They're Like Us [Part 3]

11.3

POV Indy

Na vijf minuutjes wachten komt er een slanke jongedame, ik schat rond de vijfentwintig jaar oud, de kamer binnengelopen. "Hello mrs Mendes, I'm Tanya and I'll be your midwife today."

"I'm Indy, and this is my husband Shawn." Weet ik tussen de weeën door te zeggen.

"So, let's get down to business. How long have you been experiencing contractions?" Vraagt ze en ik begin meteen te kreunen van de pijn. Shawn pakt mijn hand vast als ik mezelf achterover in de kussens laat vallen. "For the last two hours." Antwoordt hij voor mij.

De vrouw knikt en noteert het een en ander. Maar omdat ik zo veel pijn heb, heb ik niet eens door dat ze al heeft gemeten hoeveel centimeter ontsluiting ik heb. "Okay sweetie," zegt ze zachtjes en met een kalme stem, "you're about six centimeter dilated and we need you to be at ten centimeters before we can start pushing, is that ok?"

Ik hoor eigenlijk niet eens wat ze zegt, alleen dat ik nog maar zes centimeter ontsluiting heb. "So now I'm going to get the anaesthesiologist for your epidural, I'll be back in about ten minutes and your lovely husband here will keep you company until then." Ze lacht naar me voordat ze de kamer uitloopt en ik weet nog een neppe glimlach naar haar terug te maken.

"Shawn, I really need your hand." Piep ik. Mijn buik doet zo verschrikkelijk veel pijn. Ik ben Shawn's prachtige hand aan het fijnknijpen, maar hij vindt het niet erg. Met zijn andere hand wrijft hij me over mijn bezwete hoofd. In zijn ogen zie ik hoeveel pijn hij heeft, en dan bedoel ik niet pijn van het feit dat ik hem keihard knijp, maar pijn omdat ik pijn heb. Het lijkt wel spijt.

"Hey, I'm okay." Zeg ik hem als de wee voorbij is. "I'm so sorry, beautiful. I wish I could take the pain away from you." Zegt hij zachtjes en kalmpjes. Ik kom iets omhoog en druk mijn lippen dan op die van hem. "Just you being here is everything I need." Hij lacht en wrdijft met zijn duik over de rug van mijn hand.

"I can finally tell you how much I missed you." Zeg ik hem zachtjes. "I loved you guys even more. Have you seen how big Nathan has gotten?" Shawn kijkt zo trots op dit moment. Zijn gehele houding straalt liefde uit.

"Yeah, he is." Zeg ik met een klein lachje. Alweer heb ik een wee en het is echt een helse pijn. Het voelt als menstruatiepijn, maar dan honderdduizend keer zo erg. Mijn gezicht vertrekt en ik zet mijn kaken op elkaar. "I'm here baby." Hoor ik Shawn zachtjes zeggen terwijl hij mijn arm vastpakt. Het is heel lief van hem, maar op dit moment zit ik daar eerlijk gezegd niet op te wachten. Alles in mijn lichaam doet gewoon pijn. Ik wil die ruggenprik zo snel mogelijk.

"Fuck, it hurts so much." Jammer ik tijdens de wee. Dit is de ergste wee tot nu toe, maar tot mijn grote opluchting komt Tanya de kamer weer binnen met een andere vrouw: de anesthesioloog.

"I'm gonna need you to sit up for me, sweetie." Zegt Tanya tegen mij. Ik knik en kom met moeite overeind in mijn bed. Met haar koude handen lift ze mijn trui iets op en meteen voel ik een scherpe prik in mijn rug.

Seconden later is de pijn verdwenen. De pijn verdween letterlijk als sneeuw voor de zon. Ik had net nog zo veel pijn en dan is nu allemaal verdwenen. Uit blijdschap geef ik Shawn een knuffel.

Ik voel gewoon geen pijn meer, laat die baby maar komen.