They're Like Us [Part 3]

5. Show 10: Munich

POV Indy

Aangekomen in het gebouw waar Shawn gaat optreden, staat er een klein autootje op ons te wachten. "What is this?" Vraag ik Shawn die me met een schuldige blik aan staat te kijken. "Why is there a car in here?"

"I won't let my pregnant wife all those meters, jump in." Net als ik in de achterbak wil klimmen, stopt Shawn me. "We'll do this the cool way. Film this." Ik ga iets verder naar achter staan en film Shawn terwijl hij een paar gekke moves maakt en dan op de meest rare manier in de kar springt.

"You're such an idiot." Lach ik. Hij steekt zijn hand uit en helpt me dan ook de kar in. Ik ga zitten en ook Shawn zit gehurkt voor me.

Mike stapt in de auto en begint te rijden door de lange, lege gangen. Ik pak mijn telefoon er weer bij en film Shawn. "We're in Munich," zegt hij voordat hij opstaat, "can we do this everyday?"

Zijn shirt wappert om zijn lichaam heen en af en toe zie ik de huid van zijn rug. Aan de zijkanten van zijn lichaam is geen rolletje vet te zien en zijn kont, jeetje, al die squads hebben overduidelijk gewerkt.

"Give me your hand." Zegt Shawn met een uitgestoken hand.

"I don't know Shawn, what if I fall and the baby gets hurt."

"Do you trust me?" Vraagt hij. Zijn haren wapperen door de snelheid van de auto voor zijn gezicht. "I do." Zeg ik gemeend als ik zijn hand vastpak. Hij helpt me omhoog en laat me de voorkant van de auto vasthouden als hij achter me gaat staan.

Ik steek mijn beide armen in de lucht en juich. "This is amazing!"

Shawn draait mijn hoofd met één vinger naar zich toe en drukt zijn lippen op de mijne. "I love you." Zegt hij glimlachend tegen mijn lippen. "I love you more."

Plosteling stopt de auto waardoor Shawn keihard met zijn voorhoofd tegen dat van mij knalt. "Mike," roept Shawn boos, "you idiot!"

Lachend stapt Mike uit de auto. "I'm sorry guys, didn't want to ruin your moment." Aan de blik in zijn ogen is te zien dat hij dat sarcastisch bedoelde. Ik rol met mijn ogen en klim dan met enige moeite uit de achterbak van de auto.

In de kleedkamer laat ik Shawn het filmpje zien dat ik net op de auto heb gemaakt. Niet heel veel later plaatst hij het op Instagram.

-

ShawnMendes: Munich !!!
-

Een uur later staat Shawn, zoals bijna elke avond, weer op het podium te rocken. De fans juichen, ik juich en heel de crew is bezig om het optreden zo goed mogelijk te laten verlopen.

"Come on, Mendes!" Roep ik als hij voorbij me rent om naar B stage te gaan. Hij rent me in eerste instantie voorbij, maar rent meteen weer terug om me een kus te geven.

"Honey, you look so tired," zegt hij als zijn ogen over mijn gezicht schieten, "why aren't you in bed yet? Have some sleep. I'll come as soon as I finish the show." Ik haal mijn schouders op en lach naar hem.

"I'd rather stay here with you." Zeg ik glimlachend.

"Mendes, what are you doing here?!," schreeuwt Andrew boos, "go to B-stage!" Shawn gooit me een blik en zegt dat ik maar eens vroeg moet gaan slapen. Dan rent hij achter Jake aan. Ik ga niet naar de tourbus om te slapen, ik ben hier om Shawn aan te moedigen.

"I'm so happy to be here tonight." Hoor ik hem zeggen. De zaal begint keihard te juichen.

"Oh and Indy, I know you're still here," zegt hij lachend, "please, go to bed." Nogmaals begint de zaal te gillen en mijn wangen kleuren rood.

"Guys, no guys listen," probeert Shawn lachend tussen het publiek te komen, "my wife's pregnant. Just a month from now and our little daughter will be born." Nogmaals breekt er een oorverdovend gegil los. "I would love to wish Indy a goodnight, how about you?" En alweer, je raad het al, een oorverdovend gegil.

"Let's say 'goodnight' at the same time, okay?" Ik ga iets meer naast het podium staan om naar shawn te kunnen kijken. "Three... two... one..." de lichtjes in de zaal beginnen allemaal wit te flikkeren.

"...Goodnight Indy!" Klinkt er door heel de zaal.

"I love you." Klinkt een bekende stem er tussendoor. Het is Shawn. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan, geen idee hoe hij altijd weet waar ik ben, het is alsof onze ogen naar elkaar toe getrokken worden.

Zijn vingers spelen over de toetsen van de piano en een bekend melodietje vult de zaal.
"When you miss me close your eyes. I may be far but never gone," zingt Shawn, "when you fall asleep tonight. Just remember that we lay under the same stars."

Een warm gevoel vult mijn buik, misschien is het wel de baby die plast of iets, maar ik denk dat het door Shawn komt. Zijn lieve woorden en glinsterende ogen hebben dit effect altijd op me. Ik kijk hem aan en zeg, zonder dat er geluid uit mijn mond komt, hem welterusten.

"And take a piece of my heart," zingt hij met een grote glimlach, "and make it all your own. So when we are apart. You'll never be alone."