They're Like Us [Part 3]

7. Show 14: Lisbon

POV Indy

'S middags lopen Shawn en ik met zijn tweeën door de hoofdstad van Portugal: Lissabon. Tiffany heeft aangeboden op Nathan te passen, omdat ze het ons gunt om nog even van elkaar te genieten. Ze is niet alleen Shawn's styliste, maar ook nog eens een hele goede vriendin van me geworden. We hebben over twee uur afgesproken bij het restaurantje op de hoek van deze straat zodat Nathan mee kan gaan als we naar Shawn's familie toe gaan.

We maken een paar foto's met een aantal fans. Soms mis ik het normale leven wel. We zijn in Lissabon, maar tijd om te winkelen hebben we niet echt omdat we constant worden gezien door fans. Maar na een aantal foto's vraagt Shawn de meidej ons nu met rust te laten zodat we samen kunnen winkelen en gelukkig houden ze zich er redelijk aan. Ze volgen ons nog wel, maar ze blijven op een normale afstand.

We lopen langs een klein souvenirwinkeltje in het winkelstraatje. Shawn wil er eigenlijk voorbij lopen, maar ik trek hem achter me aan naar binnen. Het is een klein winkeltje, heel knus, maar ze hebben zo veel spulletjes. Ik bekijk een paar sokjes met de vlag van Portugal erop, misschien is dit leuk om voor de kindjes te kopen. Het is toch waar Shawn's vader vandaan komt, een deel van hun geschiedenis.

"What do you think?" Vraagt Shawn die een voetbalshirt van Portugal heeft aangetrokken. Hij draait zich om en achterop staat de naam 'Ronaldo'. Het shirt sluit mooi om zijn lichaam en zijn armspieren zijn ook nog eens goed te zien, ondanks dat de mouwen tot het midden van zijn bovenarmen komen.

"You should buy it." Zeg ik met een glimlach. Hij schudt lachend zijn hoofd en draait een rondje. Maar op datzelfde moment wil ik zijn shirt rechttrekken waardoor ik met mijn nagel hard tegen zijn gezicht aankom. Meteen grijp ik naar mijn nagel die dubbelgeklapt is. Fuck, dat doet pijn. Als ik opkijk naar Shawn, zie ik bloed over zijn wang stromen. "Oh my god," ik zoek meteen in mijn tasje naar een zakdoek om op zijn wond te drukken, "I've got a tissue."

Shawn drukt hem tegen zijn gezicht aan zodat het stopt met bloeden. "I'll buy you that shirt to apologize." Zeg ik snel. Ik trek mijn portomenee en trek er een briefje van twintig euro uit. Shawn probeert me tegen te houden en wilt zelf betalen voor het shirt, maar ik ben hem te snel af. "I'm so sorry Shawn."

"It's fine, baby. Don't worry wbout it." Zegt hij met een lach. Hij kijkt in de spiegel naar de wond op zijn wang en trekt dan een zwoel gezicht. "Looks kinda rough though." Zegt hij om mijn schukdgevoel weg te nemen.

"I'm so sorry." Zeg ik nogmaals.

"It's fine, really. Shit happens. What are those?" Hij pakt de sokjes uit mijn hand en kijkt me dan lang aan zonder iets te zeggen.

"I thought maybe for our kids..." Begin ik mijn zin. Shawn drukt zijn lippen op die van mij en dan voel ik zijn lippen in een glimlach krullen. "You're the sweetest. I'll buy them."

Na nog een aantal souvernirwinkeltjes, reataurantjes en kledingwinkels voorbij gegaan te zijn, is het tijd om terug te keren naar het restaurantje. Shawn denkt dat zijn neef ons op komt halen zodat we langs zijn oma kunnen gaan, maar dat is niet helemaal waar. Wat Shawn niet weet is dat Manuel ook naar Portugal gevlogen is om hem te zien optreden. Toevallig hoorde ik hem gister nog met zijn vader bellen en toen zei hij dat hij hem miste, dus hij zal deze verrassing vast leuk vinden.

Hand in hand lopen we weer terug naar het restaurantje. Shawn kan niet stoppen met foto's maken, maar ik heb Manuel al gespot.

Ik stoot hem tegen schouder waardoor hij me een beetje geïrriteerd aankijkt. "Look over there, idiot." Shawn kijkt in de richting van het restaurant en ziet dan zijn vader staan. Nog voordat hij iets zegt, begint hij sneller te lopen. Hij loopt zelfs zo snel dat ik hem niet meer kan bijhouden. Niet heel veel later slaat hij zijn armen om zijn vader heen.

"Dad, what are you doing here?" Vraagt hij nog altijd verbaasd. Manuel begint te lachen alsof Shawn gek is en vertelt hem dan dat hij hem wou verrassen en naar zijn optreden komt kijken. "I'm so happy right now." Hoor ik hem zeggen voordat hij zijn vader nog een keer knuffelt.

"Indy and I were about to go visit granny, are you coming along?" Manuel lacht en knikt dan met zijn hoofd.

"Hey Indy, how's my favourite daughter in law?" Een warm gevoel neemt mijn lichaam over, ik voel me zo gelukkig. "Well, my feet hurt like hell and I'm not even able to see them 'cause of my belly, but I'm at my happiest right now." Zeg ik met een glimpach. Manuel trekt me in een knuffel en zegt dat hij blij is hier te zijn.

"Dad, shall we go to granny? She's probably waiting for us and I'm dying to let her meet Indy and Nathan."

"Of course, son."