They're Like Us [Part 3]

7.2

POV Indy

Zenuwachtig staat Shawn op zijn voeten te wiebelen en te wachten totdat zijn oma de deur opent. Het is grappig dat Shawn zenuwachtiger is dan ik, terwijl ik degene ben die zijn oma voor het eerst gaat ontmoeten.

Met de hand die ik nog leeg heb, pak ik Shawn's hand vast. Hij kijkt naar me om en drukt dan snel een kus bovenop mijn hoofd. "I'm sure she'll love you." Zegt hij me dan. Volgens mij probeer hij de zenuwen bij mij weg te nemen, terwijl ik niet eens zo veel zenuwen voel. Dan klinken er aantal klikjes en wordt de deur geopend door een heel klein vrouwtje.

"Ah meu querido Shawn, venha aqui." Zegt het vrouwtje en meteen geeft ze Shawn een knuffel. Ze is niet veel groter dan de middel van Shawn, dus is Shawn door zijn knieën gezakt. Dit is zo schattig. Als Shawn weer opstaat, kijk ik hem stomverbaasd aan want ik spreek geen woord Portugees. "Indy, finalmente posso conhecê-lo." Zegt ze opgewonden. Ze geeft ook mij een knuffel en neemt dan een stapje achteruit om mij te bekijken. "Ela é tão linda, Manuel. Diga a ela que."

Ik kijk naar Manuel en hoop dat hij snapt dat ik er niets van begrijp. "She says she's happy to meet you and that you're beautiful." Glimlachend kijk ik weer naar het kleine vrouwtje voor me. "Thank you." Zeg ik haar, maar zelfs dat begrijpt ze niet, dus vertaald Manuel het voor ons.

Uiteindelijk gaan we naar binnen en nemen Shawn en ik naast elkaar plaats op de bank. Shawn's oma neemt plaats in de grote, gele stoel tegenover ons en spreekt in het Portugees met Manuel. Ik kijk om me heen naar het gezellige huisje. Overal hangen foto's van Shawn als kind, maar ook van zijn neefjes en natuurlijk van Karen en Manuel.

"Shawn," vraagt Manuel, "your grandma asks if she can hold Nathan."

"Of course." Shawn pakt Nathan uit mijn armen en loopt dan met hem naar zijn oma toe. Hij legt hem voorzichtig in haar armen en hurkt dan naast haar. "Look Nathan, that's your great grandma." Het jongetje begint te giechelen en hij grijpt de paarse parelketting om de nek van de vrouw vast. De vrouw moet hard lachen om dat wat het kleine jongetje in haar armen doet. Naja klein, voor ons is hij klein, maar vergeleken met haar is hij enorm.

De hele middag hebben we met zijn oma en andere familieleden gepraat en thee gedronken. Gelukkig was Manuel erbij om alles te kunnen vertalen, want Shawn kan maar een paar zinnen Portugees. We hebben het vooral gehad over de tour en onze kinderen. Ook hebben we meteen afgesproken langs te komen als ons kleine meisje geboren is. Dat lijkt me echt geweldig, want Shawn's oma is al oud en als ze het nog mee kan maken om ook ons kleine meisje te ontmoeten, zou dat echt een geweldig moment zijn.

Rond drie uur 's middags moeten we dan echt weg zodat Shawn nog een soundcheck kan doen voordat de show begint. Shawn neemt afscheid van zijn oma en geeft haar een dikke knuffel. Ook ik geef haar een knuffel en zeg haar dat het leuk was haar te ontmoeten. Shawn en Manuel zijn al richting de auto gelopen, maar Shawn's oma roept mij terug.

Ze geeft me nogmaals een knuffel en pakt dan een blaadje uit haar broekzak. Er staat iets op geschreven, ik kan het zelf niet lezen vanaf hier, maar de vrouw probeert het voor te lezen. "This for baby e Nathan," zegt ze zachtjes in gebrekkig engels, "muito obrigado." Ik weet dat dat bedankt betekend.

Ze geeft me het blaadje en daar staat nog meer opgeschreven, maar het is Portugees. Met een glimlach stop ik het briefje in mijn tas en geef haar nog een knuffel. "Thank you, granny." Zeg ik haar. Ze heeft geen idee hoeveel dit voor me betekend.

Ze lacht en wenkt me naar Shawn die weer teruggelopen is omdat hij het te lang vond duren. "Bye vovó!"

Ik pak Shawn's hand vast en loop met hem naar de auto. "What did she want?" Ik haal de brief uit mijn tas en geef het aan hem.

"It's a letter for Nathan and our baby girl." Zegt Shawn bewonderend naar de brief. Ik knik en leg mijn hand op die van hem als ik zie dat een traan over zijn wang rolt. "She wrote this for our children, she knows she's getting older. She might not be here anymore when we get back." Ik laat me achterover in de stoel vallen en blaas mijn ingehouden adem uit. Dit is zo heftig.

"I'll dedicate tonight's show to her. It's a shame she can't be there." Zegt hij wanneer hij de auto start.

"I know, but she's way too old. She won't survive you rocking on that stage." Lachend rijdt hij haar straat uit. "You're right."