(1016 words)
V's POV
Shook ako sa nalaman ko kanina. Pero wala na kaming magagawa, kasi nagawa na nila yun, at andun na yung bata sa sinapupunan ni Sab. Ang magagawa nalang namin ay, suportahan tong si Jk sa pagiging ama sa magiging anak nila.
"Kailangan natin mahanap, ang mga magulang or pamilya ni Lyn"
-Jimin
"Ano naman mangyayari satin kung mahanap natin sila?"
-Jhope hyung
At biglang may nag salita.
"Hi players, so? You guys looking for a reward? Right? Pag nahanap nyo ang pinahahanap ni Lyn. I will be giving you $1,000,000.00. I'll be texting you the mechanics."
At biglang nawala na ito.
Pamiya miya pa, biglang may nag text.
"Hi guys, I'm back, if you found Lyn's parents or family just for 3 days. The $1,000,000.00. We will deposit it to your ATM account"
At hindi naman pinansin nila Namjoon hyung yun.
"Baka mas lalo lang gumulo pag ginawa natin yun"
-Suga hyung
"Suga hyung has a point, hindi natin alam yung haharapin natim if ever man na gagawin natin yun"
-Namjoon hyung
"Diba? Gusto na nating matapos to? Bat hindi nalang natin gawin? Para makabalik na tayo sa kanya kanya nating buhay."
-Lucia
"May point kayong lahat, so? Pano gagawin natin?"
-sabi ko
Dahil gulong gulo na ko
"Tsaka they called us "PLAYERS" therefore? Eversince, we're playing and we're not informed about that"
-Namjoon hyung
"So ano ng gagawin natin??"
-Jin hyung
"Gogora na ba?"
-Jhope hyung
At mukhang go na go na ito.
"Pag isipan nyong mabuti, dahil hindi biro haharapin natin"
-sabi ko
"Okay guys. I'm giving you just this night, to make a decision about this. Okay? Good night"
-Namjoon hyung
at umalis na ito.
Umalis na silang lahat, naiwan kami sa sala ni Jk. At mukhang malalim ang iniisip nya.
"Okay ka lang?"
-tanong ko
Tumango naman to bilang sagot.
"Ahm? Jk? Sabi mo ako lang? Bakit ganun? Ano ung nangyari sainyo ni Sab?"
-tanong ko
"Sorry, hindi ko sinasadya yun, wala naman na kong magagawa dahil andun na yung bata, kailangan ko ng panindigan yun"
-sagot nya
Panong hindi nya sinasadya yon!? Hindi nya sinasadyang maipasok yung ispada nya sa tilapia ni Sab!? Tapos BOOM!
Hindi ko naman namamalayan ang sarili ko na umiiyak na pala, at niyakap nya ko, at sinandal sa dibdib nya.
"Ang unfair ng tadhana, kung sino pa ung totoong nag mamahalan hindi makapag labas ng saloobin, dahil takot mahusgahan"
-sabi ko habang umiiyak
"Tama na, gagawa ako ng paraan okay? Pero sa ngayon, kailangan mo munang intindihin ung sitwasyon namin ni Sab, kailangan ako ni Sab ngayon. Lagi mong tatandaan, mahal kita. Mahal na mahal"
-Jk
at inalis na nya ang ulo ko sa dibdib nya at tumayo na ito, at hinalikan ang noo ko. At umalis na.
Hindi ko lang talaga maiwasang umiyak, or malungkot dahil sa nangyari.
Jk's POV
Hindi ko intensyon na gawin yun kay V, pero kasi, sa pag kakatanda ko, nag away kaming dalawa ni V nung gabi na yun, kaya lumabas ako at nag walwal. At dun ko na nga nakilala si Sab.
-Throwback-
Anniversary pala namin ni V noon, pero hindi ko naalala. Binigyan nya ako ng regalo at,
"Para saan to?"
-tanong ko
At blank face lang ang sinagot nya sakin.
"Alis muna ko"
-V
At hindi ko na sya napigilan. At ng binuksan ko ung binigay nya sakin. May letter dun na nakalagay
"Happy 5th anniversary babe!"
Nakalimutan ko na anniversary pala namin, dahil sa dami kong iniisip, ni hindi ko na nga sya nabibigyan ng attention at time. At nahihiya din ako sakanya, dahil sya nalang ung laging umiintindi sakin, sya yung tipo ng tao na sobrang haba ng pasensya at mapag bigay. Kaya alam ko sa sarili ko na naintindihan nya yung nangyari samin no Sab. At kahit naman nangyari yun, hindi padin nawawala ang pag mamahal ko sakanya. Pero kailangan ko lang talagang panindigan ang ginawa ko kay Sab. Sa ngayon, okay naman na kami ni V, okay na kami sa ganito. Mukha namang masaya sya. Di lang ako makapaniwala kanina, dahil sa nalaman ko na si Sab pala ung childhood love ko, hindi ko alam kung ano magiging reaction ko, sa totoo lang, mixed emotion e. Pero hindi ko talaga alam kung ano ung mararamdaman ni V pag katapos nun. Nasasaktan ako, sa twing nakikita ko syang nasasaktan. Mahal ko talaga si V kaso, nag kamali talaga ko.
Nabulabog ako ng biglang may kumalabog na pintuan.
Andito ko sa kwarto ko, dito muna ko matutulog, kailangan kong mag isip.
Pero nabasag ang peace of mind ko, dahil sa kalabog na yon. Malapit lang yung kalabog na yun sa kwarto ko. Baka sa kwarto ni V.
Pupuntahan ko na muna sya, baka kung ano pa gawin nun sa sarili nya.
Nagulat naman ako na andun na sila hyung sa kwarto nya, pati si Lucia.
"Anong nangyayari sakanya?"
-tanong ko
"Nasa katawan ni V ung spirit na sumasapi lang sa mga taong malungkot or depress."
-Lucia
"E anong dapat nating gawin?"
-Jimin
"Wala, all we have to do is to wait, until he become happy again, or he will fight the spirit on his body"
-Lucia.
"Iwanan na muna natin si V"
-Jin hyung
"Mainam pa nga"
-Suga hyung,
At hinatak nito si Lucia at umalis na.
Nakaalis na silang lahat, ako lang ang naiwan dito. Nilapitan ko si V, na kanina pa umiiyak. Nag tataka ko, kung bakit parang hindi nabigla sila hyung, sa sinasabi ni Lucia. May alam ba sila? Kung bat malungkot or depress tong si V? Kaya siguro iniwan na din muna nila kami.
Wala akong nagawa kundi yakapin lang si V. At naramdaman ko din ang pagyakap nya sakin.
"Jk? Bakit? Hindi ba ko sapat?"
-V
At humahagulgol na ito ng iyak.
"No, hindi ganun, aksidente ang lahat" -sagot ko
"Iniintindi ko naman sitwasyon nyo ni Sab, pero ang sakit kasi. Ang sakit na makita kang sumasaya sa iba, samantalang ako, hindi ako makalimot."
-V
"Aayusin ko lahat to, basta mag tiwala ka lang sakin"
-sagot ko
At dito na ko natulog sa kwarto nya, para bantayan sya.
