder gaat het wel goed.' Ik weet zelf donders goed dat ik lieg. Vooral om het gebeuren van vannacht en Harry weet het ook. Harry weet dat ik mij geestelijk verre weg van goed voel. Ik voel het. 'Kun je je nog herinneren wat er gebeurt is?' Ik knik. 'één of andere sukkel heeft me van de weg gereden. Waarschijnlijk expres.' Vertel ik de dokter nuchter. Ze knikt. 'Ik hoop dat hij of zij snel gepakt word.' Ik glimlach. 'Ik hoop het ook.' De dokter doet een paar testen om te kijken of ik nog ergens wat heb overgehouden aan mijn avontuurtje. Zoals verwacht, ben ik compleet goed gekeurd. 'Ik wil dat je vannacht hier nog blijft. Morgen kom ik nog een keer langs vanwege de bloeduitslagen. Als dat allemaal in orde is, mag je weer naar huis. Ik neem aan dat je man wel voor je zal zorgen.' Ze knipoogt naar mij en kijkt dan naar Harry. Pas wanneer ze de kamer verlaat besef ik mij dat ze Harry zojuist mijn man genoemd heeft. Om eerlijk te zijn klinkt dat ook niet verkeerd. Meira Styles. Oh god Meira, kap daar even heel snel mee wil je...

'Ik mag morgen naar huis!' Roep ik blij naar Harry die op staat en mij gebaart op te schuiven. 'Misschien. Het is afwachten op de bloeduitslagen.' Hij tikt mij met zijn wijsvinger op mijn neus. De rest komt binnen lopen. Wanneer iedereen een plekje heeft gevonden om te zitten, liggen, hangen en weet ik veel wat voor bijzondere manieren iedereen bedacht heeft word de film gestart.

Tijdens de film beginnen Sifra en ik, alsof het bijna gepland was, meteen mee te bleren met Summer nights. Harry en Shawn nemen de rol van Danny Zuko opzich, wat lijd tot een soort van flashmob in het kamertje van het ziekenhuis.

Het enige verschil tussen de film en ons is dat wij het deel van Sandy ontzettend vals zingen terwijl Shawn en Harry weer geweldig klinken. Na de derde waarschuwing is de zuster er klaar mee en vraagt ons om te stoppen. Anders stuurt ze iedereen weg. We besluiten zachtjes mee te zingen en vooral de deur gesloten te houden. Sifra is in gesprek met Shawn en Ella met Harry. Ik zelf kijk wat voor mij uit. Jason zit tegen de verwarming aan en kijkt wat om zich heen. Hij lijkt niet van plan om een gesprek met iemand aan te knopen. Ik bestudeer zijn gezicht. Zijn wangen zijn wat ingevallen en hij fronst meer dan hij ooit gedaan heeft. Hij lijkt wel ineens vele jaren ouder. 'Hoe gaat het met je, Jason?' vraag ik hem dan maar. Jason lijkt geschrokken van mijn onverwachte vraag. 'Best hoor.' Is zijn kordate antwoord. Ik kijk hem afwachtend aan, hopend op een wat langer antwoord, maar die komt er niet. Tot zover een gesprek aanknopen dus

'Wij moeten maar eens gaan.' Zegt Ella terwijl ze mij uit mijn diepe gedachten weg haalt. 'Fijn dat jullie er waren, dit moeten we snel weer eens doen!' Iedereen, behalve Jason, geeft me een knuffel waarna Ella, Jason en Sifra de kamer verlaten.

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Hey Guys!

Ik hoop dat jullie de leestekens wel zien. Ik heb nu drie keer dit hoofdstuk opnieuw geplaatst, maar bij mij geeft hij geen leestekens aan, terwijl ze er wel zijn...(bijzonder geval dit). Ik hoop dat jullie ze wel zien en anders hoor ik het graag!

Beetje een saai hoofdstukje, Sorry! Vergeet aub niet te reageren en te voten! :)

Liefs Destiny.