They're Like Us [Part 3]

6. Show 11: Balogna

POV Indy

'S middags gaan we naar het grote plein in Bologne. Er zitten een heleboel mensen te genieten van de zon en dat is iets wat wij ook gaan doen. Shawn en ik houden elkaars hand vast en Mike loopt met Nathan achter ons aan. We gaan zitten op het stoepje en luisteren naar wat muziek. Ik zie een aantal mensen naar ons kijken, wat overigens niet zo gek is want Shawn draagt een opvallend, gelig spijkerjasje. Maar gelukkig staat Jake vlakbij ons om er zeker van te zijn dat niemand op ons af vliegt voor selfie's.

Ik lig een tijdje met mijn hoofd tegen Shawn's schouder aan, heerlijk in de zon, ik ben werkelijk waar aan het genieten. Maar toch voel ik een lichtelijke paniek in mijn lichaam. Alle mensen op dit plein lijken wel naar ons te kijken, alsof ze allemaal op ons af komen.

De stemmen van de mensen worden steeds luider en steeds duidelijker. Mijn zicht wordt waziger en de paniek in mijn lichaam neemt toe. "Shawn, I need to get out of here." Zeg ik hem nu met tranen in mijn ogen.

"What's wrong?" Vraagt hij me als hij zijn handen door mijn haar haalt. Ik begin ernstig te trillen en ook Shawn voelt dat. Voorzichtig veegt hij de traan die over mijn huid rolt weg en hij kijkt me bezorgd aan. Ik kan niet meer antwoorden en begin nog sneller te ademen. Ik ga zo snel mogelijk rechtop zitten en zet mijn armen in mijn zij in een poging om meer lucht te krijgen. Paniekerig staat Shawn op en trekt me omhoog. "Jake, we need to get out of here now!" Zegt hij dwingend.

"Nathan," zeg ik nog, "get Nathan." Mijn hele zicht wordt zwart, kracht om te blijven staan heb ik amper. Shawn's stevige armen zijn gelukkig om me heen geslagen en houden me omhoog.

"Is she going into labor?!" Vraagt Mike die ook aangerend komt. "No, she's having a panicattack." Ik voel Mike's arm nu ook om me heen en samen helpen ze me naar een rustigere plek. "I'm here beautiful, stay with us."

Eenmaal in een parkje ga ik op een bankje zitten. Shawn gaat gehurkt tussen mijn benen zitten en legt zijn handen op mijn knieën. "Hey, Indy, I'm right here," zegt hij zachtjes, "breathe on my pace, okay?" Ik knik en pak zijn handen vast. Samen doen we een aantal ademhalingsoefeningen totdat ik weer helemaal rustig ben.

"I'm fine, thanks." Zeg ik met ene grote glimlach naar Shawn. Ik pak met beide handen zijn wangen vast en voel de hitte ervan af komen. Hij moet vast ook enorm in paniek zijn geweest.

"You scared the shit out of me, I thought you went into labor." Grapt Mike. Shawn zucht diep uit en laat zich dan achterover op het gras vallen. "I'm so not ready for that yet." Zucht Shawn.

"Well I am, I sick of not seeing my feet." Zucht ik. Shawn begint te lachen en doete en gek dansje om Nathan en mij te laten lachen.

-
👻Indy: Thanks for always making me smile Mendes ❤️

-

Daarna gaan de jongens in het speeltuintje spelen met Nathan terwijl Alessia en ik op het bankje toekijken. Ik ben uitgeput van vandaag en de dag is nog geen eens voorbij.

Shawn en Mike gaan samen met Nathan van de glijbaan, spelen tikkertje en doen klimmen in het klimrek.

Na een half uur is ook Nathan uitgeput en ligt hij naast mij op het gras te slapen. Shawn en Brian staan allebei op de wipwap een beetje gek te doen. Ik heb eigenlijk geen idee wat ze doen, waarschijnlijk vervelen ze zich gewoon.

-
👻Indy:

-

"Idiots!" Roep ik naar de twee. Shawn en Brian kijken elkaar aan en rennen dan ineens op me af. Ze beginnen me allebei te kietelen totdat ik 'sorry' zeg.

"I surrender!" Gil ik lachend uit.