They're Like Us [Part 3]

29.4

POV Indy

De muziek begint te spelen en samen met de dame die de choreografie van 'Señorita' heeft bedacht, heb ik wel vijftig keer de choreografie doorgenomen. Het is een verfijnde versie geworden omdat ik ongeveer een kwartiertje had om het te leren en daarnaast ook nog mijn make-up en haar een beetje bij te werken, maar ik denk dat ik het ongeveer wel weet nu. Het is niet heel moeilijk, ik hoef alleen maar een beetje sexy rondom Shawn te dansen.

Ik loop over het podium heen in de witte jurk die ik al de hele avond draag. Op de grond, op de muren en zelfs in de lucht hangen overal donkergele lampjes. Er is ook stoom en een fel licht dat uit dezelfde kant vandaan komt waardoor een heel romantisch effect ontstaat. De fans om me heen zijn niet te missen, het zijn er zo veel. Ik hoor mijn naam meerdere keren en de meiden gillen het uit.

Het is bizar hoeveel je hoort op zo'n podium. Het leek alsof ik al het gesmoes woord voor woord kon verstaan. Ze vragen zich af waar Camila is en of Shawn en ik weer samen zijn.

Dit was geen goed idee. Ik wil hier weg. Nu.

Shawn loopt me tegemoet met zijn gitaar in zijn handen en lacht naar me. Ik was echt van plan het podium af te rennen, maar die ene glimlach geeft me de zelfvertrouwen die ik nodig heb. Ik neem diep adem en kijk Shawn diep in zijn ogen aan en hij knikt. Dat is mijn teken, daar gaan we. There's no way back now.

"I love it when you call me señorita," zing ik terwijl ik me omdraai naar de camera en mijn hand langs mijn hoofd laat gaan, "I wish I could pretend I didn't need ya. But every touch is ooh la la la. It's true, la la la. Ooh, I should be running. Ooh, you keep me coming for you." Het laatste haal ik zachtjes en onzeker uit. De camera staat recht in mijn gezicht en geeft me de zenuwen, maar Shawn die bij me op het podium staat, laat me al die zorgen vergeten. Ik voel zijn ogen in mijn rug branden en om één of andere reden geeft me dat zelfvertrouwen.

Terwijl Shawn het volgende couplet zingt, dans ik achter hem. Ik wapper met mijn jurk en beweeg mijn heupen op de maat van de muziek, precies zoals me daarnet is aangeleerd. Ik zie Shawn's nekspieren gespannen staan en hij heeft zijn gitaar stevig vast. Alles in zijn lichaam is gespannen. Zou hij bang zijn dat ik het verpest?

"Her body fit right in my hands, la la la. It felt like ooh la la la, yeah." Zingt hij zachtjes. Zijn stem is zo rustig in tegenstelling tot zijn lichaamshouding. Ik ga mijn uiterste best doen om hier een goed optreden van te maken, ook al ben ik geen professioneel zangeres.

Ik loop rustig naar hem toe en we beginnen samen het refrein weer te zingen. "I love it when you call me señorita. I wish I could pretend I didn't need you," zing ik terwijl ik een rondje om hem heen loop en onze ogen niet van elkaar af te houden zijn, "But every touch is ooh la la la. It's true, la la la. Ooh, I should be running." Zijn bruine ogen hadden me echt in zijn greep. Ik vergat bijna dat er miljoenen mensen live meekijken.

Ik ben achter hem gaan staan en raak zijn schouder lichtjes aan. Ik voel zijn spieren volledig ontspannen onder mijn aanraking. Ik draai me om en sta nu met mijn rug tegen zijn rug. Ik leun mijn achterhoofd tegen zijn schouder en zing verder. "Ooh, you know I love it when you call me señorita."

Ik draai me nog een keer om en leg mijn voorhoofd tegen zijn schouder. Zijn parfum ruikt zo lekker en laat bij mij alle zenuwen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Het vertrouwen dat deze man mij geeft is niet te beschrijven. "Ooh, you keep me coming." Zingen we samen.

"For ya." Zingt Shawn in zijn eentje. Ik had geen lucht meer om die twee woorden nog een beetje zuiver te zingen, dus deed ik het maar gewoon niet.

"Locked in the hotel. There's just some things that never change," zing ik terwijl ik bij hem vandaan loop, ik hoor Shawn's voetstappen die me volgen, "You say we're just friends, but friends don't know the way you taste, la la la."