Stronger than before

73.

The best protection any woman van have is courage.

Ik word wakker van een zonnestraal dat op mijn gezicht schijnt. Harry ligt naast me met zijn haren warrig om zich heen. Het word echt lang. Ik draai me om, om op mijn telefoon naar de tijd te kijken. 06:00 uur en nu al zulk mooi weer. Wanneer ik van het bed af stap, besef ik dat ik dezelfde kleren als gisteren nog aan heb. Dan komt het met een knal weer binnen. Ik had weer een terugval en ik had Harry nodig om er weer uit te komen. Ik trek een badjas aan en stap het balkon op, dat aan onze slaapkamer grenst. Het is best fris voor de tijd van het jaar. Ik ben altijd gek geweest op het uitzicht dat dit balkon heeft. Je kijkt uit op een klein grasveldje wat over gaat in een bos.

Ik baal van het zwakke moment van gisteren. Als er iets is wat ik geleerd heb van Harry en Shawn is dat negatieve reacties er altijd zullen zijn, maar dat de positieve reacties belangrijker zijn. Nu kan ik mij dat wel leuk bedenken, maar gister was een heel ander verhaal.

'Je bent niet zo aardig voor mama, klein monstertje,' Fluister ik tegen mijn buik, waar ik mijn handen op heb gelegd. 'Mama dacht dat ze gek zou worden en dat allemaal door de hormonen in mijn lijf.' Vertel ik de baby in mijn buik. 'Maar mama word niet gek, Mama heeft gewoon veel aan haar hoofd.' Meteen herken ik de schorre ochtend stem als die van mijn man. Wanneer ik mij omdraai zie ik daar Harry staan met alleen een shorts aan, waardoor zijn bovenlijf geheel ontbloot is. 'Like what you see?' vraagt hij met een grijns. Ik knik. 'Maar natuurlijk meneer Styles,' vertel ik hem tot mijn eigen verbazing. Heb ik dit zojuist luid opgezegd in plaats van akward in mezelf praten. 'Ja je hebt het luid op gezegd,' Harry klinkt speels terwijl hij me omdraait, achter me komt staan en zijn hoofd in mijn nek legt. 'Je bent een prachtige vrouw Meira, Je bent niet gek. Dat beloof ik je,' Zijn woorden maken mijn benen week en laten mijn hart sneller kloppen. 'Ik hou van je, mevrouw Styles,' Hoor ik hem fluisteren waarbij zijn lippen net niet mijn oorlel raken. 'En ik van jou meneer Styles.' Harry kijkt me kort aan. 'Lekker cheesy ook,' Verbreek ik de genante, maar toch ook weer niet zo genante moment. Hij schiet in de lach. 'Ik heb na gedacht,' Verbaasd maak ik me los uit Harry zijn armen en draai ik naar hem toe. Hij legt meteen zijn handen op mijn heupen. 'Ik ga een bodyguard voor je regelen. Die gaat met je mee als je naar buiten gaat. Dan kunnen de papz niet dicht bij je in de buurt komen.' Verteld hij. 'Je bedoeld een babysitter?' Harry schud zijn hoofd. 'Nee, een extra bescherming voor jou.' Harry trekt me mee op één van de ligstoelen, waar hij gaat zitten en mij tussen zijn benen in trekt. Ik leun met mijn rug tegen Harry zijn borst. 'Wat gebeurde er gisteren?' Ik sluit mijn ogen terwijl ik geniet van de rust om me heen. 'Mijn hormonen werden me te veel, toen viel het licht uit en kreeg ik al die notificaties. je kent me, ik geloofde alleen de negatieve reacties.' Harry knikt. 'Sorry dat ik er niet voor je kon zijn,' 'Maar dat was je wel.' Harry schud zijn hoofd. 'Ik was er niet. Gelukkig kwam mam langs.' mompelt hij. 'Je moeder? Was je moeder er?' Oh mijn hemel. Wat moet die arme vrouw wel niet gedacht hebben toen ze mij daar lekker dramatisch zag zitten. 'Ze was geschrokken. Nadat ik jou op bed had gebracht, heb ik haar in het kort uit gelegd wat er gebeurde, ze begreep het wel.' zijn woorden stellen me gerust maar maken me ook onrustig. 'Wat zal ze nu een slecht beeld van me hebben,' Harry duwt me een stukje omhoog, en dwingt me, door een vinger tegen mijn wang aan te zetten, hem aan te kijken. 'Mam vind je een geweldige vrouw Meira. Ze is helemaal gek op je. Ze begrijpt wat je door hebt gemaakt.' Als ik diep in zijn ogen kijk zie ik dat hij de waarheid spreekt. Zonder er nog woorden aan vuil te maken, druk ik mijn lippen op die van hem. 'En toch ga ik Tobias voor je regelen. Je bodyguard.' Zegt Harry snel wanneer hij onze kus verbreekt. Ik schiet in de lach en laat me weer tegen hem aanzakken. Genieten van de rust en de prachtige uitzicht.

