They're Like Us [Part 3]

30.7

POV Indy

Shawn en ik hebben dagenlang allerlei spullen ingepakt en vandaag is het dan echt dé dag. Vandaag gaan Shawn en ik weer samen wonen, met ons gezinnetje. Ik kan niet meer wachten.

Ik werp een laatste blik rond in mijn kleine, krappe appartementje dat nu vol staat met kartonnen verhuisdozen. Ik voel twee warme armen om me heen en voel Shawn's zachte lippen en stoppelbaardje in mijn nek. Over heel mijn nek voel ik kleine kusjes.

"Did we pack everything?" Vraagt hij lief tussen de kusjes door. Ik kijk even snel rond de woonkamer en zie geen spulletjes meer staan. "Yeah, I think so." Probeer ik hem te beantwoorden. Het is lastig om helder na te denken met die twee lippen tegen je nek aangedrukt. Zelfs nu ik al bijna drie jaar samen met hem ben, heeft hij nog altijd dit effect op mij.

Na een laatste controle van alle kamers, ben ik tevreden. Ik heb alles echt ingepakt, dit is het dan. Ik wandel met een goed gevoel weer terug naar de woonkamer, waar Shawn net de laatste doos optilt. Ik zie de spieren op zijn rug en in zijn armen zich aanspannen onder zijn t-shirt.

"This is everything," zeg ik met een glimlach, "I'm ready to go." Shawn kijkt met een grote glimlach op vertelt me hoe blij hij is dat we weer samen gaan wonen. Ik ben eerlijk gezegd ook wel een beetje zenuwachtig omdat ik weer bij hem ga wonen, het is weer een nieuwe stap in onze relatie. Een soort van dan... want we hebben dit al eens eerder gedaan en toen liep het fout af.

Maar als ik dan naar de glimlach van Shawn kijk, weet ik dat dit mijn beste beslissing ooit zal zijn. Hij maakt mijn hele dag weer goed.

Het appartement ziet er veel groter uit nu alle meubels eruit zijn. Alles wat ik hier met mijn kinderen heb meegemaakt. Skylar's eerste keer omrollen, de dansmomenten met Nathan, 's avonds tot laat opblijven en films kijken met Reece, maar ook de momenten met Shawn. Het waren er niet heel veel, maar ze waren er. Ik ga het missen.

Shawn komt voor me staan en drukt een kus op mijn voorhoofd. "You're so cute." Grinnikt hij terwijl hij de traan die zojuist over mijn wang is begonnen te rollen, wegveegt.

"I love you." Mompel ik. Hij lacht en drukt zijn lippen op die van mij. "I love you too," zegt hij met een glimlach, "I'm so excited for you to come back."

Terwijl Shawn voor mij uit loopt, sluit ik de deur achter me. Met een diepe zucht haal ik de sleutel uit het slot. "This is it." Zeg ik blijkbaar hardop, want Shawn maakt een rare opmerking. "Never having sex in here ever again." Zegt hij betreurt.

"Shawn!" Roep ik meteen als ik onze buurvrouw van 96 jaar oud langs zie lopen met haar rollator. Ze kijkt ons geschrokken aan, met een open mond. "He didn't mean that." Zeg ik haar met een onschuldige glimlach. Ze lacht zachtjes en wandelt dan langzaam verder. Zodra ze de hoek om is, geef ik hem een tik tegen zijn borst en vraag hem of hij gek geworden is. Hij lacht hardop en pakt dan mijn hand vast. "I'm sorry honey," lacht hij zachtjes, "Are you excited to move out?"

Ik knik zachtjes en glimlach lief naar hem. Hij drukt een kus op mijn hand en slaat dan zijn armen om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik hoor en voel zijn hart kloppen, het is een dof geluid. Maar het is zo rustgevend, in zijn armen ben ik thuis.

"I'm ready to go home." Fluister ik na een tijdje. Shawn drukt een kus bovenop mijn hoofd en laat me dan los. "Let's go then." Zegt hij met een grijns en een uitgestoken hand.

Vrolijk pak ik hem aan. Mijn hand is veel kleiner dan zijn hand, maar ze passen perfect. Samen lopen we naar de lift.

Shawn en ik gaan weer samenwonen.
Als dat maar goed gaat.