They're Like Us [Part 3]

38.2

POV Indy

"Is she pregnant?" Vraagt hij een stuk enthousiaster dan ik verwacht zou hebben. Blijkbaar zou hij een derde kindje dus niet zo heel erg vinden. Wacht... moet ik me nu beledigd voelen?

"No." Piept Shawn. Hij knijpt hard in mijn hand terwijl hij probeert te praten, waarschijnlijk door de pijn. Andrew schrikt meteen, want er komt alleen maar gepiep uit Shawn's mond.

Omdat Shawn niet kan praten, doe ik het voor hem. Ik leg Andrew uit wat de dokter heeft vertelt en dat Shawn niet mag zingen omdat hij anders zijn strottenhoofd voorgoed kan beschadigen. Ik zie een lichte paniek in Andrew's ogen vormen. Niet zo gek ook, want op dit moment staan er al honderden gillende meisjes voor de ingang.

"We're gonna have to cancel." Zegt Andrew terwijl hij zijn telefoon er al bij pakt om het nieuws naar buiten te brengen. Shawn pakt de telefoon af en zegt dan met veel pijn en moeite dat hij het zelf wilt doen.

Hij zucht diep uit en loopt dan bij ons vandaan. Ik zie nog net dat er een traan over zijn wang rolt, maar ik weet dat hij nu alleen wilt zijn. Ik laat hem dus met rust en kijk hem na totdat ik hem niet meer zie.

"Dadda verdrietig?" Vraagt Nathan als hij aan komt rennen. Hij wordt achtervolgt door Jake die Skylar draagt, want hij had aangeboden even op de kinderen te letten terwijl wij naar de dokter gingen.

Voor ik antwoord kan geven op Nathan's vraag, komt de rest van de band om ons heen staan en ze vragen wat er aan de hand is. Ook hen leg ik het uit.

De vrolijke sfeer die hier eerst hing, is compleet verdwenen. Iedereen is betreurd. Niet omdat de show niet doorgaat, maar omdat Shawn zich zo ziek voelt. Dan krijg ik een melding op mijn telefoon binnen: Shawn heeft een bericht in zijn Instagram story gezet.

-
ShawnMendes:

-

Het breekt mijn hart om dit te lezen. Duizenden fans worden op dit moment teleurgesteld, maar ook Shawn. Ik weet hoe graag hij er voor de fans wilt zijn en hoe leuk hij het vindt om op te treden. Ik wil hem knuffelen en troosten, hem zeggen dat alles goed gaat komen, maar ik wil hem ook zeggen dat zijn gezondheid boven alles gaat en dat de fans dat heel goed begrijpen. Ik weet zeker dat zij ook het beste met Shawn voor hebben. Maar ik weet niet waar hij is...

Ik pak Skylar uit de handen van Jake, bedank hem voor het opletten en neem Nathan aan zijn hand mee naar de bovenste verdieping van het gebouw. We kijken naar het uitzicht op het podium, het is werkelijk waar prachtig. Gisteravond stond het hier helemaal vol met schreeuwende, gelukkige mensen, maar nu is het een dode boel.

Plots zie ik Shawn in zijn eentje op de trap tussen twee rijen met zitplaatsen in zitten. Hij heeft zijn oortjes in en heeft zijn handen voor zijn gezicht geslagen, het lijkt alsof hij aan het huilen is.

"Zullen we naar papa gaan?" Vraag ik aan Nathan. Hij is meteen helemaal blij, want zijn vader is zijn beste vriend. Hij loopt voor mij uit terwijl ik hem instructies geef welke kant hij op moet gaan. Vaak gaat hij naar rechts als ik 'links' zeg en andersom, maar uiteindelijk komen we er wel.

Nathan rent tussen de stoeltjes door naar zijn vader en eenmaal daar springt hij op zijn rug. Shawn schrikt zich wezenloos, maar krijgt de grootste glimlach ooit op zijn gezicht als hij zijn zoontje in zijn armen sluit. Langzaam en voorzichtig loop ik naar mijn twee mannen toe en ga naast Shawn zitten. Ik lach even naar hem en als ik de tranen in zijn ogen zie opkomen, zeg ik: "I know, you don't have to say anything."

Hij begint te huilen, waardoor ik automatisch mijn arm om hem heen sla. Zijn tranen belanden op mijn shirt en Nathan begint Shawn voorzichtig te sussen. Ik aai Shawn over zijn hoofd en druk meerdere kusjes op zijn achterhoofd. "The fans will understand Shawn, your health is more important right now." Zeg ik om hem ervan te overtuigen dat hij de juiste beslissing heeft gemaakt.

Hij slaat zijn arm om Nathan heen en pakt het handje van Skylar vast. Ik kan aan hem zien dat hij zich echt niet goed voelt, want hij is bleek en hij voelt aan als een sauna.

"Let's get you to bed." Zeg ik nadat we een poosje met zijn vieren in stilte hebben gezeten. Hij haalt diep adem en zucht dan uit. Hij knikt en staat vervolgens op.

Zonder iets te zeggen, steekt hij zijn hand naar me uit en helpt me om op te staan. Hij tilt Nate op en slaat zijn vrije hand om mijn middel heen terwijl we samen de trap af lopen.

Ook al is hij ziek, hij zal altijd voor mij blijven zorgen. Het is zo'n zorgzame man, ik kan gewoon niet geloven dat iemand zo lief kan zijn. Maar nu is het tijd dat hij eens flink in de watten wordt gelegd. Ik ga mijn zieke man verzorgen alsof het mijn baby is.