Ang Ating Kwento

❤Eighty Eight❤

MIA

"Uwaaaaaah!" (Iyak ng sanggol yan,wag kayong ano)

Natatarantang hinele hele ko nalang ang pamangkin ko.

Oh my gaas!

Kanina pa siya iyak ng iyak.

"Psh,easy ka lang Mia--mahulog mo si Shamey." mahinang suway saken ni ate.

Andito parin pala kame sa ospital,ilang araw na nagstay rito si ate.

At ilang araw ko na ring nabubuhat si babyyyyy~ pero--waaaaah!baket lagi siyang umiiyak kapag binubuhat ko siya?huhu.

"Waaaaaah!" napangiwi nalang ako nang mas lalong lumakas ang iyak niya.

"Halaaa! Tahan na bebe, shh~ hindi naman kita hahampasin ng sandok katulad ng laging ginagawa saken ni ate,huhu." Sambit ko habang nakabusangot.

Hindi nako natutuwa sa batang toh ah!

Feeling ko tuloy mukha akong monster sa paningin niya kaya ganyan nalang lagi reaksyon niya kapag buhat ko siya.

"Psh,akin na nga Miyaaang!" Wala nakong nagawa kundi iabot nalang sa kanya si bebe--na iyak parin ng iyak.

Ano bang ginawa ko?

Napatameme ako nang bigla nalang itinaas ni ate yung damit niya at pinadede si Shamey.

Waht? Grabe naman,di na nahiya!

Umiwas ako ng tingin sabay kamot ng ilong.

"Ate,uso magpaalam!" bulyaw ko.

Eh kase naman!

Pano nalang kung lalake pala yung kasama niya? Tapos bigla nalang niya yon itataas?

"Magpaalam? Saan?" takang tanong niya.

At nagmaang maangan pa, inosente to the max beybe~

"Yang a-ano.." nginuso ko ang hinaharap niyang inaano ni Babyyy.

"Ang ano?" napabusangot ako,baket di niya parin gets?

"Nasan bang lupalop ng mundo,nagpunta yang utak mo te?" pang aasar ko, pero nagulat nalang ako nang bigla niya akong hampasin ng unan--na sa tingin ko,nakuha niya lang sa tabi niya.

"Araaaaaaaaay!huhu." kumamot ako ng ulo.

Hindi nga niya dala yung mahiwagang sandok niya, hindi naman siya nawawalan ng bagay na ipapanghampas saken.

Ate,why so brutal?huhu!

"Alam mo,nang magkasilbi ka naman,pumunta ka ngang canteen at mag almusal!alas nuebe na--hindi pa nag aalmusal, aba!" sigaw niya saken sabay sipa na para bang itinataboy ako.