They're Like Us [Part 3]

9.2

POV Indy

Na een lange vlucht kwamen we eindelijk aan in Toronto. Nathan heeft zich echt goed gedragen in het vliegtuig. Normaal wil hij na een paar uur dan toch echt rond gaan rennen en dan wordt hij enorm druk. Net zoals zijn vader. Shawn heeft dat effect op kinderen, of naja, op Nathan in ieder geval. Als zijn vader in de buurt is, is hij altijd zo druk en hyper. Dit is één van de eerste keren dat hij vloog zonder Shawn en hij was heel anders dan normaal. Hij was voor een keer rustig en afwachtend. Hij heeft niet geslapen, maar vooral naar buiten gekeken en spelletjes gespeeld op de iPad.

Als ik onze koffers van de band heb gehaald, loop ik met Nathan aan mijn hand door de deur. Karen, Aaliyah en Manuel staan aan het hek om ons op te vangen en zwaaien naar ons. Ik buk naast Nathan en wijs naar zijn opa en oma. "Opa." Zegt het jongetje vrolijk. Hij staat wild te zwaaien en stampt speels met zijn voetjes.

Vanaf dat moment ging alles heel snel. Ik stond op om naar het drietal te lopen, maar word meteen belaagd door een jongedame. Zo snel als ik kan til ik Nathan op en draai me bij haar vandaan. "Indy, oh my god, Indy!" Roept ze met haar telefoon op mij gericht. "And oh my god, Nathan! Come here!" Roept ze terwijl ze probeert om Nathan uit mijn handen te pakken. Een enorme paniek neemt mijn lichaam over als het haar ook nog eens bijna lukt.

Deze wordt nog erger als ook Nathan nog eens enorm hard begint te huilen, maar dan zet ik die angst om in energie. Energie om mijn zoontje voor deze gek te beschermen. Net op het moment dat ik er klaar voor ben om die meid een tik te verkopen, wordt ze van me afgetrokken door Manuel en nog een vreemde man. Ze houden de jongedame bij haar beide armen vast en Manuel zegt dat ik weg moet gaan. Maar doordat ik zo geschrokken ben, blijf ik stilstaan als een standbeeld met mijn huilende zoontje in mijn armen. Dan zie ik de beveiliging die met getrokken wapens op ons af komt. Ze nemen de vrouw van Manuel en de omstander over.

Boos wil ik weer naar de dame toelopen en haar uitschelden, maar Manuel houdt me tegen en beveelt me om op de bank te gaan zitten. "That bitch is crazy." Mompel ik vol woede, maar vooral uit angst. Ik was echt heel bang toen ze op me af kwam. Ik dacht echt dat ze Nathan wat aan zou doen. Ondertussen is Nathan nog steeds aan het huilen en dus wiebel ik hem heen en weer in een poging hem te sussen. "Who does she think she is?"

"Sveda." Antwoord Aaliyah op mijn vraag. "Who?"

"She's stalking Shawn for a while now and she has a contact prohibition. She's not allowed to be in a cirkel of twenty meters near him." Vertelt ze me rustig. Manuel loopt nu ook boos naar de vrouw toe en spreekt haar aan. "Listen up, lady. That woman over there," zegt hij wijzend mijn kant op, "is my daughter in law, you already have a contact ban for my son. So let me warn you one last time. Stay away from my daughter-in-law and grandchildren or I'll get you in some real trouble." Nog nooit heb ik hem zo boos gezien. Ik heb hem überhaupt nog nooit boos gezien.

"Indy, I'm so sorry! Nathan will be my kid one day!" Roept ze vervolgens naar mij. Ik kijk haar in haar donker bruine ogen aan. "Tell Shawnie I love him and that my proposal still counts!" Mijn ogen schieten langs haar lichaam en bekijken elke beweging die ze maakt terwijl ze het vliegveld wordt uitgeholpen door de beveiliging. "I love him! I'll marry him one day! You'll see!" Haar woorden veroorzaken een enorme paniek in mijn lichaam, want ze doen me denken aan Max. Hij was ook doorgedraaid door, laten we het maar tussen haakjes zetten omdat ik niet vind dat we het zo kunnen noemen, 'de liefde'.

Haar woorden cirkelen rond in mijn hoofd. Wat als ze Nathan van me afpakt? Zou ze echt in staat zijn hem bij mij vandaan te halen? De gedachten dat Nathan misschien ontvoerd kan worden door haar zorgt voor enorm veel paniek in mijn lichaam. Mijn knieën beginnen te knikken en ik voel mijn armen zwak worden. "Karen, take Nathan." Weet ik nog te zeggen. Je gaat toch niet menen dat ik een paniekaanval krijg voor de ogen van mijn schoonouders.

Karen pakt Nathan uit mijn handen en roept Manuel in paniek. Hij is erg snel bij me en pakt me bij mijn armen. Hij en nog een andere man laten me weer op het bankje zitten. "Indy what's wrong?" vraagt Manuel in paniek, "breathe slowly, relax." Hij doet zijn best om me te kalmeren en ik probeer hem te vertellen wat er aan de hand is, maar ik kom niet uit mijn woorden. Ik krijg het gewoon niet uit mond.

"She's having a panic-attack," zegt Aaliyah die ook naast me neer hurkt, "Shawn once told me she has them. He told me it also happened when they first met." Ik kijk Aaliyah in haar ogen aan en ze lacht naar me. Zachtjes zegt ze dat ik rustig moet ademen. Ik adem op haar tempo mee en het werkt.

Na een poosje voel ik mijn lichaam weer tot rust komen. Ik krijg meteen een flesje water van een omstander en besef me dan pas hoe groot de groep om ons heen is geworden. "Can we get out of here?" Vraag ik meteen.

"Of course, sweetheart."