Choć los przeciwny owiał mi plan
Choć nikt nie wierzy
Zwątpił już każdy
Ja wciąż usilnie brnąć będę w to
Nie przejmą mnie ludzie
Nie przejmie mnie los
Bo kroczę samotnie
Stąpam bosą stopą przez rosę na kwiecie magnolii
Cóż z tego, że kocham róże
Pokochać mogę każdy inny świat
Tylko dajcie mi czas
Oplotę miłością
Szczęściem, najszczerszą wdzięcznością
Tylko proszę dajcie mi czas
Pokaże wszystkim, wywyższę ponad każdy inny kwiat
Tylko błagam dajcie mi czas
A każdy będzie pragnął magnolii
A nie zwykłej róży
Dajcie mi czas
CZYTASZ
62 Zachody Słońca
PuisiPseudopoezja przeplatana historiami o ludziach. O tych z nijakim spojrzeniem, bez nadziei, z życiową traumą, lękiem przed podejmowaniem decyzji, z problemami i toną myśli, z którymi sobie nie radzą. O tych niemrużących oczu gdy słońce zachodzi, bez...
