They're Like Us [Part 3]

25.2

POV Indy

De volgende dag zitten Nathan, Skylar en ik in een prive vliegtuig dat Shawn voor ons heeft geregeld. Ook een aantal vrienden van hem zit bij ons. Ik heb zeker de helft van hun nog nooit gezien, maar ik heb ze wel allemaal een knuffel gegeven alsof ik ze al jaren ken terwijl ik maar één van de jongens daadwerkelijk herken. Ik kan alleen niet op zijn naam komen. Hij was er ook tijdens het kerstfeest vorig jaar. Ik weet nog hij bovenop Shawn's nek klom en er vervolgens vanaf viel. Hij stond daarna weer op alsof er helemaal niets gebeurd was en nam nog een biertje.

Naja, ik heb tenminste wat om overna te denken tijdens de vlucht van anderhalf uur. Het achterhalen van zijn naam wordt mijn missie voor deze reis.

Ondertussen zitten Nathan en ik paprika chipjes te eten en Nathan kijkt een video van baby tv. Dat is echt de beste uitvinding aller tijde trouwens. Zodra het muziekje begint te spelen raken mijn beide kinderen in een soort van trans en kan niets ze meer schelen. Voor mij het ideale moment om en wijntje open te breken en te genieten van een paar YouTube video's.

Skylar begint lichtjes te huilen zodra we weer beginnen te dalen. Waarschijnlijk heeft ze last van haar oortjes. In het begin had Nathan dat ook namelijk, maar nu valt het wel weer mee. Hij is waarschijnlijk te druk bezig met baby tv om het op te merken. Ik neem Skylar op mijn borst en wiebel haar zachtjes heen en weer. De jongen, die ene die me bekend voorkomt maar waarvan ik de naam niet meer weet, komt naar me toe gelopen en gaat op de stoel tegenover me zitten. "Long time no see," zegt hij, "so this is the little one you were carying during the christmas party?" hij maakt een knikkende beweging richting het jammerende meisje in mijn handen.

Ik knik en aai het meisje zachtjes over haar hoofd. "Yea, this is the one." Zeg ik lachend. Nathan deinsd verlegen achteruit in zijn stoel Als hij de jongeman opmerkt en pakt zijn kleedje om het voor zijn gezicht te houden. De jongen tegenover me leunt iets naar voren en steekt zijn hand naar Nathan uit. "Hi, I'm Matt."

Matt. Dat was het! Hehe, eindelijk.

Nathan komt onder zijn kleedje vandaan en kijkt mij dan nerveus aan. "Geef hem maar een handje," bemoedig ik hem, "doe maar." Met een beetje moeite steekt Nathan zijn hand ook uit en schudt de hand van Matt.

Al snel daarna lacht Nathan om de gekke bekken van Matt. En niet heel veel later, misschien een kwartiertje, zijn we weer veilig geland in New York. Shawn stond ons op te wachten bij de uitgang van het vliegveld samen met Karen en Aaliyah. Nathan waggelt gelijk naar zijn vader die hem in het rond slingerd en in de lucht gooit alsof hij niet kapot kan gaan. Ik word meteen geknuffeld door Karen en ze fluistert zo zacht mogelijk dat ze blij is dat ik er ben.

Ook Aaliyah geef ik een knuffel. Ze pakt haar kleine nichtje van mij over en Karen neemt Nathan van Shawn over. Snap je het nog? Het komt erop neer dat alleen Shawn en ik nu nog ongemakkelijk overblijven. Hij glimlacht en slaat zijn armen open. Ik rol met mijn ogen en onderdruk een glimlach. "Come on," jammert Shawn, "give me a hug."

Ik zucht diep uit en stap op Shawn af. Zodra ik eenmaal bij hem ben, slaat hij zijn armen om me heen en drukt zijn gezicht in mijn haar. Ik kan er niets aan doen, maar zijn overheerlijke aftershave haalt herinneringen bij me op.
Goede herrinneringen.

"I'm so happy you're here." Fluistert hij. Ik knik en probeer me ondertussen uit zijn armen wringen zonder het ongemakkelijk te maken. "Yea, me too."

Zodra het Shawn opvalt dat ook Matt en zijn andere vrienden er zijn, laat hij me los. Ergens wou ik dat hij me niet los zou laten, maar dat kwam alleen omdat ik dacht aan onze goede herinneringen. We hebben zo'n goede tijd gehad samen.

Ik ben samen met Reece nu.
Ik heb geen gevoelens meer voor Shawn.
Echt niet.

Zodra Shawn al zijn vrienden heeft begriet, vertrekken we met zijn allen naar het hotel. Het ligt nabij het Central Park.m van New York. Ik kan niet wachten totdat we er zijn, want ik heb echt zin in een half uurtje goede slaap.

"It's an hour away from here," zegt Shawn die naast me zit, "shall I take her?" Ik geef Skylar aan Shawn en ze valt per direct in slaap. Nathan zit naast Karen en dat betekent dat ik dus nog even rust heb. Ik sluit mijn ogen gewoon heel eventjes en leun met mijn hoofd tegen het raam aan mijn rechterzijde.

Ik hou een korte powernap.
Heel eventjes maar.