They're Like Us [Part 3]

7.5

POV Indy

Naast me begint de oma van Shawn te huilen door zijn woorden. Ik weet niet wat het betekent, maar zijn oma blijkbaar wel. Ze blaast hem een kus toe en pakt dan mijn hand vast. Ook ik ben ondertussen op een stoel gaan zitten, want mijn voeten waren echt moe geworden door al dat staan.

Met veel plezier kijken we de show af en tijdens zijn laatste nummer, 'In My Blood', draagt hij dan eindelijk het shirt dat ik voor hem gekocht heb. Het staat hem zo goed en nu die mouwen eraf zijn, is het shirt nog cooler. Ook draagt hij de Portugese vlag om zijn nek heen. Deze jongen blijft me altijd verbazen. "I've a little surprise today," zegt Shawn dan terwijl hij door de grote zaal heen kijkt, "and I've only just figured it out, so I'm curious how this will turn out."

De muziek begint te spelen en Shawn ademt een paar keer goed in en uit. "Help me, it's like the walls are caving in," zingt Shawn trots, "sometimes I feel like giving up, but I just can't. It isn't in my blood." De oma van Shawn zingt het liedje zachtjes mee en dat laat mijn hart smelten.

"Laying on the bathroom floor, feeling nothing. I'm overwhelmed and insecure, give me something. I could take to ease my mind slowly." Zingt hij zachtjes. Maar dan, vanuit het niets, zingt hij andere woorden dan normaal. Het is niet eens Engels. "O sonho que trago comigo. Se acreditar sonho contigo." Het publiek juicht hard en nu pas weet ik wat dit is. Dit is de Portugese versie van 'In My Blood'. Ook zijn oma knijpt nu hard in mijn hand en ze kijkt met enorm veel trots naar haar kleinzoon. Ook Manuel heb ik nog nooit zo trots gezien.

"Keep telling me that it gets better. Does it ever?" Zingt hij weer met een grote glimlach. Ik kijk naar hem en steek mijn duimen in de lucht terwijl ik hem toejuich.

Ik ben opgestaan en sta hem aan te moedigen vanachter het hek waar wij staan. "It isn't in my blood. Eu vou acreditar." Zingt hij.

"Help me, it's like the walls are caving in. Sometimes I feel like giving up. No medicine is strong enough." Zingt hij weer zachtjes. Hij kijkt naar Mike en ze geven elkaar een knikje. Wat is hij in hemelsnaam van plan? "Someone help me. I'm crawling in my skin. Sometimes I feel like giving up, but I just can't..."

"It isn't in my blood!" Haalt hij uit. "Eu vou acreditar!" Manuel pakt mijn beide handen vast en begint te dansen. Eerst wil ik niet meedansen, maar ik zie Shawn's oma met vreugde naar ons kijken. Ik kan het niet maken om niet mee te dansen.

"Que vamos conseguir. Que vamos conquistar," het publiek, Manuel en de oma van Shawn zingen luidkeels mee en het lijkt wel alsof ik de enige ben die de tekst niet kent, "nós somos Portugal. Uma só voz e um coração."

"It isn't in my blood, Que vamos conquistar." Zingt hij hard. Op hetzelfde moment wordt de confetti losgelaten en schieten er stralen met rook de lucht in. "Nós somos Portugal. Uma só voz e um coração. It isn't in my blood..."

Shawn's oma staat op van haar stoel en klapt in haar handen. Zo trots heb ik nog nooit iemand gezien.

"Thank you Portugal, I see you next time!" Roept Shawn waarna hij zijn beide armen in de lucht gooit en het podium afrent.

Dit was een heel bijzondere dag en die dag is afgesloten met een heel bijzonder optreden.