They're Like Us [Part 3]

33.3

POV Indy

Niet veel later komen Brian en ik aan bij de show. Het voorprogramma is al begonnen en Shawn staat zenuwachtig met zijn microfoon in zijn handen, naast de maxi-cosi waarin Skylar ligt te slapen. Hij ziet ons niet meteen en dus verstopt Brian de pop achter zijn rug.

"Hey Shawn," zeg ik hem zacht als ik mijn hand op zijn schouder leg, "we're back." Hij draait zich geschrokken om en slaat zijn armen om mijn middel heen. Hij fluistert dat hij zenuwachtig was en dat hij dacht dat ik het niet zou redden om op tijd te zijn voor de show. Ik voel me er schuldig over, want ik weet hoe zenuwachtig Shawn kan zijn. "Brian and I got you a present." Zeg ik om van dit onderwerp af te komen.

Brian steekt lachend de pop voor zich uit. Shawn's mond valt open, echt het is bijna alsof zijn kaak op de grond hangt, en dan pakt hij de pop stomverbaasd vast. Hij stamelt een paar woorden en uiteindelijk vraagt hij ins hoe we eraan komen. We vertellen dat we heel Seoul zijn doorgelopen om die ene speelgoedwinkel te vinden die deze pop verkocht.

"This is insane," zegt hij fluisterend, "it even got my tattoos."

"Crazy right." Zegt Brian enthausiast.

-

ShawnMendes: Guys they made a miniature me dolls!!! Super weird!!!
-

Niet veel later staan Shawn en ik bij het randje van het podium, net achter het doek. We kijken samen naar het publiek dat helemaal te keer gaat. Shawn begint plots hard te schreeuwen en spant al zijn spieren aan. Ik sta als een fangirl naar hem te staren, want ik wordt telkens weer opnieuw verliefd op hem.

Hij zegt tegen mij dat hij het podium op moet en geeft me een kus op mijn wang. "I love you, honey." Zegt hij me nog snel met een glimlach. Maar dan klinken zijn woorden ook door de zaal heen. Blijkbaar stond zijn microfoon al aan en heeft iedereen in de zaal gehoord dat Shawn tegen mij zegt dat hij van mij houdt. Ik vind het eigenlijk best wel schattig.

Shawn schrok ervan, maar rent toch met zijn gitaar het podium op om 'Lost In Japan' te zingen. En dat in Japan. Wauw. Ik had nooit gedacht dat hij dit zou zingen in Japan.

Hij zingt weer eens geweldig, ik had ook niets anders verwacht. Hij is altijd geweldig. De fans schreeuwen weer zo hard als ze kunnen en de muziek klinkt door heel de zaal. Geoff is naast mij komen staan en heeft zijn arm om me heen geslagen.

"Er staan een hoop fans bij de achterdeur van het gebouw te wachten. De politie is er al, maar we denken dat het verstandig is dat jij en de kinderen alvast teruggaan naar het hotel." Stelt hij voor.

Ik ben teleurgesteld omdat ik de show niet af kan kijken, maar ik begrijp hun keuze heel goed. Het is ook niet veilig voor mijn kinderen als ik ze straks door de menigte heen moet trekken.

Ik hoor dat het eerste nummer is afgelopen en hoor Shawn dan hardop lachen. "I'm sorry you had to hear that guys, I didn't know my microphone was on already," zegt hij nog altijd lachend, "My wife is backstage, so yeaahh..."

Ik kijk even snel naar Shawn vanachter het gordijn en hij zwaait naar me. Zonder het hardop te zeggen, zeg ik hem dat de kinderen en ik moeten gaan. Hij begrijpt het en draait zich nu helemaal naar mij toe. "I love you baby, see you after the show." Zegt hij hardop. Ik word knalrood doordat hij dat zegt, vlak voor al die duizenden mensen.

Na een lange dag in Japan, zie ik eindelijk mijn twee kinderen weer. Nathan slaat meteen zijn armen om mij heen en geeft me een kus. De oppas die we vanuit Toronto hebben meegenomen, vertelt dat Nathan echt net wakker is geworden en dat Skylar nog steeds ligt te slapen. Ik til mijn zoontje op en kus hem op zijn wang. "Hey son, I've missed you." Zeg ik hem zachtjes terwijl ik hem meerdere kusjes op zijn wang geef.

Samen zwaaien we naar Shawn en daarna vertrekken we naar de taxi die bij de achterdeur geparkeerd staat. Er staan wel acht politieagenten, met wapens, om ons naar de auto te begeleiden. Er staat paparazzi en ook een aantal fans, gillend om Shawn's en mijn naam. Nathan kijkt me bang aan want er wordt echt hard geroepen.

"Hey, mama is hier oké? Je bent veilig."

Hij slaat zijn kleine armpjes om mijn nek en knikt. Zodra de deur open gaat, lopen de oppas en ik meteen naar de auto die op ons wacht. Nathan had zijn gezicht in mijn nek geduwd,m tijdens de oversteek, maar eenmaal in de auto was hij meteen weer vrolijk. Ik kan niet wachten totdat we weer allemaal samen zijn en lekker in bed kunnen knuffelen.