They're Like Us [Part 3]

39. Show 95: Rio de Janeiro

Het heeft een aantal dagen geduurd, maar Shawn is wonder boven wonder weer helemaal opgeknapt. Hij heeft voornamelijk op bed gelegen terwijl de kinderen en ik allemaal kleine uitstapjes hebben gemaakt naar de mooiste plekjes. Natuurlijk voelde Shawn zich schuldig dat hij niet mee kon, maar hij begreep dat zijn gezondheid nu iets belangrijker was dan uitstapjes maken.

En ik ben blij dat hij dat in zag, want op dit moment heb ik mijn overenthousiaste en veel te actieve man weer terug. Ik hou ervan wanneer hij zich zo opgepept en vrolijk voelt, dan is hij de Shawn Mendes die ik ken.

We zijn vanmiddag op een bootvaard geweest langs de kust van Rio de Janeiro. Het was werkelijk waar geweldig: de wind door je haar, de golven, natuurlijk het wereldberoemde standbeeld van Jezus. We zijn er niet heen geweest, maar we konden hem vanuit de boot zien. Dat beeld moet gigantisch zijn als zelfs wij hem konden zien.

Die avond heeft Shawn extra veel thee met honing gedronken, gewoon voor de zekerheid. Hij moet en zal vanavond optreden, dat zijn zijn woorden, niet de mijne.

Op dit moment zit hij bij de meet and greet, terwijl ik een rondje aan het wandelen ben met Skylar. Nathan wou niet mee, want hij vond het veel te leuk om een met Mike een videospelletje te spelen. Nou doet hij dat niet erg vaak, dus voor deze ene keer mag het.

Plots komt er een groep met meisjes naar mij toe gerent. Ieder van hen heeft haar haar in een nette knot en draagt een roze ballerina jurkje. "Oh my god, Indy, can we ask you something?"

Ze gillen allemaal door elkaar, want ze zijn allemaal hyper. Ik voel een lichtelijke paniek in mijn lichaam, iets wat ik al heel lang niet meer gevoeld heb. Misschien was het toch niet zo'n goed idee om zonder beveiliging de straat op te gaan. Ze weten ook niet dat ik hier ben. "Okay, wait, one person at a time please." Zeg ik om de tienermeisjes een beetje te kalmeren en daadwerkelijk te kunnen verstaan wat ze nou zeggen.

Dan komt er een dame naar mij toe. Ik schat haar rond de zestig jaar oud en ze ziet er enorm vriendelijk uit. Ze stelt zich voor als Nanna. Ook ik stel me voor en wieg ondertussen mijn lichaam heen en weer om Skylar niet wakker te maken.

"I've a dance school here in Rio de Janeiro for girls who can't afford it their selfs. They've learned a little dance on one of your husband's songs and I think it would be great if my girls were allowed to show their dance on stage while your husband sings," legt ze in gebrekkig Engels uit, "It seems like a great way to get attention in this way for all children in Rio who have no money for a sport or hobby."

Wow. Dat is echt een geweldig idee. Ik heb de videoclip van 'Youth' ooit bedacht en geproduceerd en daarin liet ik allemaal sterke tieners zien die hun hobby beoefenen. Je kan je dus wel voorstellen dat ik dit idee heel graag wil voortzetten. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de show over twintig minuten begint.

"We've no time to lose, follow me." Zeg ik met een glimlach. De meiden beginnen hard te gillen en springen, maar volgen mij dan in hoog tempo naar het concertgebouw.

Bij de backstage ingang staat één van de beveiligers van Shawn, maar hij wilt ze niet binnenlaten. "I'm Shawn's wife, you have to let them in. They're my guests." Probeer ik de man over te halen, maar hij blijft zijn hoofd schudden. Ik zucht diep uit en vraag de meisjes om bij de deur te wachten terwijl ik Shawn ga halen.

Ik haast me door de gangen en ik hoop gewoon dat Shawn nog niet op het podium staat. Ik heb nog zeven minuten, dat moet genoeg zijn. Nog altijd met Skylar in mijn handen ren ik tussen de kisten door naar het podium. En ja hoor, daar staat hij.

"Shawn, you have to come with me." Zeg ik hijgend. In eerste instantie schrikt hij, maar ik heb geen tijd om te treuzelen en probeer hem mee te trekken.

"He has to get on stage in six minutes." Zegt Andrew die plots voor me staat. "I only need four." Zeg ik hem bijna smekend.

Shawn kijkt naar Andrew en Andrew kijkt naar Shawn.

"Run." Zegt Andrew goedkeurend.