Nie spieszmy się. Niech chwilę razem spędzone nie mijają tak szybko. Nie odwracaj zbyt szybko głowy gdy nasze oczy się spotykają. Nie zabieraj zbyt szybko ręki gdy trzyma moją namiętnie.
Chciała bym z tobą spędzać sekundy trwające godziny. Starzeć się długimi latami, a u twojego boku budzić się co dzień. Nie martwiąc się światem. Widzieć szeroki uśmiech, który dał by mi siłę na całą resztę dnia.
A gdybym miała ciebie, nie potrzebowała bym już niczego, bo największe szczęście dajesz mi ty.
Kiedyś marzyłam o wielkim domu, w wielkim mieście. O wielkiej sławie i wielkim życiu. O wielkiej fortunie lecz nie o wielkiej miłości.
Na cóż by mi się zdały te wszystkie skarby, kiedy wielki brak ciebie by mi doskwierał. Gdyby niedosyt mej duszy dawał swe znaki na mojej pięknej, zmęczonej twarzy.
A na dziś dzień płaczę okropnie gdy ściskasz mnie za rękę i nagle odchodzisz, a ja nie mogę biegnąć za tobą, bo nogi wciąż stoją gnąc się pod moją niespełnioną miłością. I tylko łza, jedna, szczera do bólu, z otchłani serca, przez cios wyrwana. Płaczę, by upuścić żale
CZYTASZ
62 Zachody Słońca
PoesíaPseudopoezja przeplatana historiami o ludziach. O tych z nijakim spojrzeniem, bez nadziei, z życiową traumą, lękiem przed podejmowaniem decyzji, z problemami i toną myśli, z którymi sobie nie radzą. O tych niemrużących oczu gdy słońce zachodzi, bez...
