They're Like Us [Part 3]

11. Bevalling

POV Indy

Shawn is nog niet eens geland of ik voel een plotselinge, stekende pijn in mijn onderbuik. Ik pak de koude, ijzere stang voor me stevig vast en knijp er hard in. Ik haal even diep adem in de hoop dat de pijn daardoor verdwijnt. En dat gebeurt gelukkig. Hoe groter ons meisje wordt, hoe harder ze kan schoppen. En dat kan ook echt heel veel pijn doen, maar nog nooit heeft ze zo hard geschopt.

Manuel heeft Nathan in zijn armen en samen kijken ze naar het grote bord waarop staat dat Shawn's vlucht over één minuut zal landen. Ik kan niet wachten om hem weer te zien. Deze twee weken gingen zo langzaam voorbij. Lachend sta ik naar de twee mannen te kijken. Shawn bewonderd zijn vader enorm en ik weet nu al dat Nathan dat ook doet.

Dan komen ze samen naast me staan en slaat Manuel zijn arm om mijn nek heen. "They're almost here, honey." Stelt hij me gerust. Ik glimlach naar hem, maar al snel wordt die glimlach weggevaagd door nog een pijnlijke steek in mijn buik.

"Indy, what's wrong?" Vraagt Manuel meteen. Aaliyah, die bij de snoepautomaat aan het kijken was, draait zich nu ook geschrokken om en haast zich naar mij. Ik sta met mijn handen om mijn buik, ineengekrompen, tegen het hek aangeleund. Alles om me heen lijkt te vervagen en het enige waar ik me nog op kan concentreren zijn de pijnlijke steken in mijn buik. Het is nog geen tien minuten geleden dat ik die vorige pijnlijke steek had, maar na nog geen dertig seconden verdwijnt de pijn ook weer volledig.

Oh mijn god, ik ga bevallen. Dit zijn weeën. Ben ik hier wel klaar voor? Thuis staat een tas klaar met alles wat ik nodig zou hebben als het zo ver mocht komen, maar en ik heb het babybedje nog niet eens in elkaar gezet. Het lukte me namelijk niet met die dikke buik en ik vond het zo vervelend om het aan Karen of Manuel te vragen. Oh god, ik ben nog niet klaar voor een nieuwe baby.

"Mama?" Hoor ik mijn kleine zoontje bezorgd zeggen. Zijn zachte stem haalt me uit mijn gedachten. Manuel draagt hem nog steeds, maar hij is me met zijn handje in zijn mond aan het aanstaren alsof hij zojuist iets heel ergs heeft zien gebeuren. "Hey, it's allright. Your little sister is kicking really hard." Zeg ik lachend. Ik pak hem over van Manuel en geef hem een kus bovenop zijn hoofd. "Look daddy just landed." Zeg ik maar om hem af te leiden.

"I'm having contractions," fluister ik naar Aaliyah en Manuel, "but we're waiting untill Shawn arrives." Ik zie meteen aan de blik van Manuel dat hij het niet eens is met mijn beslissing. Hij zucht diep uit en knikt dan toch. "Okay honey, that's fine. We'll wait for Shawn and Karen."

Plotseling begint Aaliyah heel vrolijk te springen en klapt ze in haar handen. Ze geeft me een knuffel en pakt dan Nathan's kleine handjes vast. "You're having a babysister! I'm gonna be an aunt again." Zegt ze enthousiast tegen hem. Een aantal mensen naast ons kijken naar ons, wat het allemaal iets wat ongemakkelijk maakt, maar ik kan het niet laten en spring eventjes met Aaliyah mee.

Maar meteen wordt mijn vreugde weer verpest door een stekende pijn. Ik zet mijn kiezen op elkaar en ben blij dat Aaliyah mijn zoontje van mij overpakt. Ik adem diep in via mijn neus en dan weer uit via mijn mond.

"There are five mintues between the contractions," zegt Manuel die het blijkbaar heeft bijgehouden, "we should really go to the hospital, Indy. Shawn and Karen will catch up with us."

Ik schud mijn hoofd en knijp nog harder in de ijzeren stang waar ik tegenaan sta. "We're not leaving without Shawn." Kreun ik van de pijn. Ik sta erop dat ik op Shawn wacht, ik wil hem erbij hebben. Ik moet hem erbij hebben. Ik kan het niet zonder hem. "He should be here any minute now."

"Okay honey, breathe in through your nose and out via your mouth." Zegt Manuel die over mijn rug blijft wrijven. Ondertussen is ook de beveiliging erbij komen staan en staan er ook mensen naar mij te kijken terwijl ik tegen de pijn vecht.

Dan voel ik een soort klapje in mijn buik. Het voelt alsof er een vloedgolf aan water langs mijn benen druipt en al snel ontstaat er een plas rondom me. Met trillende benen sta ik daar, omsingeld door tientallen mensen.

"My water just broke." Zeg ik in shock tegen Manuel.