Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 4

Ne fakt po ecja duke qeshur si gjithmon dhe per pak sekonta ai Reani ma prishi qejfin se na mbronte Alisonin po un e lash si shit por per faj te atij shokut shofer ndodhi dicka. Teksa perpiqesha te kaloja permes tyre autobuzi po merrte nje kthese dhe padashur normalish qe isha duke rene,kur ndjeva dicka te rrotullohej rreth belit tim dhe dora tjeter kapi kurrizin tim si mund ta shpjegoj nuk e di por ai moment nuk mund te shpjegohet as me nje roman.

 Dhe ai ishte Reani. Ishim shume afer...po shikonim njeri-tjetrin ne sy...une isha e shokuar vertet po shikoja syte e tij te kafta te cilave here here i binte dielli dhe syte e tij merrnin nje te kafe te lehte. Syte me te bukura qe kisha pare ndonjehere...ishim teper afer dhe ai moment qe zgjati thjesht disa minuta per mua u duk sikur zgjati thjesht 1 sek. Se cme zuri nuk e di. Ndjeva doren e tij qe tashme e deshironin te gjitha qelizat e lekures sime,prekja e tij beri qe te gjitha qelizat e trupit tim ta deshironin ate...e cmund te thoja per te...Asgje,tashme dicka perbrenda u shtua,mu duk vetja si nje kompiuter te cilit ti mund ti shtosh nje folder te ri, por ty folder nuk kishte emer thjesht kishte reticencen...Ndihesha kaq ndryshe,nuk e urreja me,thjesht nuk e dija se cfare mund ta quaja ate moment,nje moment i cili ndoshta sdo te arrinte kurre me ne jeten time ndoshta dhe do te vinte serisht,por kete nuk e dija...

Nderkohe qe dora ime kishte ngecur akoma ne bluzen e tij ngjyre mustardi,dora ime e cila kishte kapur me dhune bluzen e tij te hekurosur mrekullisht mire dhe  tashme e kishte zhubravitur paksa...wow dora ime si nje mace kishte mberthyer mire bluzen e tij pa pritur nga frika. Cfare ndjenje e papershkrueshme ne ato momente.

Ai me ngriti me kujdes dhe akoma duke me pare ne sy dhe une gjithshtu smund t'ja hiqja syt akoma c'po ndodhte me mua valle...Kush e dinte tjeter pervec meje? Sikur u infektova nga nje semundje e pasherueshme e quajtur dashuri...A ishte valle ajo? A quhet dashuri nje moment te till? Nje moment i cili me beri te emocionuar,kembet te me dridheshin dhe zemra te me rrihte pa ndaluar,sikur perbrenda meje kisha nje bomb me sahat i cili mund te shperthente nga momenti ne moment. A eshte kjo shenje e dashurise valle?

Epo erdha ne vete shkaputa doren nga bluzja e tij mbylla syte dhe mora frym thelle e thelle por me veshtiresi. Duart e tij u larguan ngadal sikur nuk donin te iknin prej trupit tim por ishin te detyruar ta benin ate veprim...

-Me fal-thash me koken ulur.

-Ska problem...-tha dhe u skuq paksa. Bera hapa te ngadalta,nuk levizja dot as kembet per te shkuar drejt e tek vendi im per tu ulur me shoqet e mija te cilat ishin bashkuar ne lojen tjeter te "Boom"-it. Ndoshta sme kishin pare. E ndjeja trupin te rend tani...ktheva koken serisht per ta pare dhe perseri e kapa duke pare...te isha ne vete edhe mund ta kisha shar po tashme dicka me kishte mbyllur gojen...

Me ato hapa te ngadalta u ula ne vendin tim dhe nuk leviza me, rrija koke ulur gje qe Sonit i beri pershtypje te madhe kjo sepse kurr nuk isha nje vajze e cila rrinte urt,isha vajza e cmendur qe shkaktonte probleme,qe i zgjidhte problemet pa patur frike por kete rradhe shikohesha teper serioze dhe ajo kuptoj se dicka me kishte ndodhur...