Gorąca Czekolada z Siatkówką i Śpiewem / Oikawa x OC

Rozdział Pięćdziesiąty Drugi

Przez dwa tygodnie poprzedzające zawody Tooru chodził poddenerwowany. Miyoshi jakby zapadła się pod ziemię. Nie odbierała, nie oddzwaniała i nie odpisywała. Nie dostawał od niej żadnych znaków życia i zamartwiał się.

Nie wiedział co zrobił źle, a tym bardziej nie wiedział jak to naprawić. Dlatego dmuchając na zimne nie pojawiał się w kawiarni.

Nawet gra ni przynosiła mu tej samej radości co zwykle. Jakoś nie mógł skupić się na grze, cały czas myślał o Okimasie.

Do tego stopnia, że przepuszczał większość piłek, albo nieumiejętnie wystawiał.

– Co z tobą nie tak? – spytał Iwaizumi w trakcie przerwy. – Nigdy nie zdarzała ci się taka zawieszka.

– Miyoshi-chan się do mnie nie odzywa od dwóch tygodni. Nie wiem co zrobiłem nie tak. Zapomniałem o czymś? Może o jej urodzinach?

– Urodziny ma dopiero w lutym, więc to na pewno nie to. Może ma jakiś konkurs matematyczny i musi się do niego przygotować. Ze mną w takich sytuacjach też się nie kontaktuje, ale aż tak nie panikuję.

– Może i masz rację, że przesadzam. To pewnie tylko matma lub jakieś testy.

– A teraz skup się na grze. Myśl o zawodach. O pokonaniu Karasuno i Shiratorizawy. Miyoshi prędzej czy później sama się odezwie.

– Tak. Masz absolutną rację. Jeszcze raz usłyszę to przeklęte: powinieneś przejść do Shiratorizawy, to wezmę i jebnę mu piłką.

– No i takie nastawienie chcę u ciebie widzieć. Zrozumiano? Bo inaczej to ja jebnę ci piłką.

– Aj, aj wicekapitanie – zasalutował, by zaraz potem wrócić na salę.

Rozgrywający wrócił do gry z nowym zapałem. Jego zagrywki, wystawy i zwody znowu stały się diabelnie silne.

– Iwa-chan, zapytaj później Omi-chan czy nie chce posiedzieć podczas meczu jako menadżerka –powiedział rozgrywający po skończeniu treningu.

– Nie proponowałeś tego Miyoshi?

– Proponowałem, odmówiła i stwierdziła, że Omi lepiej się nada chociażby ze względu uczęszczania do naszej szkoły.

– Zapytam.

Miyoshi to chodząca drama, cnie? Czasem mnie menda irytuje