5 Maanden later.

Na mijn terugval van een aantal maanden geleden, ben ik er weer aardig bovenop. Harry heeft er voor gezorgd dat zijn bodyguard Tobias elke keer bij me is als ik naar buiten ga. Hierdoor voel ik me veiliger en kan ik mij makkelijker over de pers heen zetten. Het is ook een fijn gevoel dat ik hem nu bij me heb omdat ik toch al 8 maanden zwanger ben. De baby kamer is klaar en er staat een tas gereed met spullen die ik nodig zou kunnen hebben bij een bevalling. Harry is erg beschermend over ons. Als hij me mee neemt naar een gala of iets anders in de trend van grootschalige evenementen, verlaat Harry voor geen goud mijn zijde. En als hij dat wel doet, is het omdat Shawn dan in de buurt is die zijn taak dan over neemt. Shawn is vaak bij ons te vinden. Gelukkig is Harry niet ontzettend jaloers aangelegd want de vriendschap die Shawn en ik hebben is erg bijzonder. We zijn erg close. Nee, we zoenen niet, mocht je dat soms denken. Gewoon vrienden. Wij doen wat vrienden doen alleen zijn wij soms wat vaker bij elkaar dan je van normale vrienden zou denken.

Ik heb net mijn ochtend routine, wat bestaat uit een rondje wandelen, afgerond samen met Tobias. Harry is weg voor een paar dagen. Hij heeft interviews en optredens, ik kan me alleen niet meer heugen waar dat was. Wanneer ik naar mijn auto kijk, zie ik er een briefje op wapperen. Welke idioot heeft nu weer tegen mijn auto op gezeten? 'Ik ben zo terug,' Vertel ik Tobias terwijl ik naar mijn auto loop. Terwijl ik het briefje tussen mijn ruitenwisser weg haal, herken ik de handschrift meteen en voel ik me meteen ongemakkelijk.

Dit keer gunt de persoon me meer woorden. Niet echt fijne woorden en ook niet echt geruststellend, maar het doet me niet zo veel als de eerste briefje. De afgelopen maanden ben ik in gaan zien dat jaloezie vele rare dingen met mensen kunnen doen en dat vrijwel iedereen het bij woorden houd omdat ze het in het echt niet durven. Schelden en dreigen zijn namelijk veel makkelijker als de persoon tegenover je, het niet kan zien.

'Alles goed daar, mevrouw Styles?' Hoor ik Tobias zeggen. 'Ja hoor. Ga maar vast naar binnen ik zal even wat uit mijn auto halen,' Hij knikt en loopt voor me uit naar binnen. Waarom ik tegen hem lieg weet ik ook niet. Ik staar naar het briefje terwijl ik in mijn ooghoeken iets zie bewegen. Wanneer ik me omdraai, zie ik nog net een schim de hoek om lopen. Het nare en ongemakkelijke gevoel neemt toe. Zou deze persoon het toch echt menen? Waarschijnlijk niet. Ik zie ze gewoon vliegen.

