They're Like Us [Part 3]

18. Show 28: Portland

POV Indy

Samen met Nathan lig ik op de bank in ons nieuwe, kleine apartementje. Hij heeft nu al een paar keer naar Shawn gevraagd. Hij wil weten wanneer we weer naar papa gaan en waar papa nu is. Ik heb hem uitgelegd dat Shawn op tour is en dat hij voorlopig niet thuis zal zijn, maar ik denk niet dat hij het zal begrijpen. Hij is nog maar één jaartje oud, het enige wat hij weet is dat hij zijn papa mist.

"Ik mis hem ook." Zucht ik.

Ik aai hem over zijn hoofdje terwijl hij op mijn telefoon een spelletje speelt. Voor het eerst in een lange tijd weet ik niet wat ik tegen mijn zoontje moet zeggen. Hij zal het niet begrijpen als ik zeg dat we uit elkaar zijn, dat we niet meer samen wonen en dat hij zijn vader niet meer zo vaak zal zien. Het breekt mijn hart.

"Papa!" Roept het jongetje plotseling. Vanschrik kijk ik op mijn telefoon en Shawn's hoofd staat heel groot in beeld. "Hey little man, how are you?"

Ik duik weg en hoop dat Shawn me niet heeft gezien. Mijn haar zit in een warrige knot en ik draag nou ook niet bepaald de charmantste kleding. "Love you." Zegt het kleine jongetje tegen zijn vader. Mijn hart smelt er gewoon van.

Ik kijk stiekem met Nathan mee wat Shawn doet. Ik geef toe dat ik hem mis, maar ik moet sterk zijn voor mezelf en mijn kinderen. Shawn en ik hadden nooit een normaal leven kunnen lijden, hij is nou eenmaal een wereldberoemde zanger.

"Daddy is at a meet and greet," zegt hij terwijl hij de fans die voor hem zitten laat zien, "I'll call you back later tonight, okay buddy?" Hij is nauwelijks te horen door het gejuich van de meiden, maar Nathan brabbelt maar iets terug.

"Give mommy a kiss from me." Zegt Shawn met een glimlach tegen zijn zoontje. Het jongetje lacht en zwaait naar zijn vader en vervolgens wordt het beeldscherm zwart. Het jongetje kijkt meteen teleurgesteld mijn kant op en steekt zijn onderlip pruilend naar mij uit. "Wil daddy zien." Jammert hij.

"I know buddy," zeg ik aaiend over zijn hoofd, "je ziet hem snel weer. I promise."