9. Goodbye kiss

780 36 5
                                    

POV Indy

Vandaag is de dag dat de europese tour voor Nathan en mij voorbij is. Ik ben vermoeid, mijn voeten doen pijn, maar ik ben vooral verdrietig. Over iets minder dan een uur gaat mijn vlucht naar Canada, maar Shawn gaat nog niet mee want hij heeft nog acht shows hier in Europa te gaan. Shawn draagt Nathan totdat we bij de poortjes van de douane zijn. Ik zucht diep uit en draai me dan om naar Jake. Ik probeer het afscheid nemen van Shawn zo lang mogelijk uit te stellen.

"Bye Jake," zeg ik als ik hem met tranen in mijn ogen aankijk, noet huilen Indy, "please keep an eye on my man for me." Hij begint zachtjes te lachen en trekt me dan in een knuffel. "That's my job, Indy," grapt hij ondertussen, "be careful and send me cute pictures of Nathan, okay?" Ik knik en veeg een traan weg. Jake is als een soort vader voor me. Hij is er voor me op mijn slechte momenten, zoals gister toen Shawn boos op me was, maar hij is ook bij de mooiste momenten in mijn leven geweest. Iets wat mijn biologische vader voor afzien liet.

Shawn geeft Nathan aan Jake en slaat dan meteen zijn armen om me heen. Zijn sterke armen omsluiten mijn lichaam en mijn hoofd leg ik op zijn borst. Zijn aftershave ruikt heerlijk en ik zou willen dat ik dit voor altijd kan blijven ruiken. Hij drukt een kus bovenop mijn hoofd en trekt me dan nog dichter tegen zich aan. "Promise to call me every single day, okay?" Fluistert hij. Ik knik en dan, als ik me echt realiseer dat Shawn en ik nu afscheid van elkaar nemen, rollen de tranen over mijn wangen. "And tell me whenever somethings wrong with Nathan or our girl," fluister hij dan weer, "I'll take the first plane home."

Opnieuw wordt mijn vlucht omgeroepen. "We've to go, Shawn." Hij knikt zijn hoofd en laat me dan met moeite los. Ik pak Nathan van Jake over en pak de kar met koffers aan. De Europese leg van Shawn Mendes The Tour is nu echt voorbij voor mij. Met een traan, maar toch ook een lach, loop ik naar de douane toe. Nu kan ik eindelijk lekker thuis gaan rusten en de volle aandacht aan Nathan geven. En dan is het een kwestie van afwachten tot de bevalling.

Ik lach nog één keer naar Shawn en Jake en lever dan mijn koffers in bij de douane. Zonder nog een keer om te kijken, loop ik door naar de douane zelf. Ik wil niet nog een keer in tranen uitbarsten.

Elke stap die ik dichter bij de douane zet, veroorzaakt een enorme buikpijn. Ik wist al lang dat dit moment ging komen en ik had mezelf er zo goed op voorbereid, maar nu het zo ver is, is het nog erger dan ik me had voorgesteld. Ik besluit om toch nog een keer naar Shawn en Jake om te kijken voordat ik echt door de douane ga.

Dan zie ik Shawn door de rij mensen heen rennen. "Pardon, I'm so sorry honey, sorry." Hoor ik hem tegen de mensen zeggen die hij passeert. Ik ben precies nu aan de beurt om door de douane heen te gaan, maar ik laat de mensen achter mij voor.

Niet veel later voel ik zijn lippen op die van mij en zijn handen om mijn middel. Geschokt blijf ik staan, maar pak dan zijn kaak vast en zoen hem terug. Mijn lichaam warmt op en mijn knieën worden week. "We didn't kiss eachother goodbye," fluistert hij zacht, "we always do."

"I love you, Mendes." Fluister ik als onze voorhoofden tegen elkaar aanleunen. "I love you more."

De mevrouw bij de douane zucht diep uit en slaat haar handen over elkaar. "You're next woman." Zegt ze geirriteerd.

"Go," zucht Shawn zachtjes, nog steeds liggen onze voorhoofden tegen elkaar aan, "call me as soon as you're in Toronto." Ik knik en geef hem nog één laatste kus. De laatste kus in twee weken.

Shawn blijft staan wachten totdat we helemaal door de douane heen zijn. Ik draai me nog een laatste keer om en Nathan en ik zwaaien naar hem. Hij veegt een traan van zijn wang af en zwaait naar ons terug. "Papa." Zegt het jongetje in mijn armen.

"Ja, dat is papa. Zeg maar 'dag'." Nathan begint vrolijk te zwaaien naar zijn vader, hij heeft natuurlijk geen idee wat er op dit moment gebeurd. "Dag papa."

Zo snel als ik kan loop ik weg uit het zicht van Shawn. Hij hoeft niet te zien dat dit me kapot maakt van binnen.

They're Like Us [Part 3]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu