They're Like Us [Part 3]

31. Show 76: Rogers Centre

POV Indy

Shawn is de hele middag al zenuwachtig. Het is ook niet zo gek aangezien hij vanavond zijn eerste stadion concert heeft in zijn geboortestad Toronto met een publiek van 57.000 mensen. Nu ik erover nadenk, word zelfs ik zenuwachtig. Ik kan me bijna niet voorstellen hoeveel mensen dat zijn, maar ik weet dat het er net zoveel zijn als er in De Kuip passen. Ik ben eens in mijn leven naar een wedstrijd van Feyenoord geweest en de mensenmassa toen was gigantisch. De straten liepen vol en het duurde minimaal een half uur voordat je het stadion uit kon lopen zonder fijn geperst te worden.

Zachtjes klop ik op de deur van onze slaapkamer. Shawn zit hier al heel de dag binnen en eerlijk gezegd begin ik me een beetje zorgen te maken. Het is al bijna twee uur 's middags en hij heeft zelfs nog niet gegeten. Ik krijg geen antwoord en doe de deur maar gewoon open. Shawn zit in kleermakerszit op ons bed met zijn oortjes in en ogen gesloten.

Ik klim op zijn schoot en druk mijn lippen op die van hem. Glimlachend opent hij zijn ogen en trekt hij me dichter tegen zich aan, daarna haalt hij de oortjes uit zijn oren. Ik speel met de rand van zijn t-shirt en ik voel zijn grote handen net op het randje van mijn kont. Ik ga nog iets dichter tegen hem aanzitten en leg mijn handen in zijn nek. Hij bijt zachtjes op mijn onderlip waardoor de vlinders in mijn buik als een gek gaan rondfladderen.

Ik trek Shawn's t-shirt over zijn hoofd en kijk naar zijn buik. Hij heeft flink getraind de afgelopen tijd want de kleine rolletjes vet die hij had, zijn verdwenen. Het duurt Shawn geloof ik iets te lang, want hij trekt mij nog dichter tegen zich aan en drukt zijn lippen op de mijne. Niet veel later trekt hij ook mijn shirt over mijn hoofd en begint hij aan de touwtjes van mijn joggingsbroek te friemelen.

"Mama?" Klinkt er zachtjes. Shawn stopt en gooit zuchtend zijn hoofd naar achter in zijn nek. Ik stap van Shawn's schoot af en trek mijn shirt weer aan.

Shawn trekt Nathan op zijn schoot, gooit hem daarna in de lucht en vangt hem natuurlijk weer op. Het jongetje moet erdoor schaterlachen. "You're such a fucking cockblock!" Zegt Shawn ondertussen.

"Shawn," roep ik boos, "don't swear around him!"

Shawn lacht en biedt zijn excuses aan. Het is niet dat ik echt boos erom word, maar het is meer dat Nathan tegenwoordig echt letterlijk elk woord herhaalt wat wij zeggen. En om één of andere reden vindt hij scheldwoorden enorm leuk om te herhalen.

Ik plof weer naast Shawn neer en vraag of Shawn zenuwachtig voor vanavond is. Hij knikt en maakt grote ogen. Terwijl hij Nathan zachtjes kietelt, laat ik me tegen zijn schouder aanvallen. "You'll be amazing. Your whole family and all of your friends will be there too."

"Yea, but I wished you could be there too." Zegt hij dan plots. Hij stopt met het kietelen van Nathan en kijkt mij met een treurige blik aan.

"What do you mean?" Vraag ik hem totaal verward. Voor zo ver ik weet, ben ik er ook bij. Ik ben dan wel backstage omdat niemand mij mag zien, maar ik ben er om naar het optreden te komen kijken en Shawn te steunen.

"I wished you could be there as my wife, standing with my friends and family." Geeft hij toe. Lief kijk ik hem aan, want ik snap het nu. Het contract tussen hem en Camila loopt nog altijd, dus ik kan zijn hand niet in het openbaar vastpakken of zijn lippen kussen. Ik zucht hopeloos uit en geef hem een kus op zijn ontblote schouder.

"I may not stand between the audience, but I'm directly behind the curtain. As soon as you're backstage, I will be there." Zeg ik hem zacht.

Hij geeft een kus op mijn voorhoofd en zegt dat hij van mij houdt. Ik pak zijn hand vast en nestel me nog iets dichter tegen hem aan. "I love you too, Mendes." Fluister ik.