Gorąca Czekolada z Siatkówką i Śpiewem / Oikawa x OC

Rozdział Czwarty

Miyoshi patrzyła w okno, rozmyślając. Nie wiedział czego może chcieć od niej ten chłopak. W zasadzie nie wiedziała o nim nic, poza tym, że był diabelnie przystojny.

Poznała się na jego charakterze – wszystko wskazywało, że to zadufany w sobie głąb, który myśli, że każda dziewczyna będzie jego. A przynajmniej tak myślała.

Wysiadła na swoim przystanku i poszła do domu.

- Cześć mamo – przywitała się z rodzicielką.

- Cześć, jak tam w szkole? – spytała pani Okimasa, siedząc w papierach.

- Tak samo jak zawsze, zapisałam się do konkursu.

- To świetnie – powiedziała jej mama dalej zajmując się papierami.

- Pójdę do pokoju, jestem padnięta – zakomunikowała brunetka i odeszła do swojego pokoju.

Jej azyl znajdował się na piętrze i był ulubionym miejscem Miyoshi. Siedziała w nim praktycznie cały swój wolny czas, co kilka miesięcy zmieniając wygląd.

Aktualnie dziewczyna przechodziła okres zainteresowania kulturą Hiszpanii i wszędzie leżały bibeloty z tym krajem związane. Słowniki angielsko-hiszpańskie, kule śnieżne z zabytkami, pocztówki, zdjęcia z miast, figurki byków bądź matadorów, albo tancerek flamenco.

Miyoshi odłożyła torbę na obrotowe krzesło przy biurku, a potem położyła się na łóżku i zaczęła bawić się telefonem.

Następnego dnia po załatwieniu wszystkich spraw spakowała uniform do torby, założyła mundurek i wyszła z pokoju. Przygotowała sobie posiłek do szkoły, zjadła śniadanie, a potem wyszła na autobus.

Dojazd zajął jej z pół godziny, podczas których słuchała muzyki.

Szkoła, do której chodziła była prywatną, żeńską placówką, do której trudno było się dostać. Miyoshi została przyjęta do niej dzięki świetnym wynikom w nauce, a nie pieniądzom rodziców jak niektórzy myśleli.

Lekcje minęły jej bardzo szybko, już o piętnastej opuszczała teren placówki. Odmienny system nauczania bardzo jej odpowiadał.

Szkoła działała według brytyjskiego systemu edukacji. Rok szkolny zaczynała we wrześniu, a nie kwietniu jak jej rówieśnicy. Miała trzy trymestry nauki, pomiędzy którymi zawsze miała pięć dni wolnego, do tego dochodziły święta i wolny sierpień.

Po zajęciach jak zawsze udała się do kawiarni. Praca tam bardzo jej odpowiadała, jej współpracowniczki były w podobnym wieku, wynagrodzenie nie było zbyt wysokie, ani zbyt niskie, a klienci zazwyczaj byli fajni.

- Jak z tym wczorajszym przystojniakiem? – spytała Adachi. Dziewiętnastoletnia kelnerka, dorabiająca na studia.

- Weź mi nawet o tym nie mów - westchnęła dziewczyna.- Zadufany w sobie palant.

- O kim mowa? – do pokoju socjalnego weszła kierowniczka. – O tym ciasteczku z wczoraj?

- Aha – potwierdziła Miyoshi. – Chciał się ze mną umówić – powiedziała z pogardą.

- Gdybym była dziesięć lat młodsza sama bym się z nim umówiła.

- No bez przesady Fushida-senpai, nie jesteś wcale taka stara – odpowiedziała Adachi.

Była to prawda Akemi Fushida miała prawie trzydzieści lat, ale wcale nie było tego po niej widać.

- Ja w każdym razie nie umówiłabym się z nim nawet gdyby był ostatnim facetem na ziemi. Mam nadzieję, że dzisiaj nie przyjdzie.

Miała szczęście, tego dnia chłopak nie przyszedł.

To koniec maratoniku na dziś, kolejny rozdział za tydzień