Met het briefje in mijn handen loop ik het huis in waar Tobias mij aan kijkt. 'Wat is dat?' 'oh dit?' Ik hou het briefje omhoog, Tobias knikt. 'Gewoon een briefje. Stelt niks voor,' Tobias grijpt het briefje uit mijn handen en bekijkt het. 'Mevrouw Styles, wie dit geschreven heeft, kan het menen.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat valt wel wat mee.'

Tobias kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Mevrouw Styles, heeft u het briefje wel gelezen?' zonder mijn antwoord af te wachten leest hij het opnieuw voor:

"Meira, je hebt niet geluisterd. Je hebt niet gedaan wat ik van je vroeg. De laatste kans. Verlaat hem of er gaat wat gebeuren."

'Wat bedoeld hij met; je hebt niet gedaan wat ik van je vroeg? Weet meneer Styles hier van?' Ik schud wild mijn hoofd. 'Nee, Hij hoeft het niet te weten. Hij maakt zich al te veel zorgen.' 'Maar-' 'Nee Tobias. Harry heeft al zoveel aan zijn hoofd. En daarbij, deze persoon doet niks. 5 maanden geleden ontving ik het eerste briefje waarin stond dat hij bij Harry weg moest gaan. Hij vond dat als hij mij niet mocht hebben, dat niemand dat dan mocht.' Ik leg mijn hand op de arm van Tobias. 'Alsjeblieft Tobias. Jij bent nu bij me. Als iemand mij wat wil doen, dan ben jij er om mij te helpen. Maar alsjeblieft, zorg niet voor meer stres voor Harry,' Hij lijkt in tweestrijd te zijn. 'Alsjeblieft,' vraag ik hem smekend. 'Oh oké. Maar als hij erachter komt, is het geheel aan jou.' Ik knik. 'komt goed.'

Twee uur later komt Harry binnen wandelen met in zijn handen een doos. 'Wat is dat?' Nieuwsgierig sta ik op om in de doos te kijken. 'Een fan heeft het mij gegeven. Er zit ook een briefje bij. Die moest ze van iemand anders aan jou geven. Die was alleen voor jou bedoeld.' Hij laat de doos op tafel zakken en overhandigd mij de brief. 'Wat staat er in?' Harry haalt zijn schouders op. 'Hij is aan jou gericht, dan ga ik het niet open maken.' Verteld hij met een glimlach terwijl hij een klein t-shirtje uit de doos haalt met de tekst: "I got Style(s)" Bij het zien ervan schiet ik in de lach. 'Oh wat slecht!' Harry houd hem voor zichzelf. 'Ik vind hem geniaal,' Mijn oog valt op een foto lijst. Wanneer ik hem eruit haal, valt mijn mond open. Een tekening van Harry en Mij met een baby in mijn armen. Het gezicht van de baby is niet te zien, maar Harry en ik... als twee druppels water. 'Wauw,' mompel ik terwijl ik er naar blijf kijken. Harry is ondertussen naast mij komen staan en bekijkt de schilderij. 'Wow,' Zegt ook hij. 'Wat een talent! wat is haar naam? ik moet haar bedanken,' Met het schilderij nog in mijn handen kijkt Harry mij lachend aan. 'Maak er een foto van, zet het op twitter, bedank haar. Dan leest ze het vanzelf.' Helemaal in mijn nopjes, geef ik Harry een kus op zijn wang en loop weg met het schilderij. Ik doe zoals Harry zegt en druk op plaatsen. Ik hoop zo dat dit meisje, of jongen, het leest.

Pas later op de avond schiet het briefje weer in mijn gedachten. Het was niet van diegene die de doos gegeven had. Aangezien Harry dat gezegd, dat die persoon had gezegd, dat ze het van iemand moest geven. Wow, wat een gezegd-gezegd zin. Harry is boven met bezig met het wassen van de shirtjes en sokjes die in de doos zaten.

Wanneer ik het briefje open, begint mijn hart sneller te slaan. Misschien is dit toch wel serieus....

"Ik hou je in de gaten..."