Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 71

Nese do t'i kisha vene nje titull do ta quaja
"Me premto se nuk do te me lesh kurre"

Lexim te kendeshem

Buzet tona u bashkuan cuditerisht.
Dukej sikur te dy po ndiheshim mire nga prania e njerit tjetrit ne nje hap hapsire. 
Duart e tij me rrethuan belin tim dhe me afruan me prane vetes. Duart e mia i vura ne gjoksin e tij siper bluzes duke e shtyre per ta larguar. 
Zemra me rrahu fort sic rreh zemra e nje zogu te vogel fare qe ndjenjat e pushtojne pakuptuar dhe pa pritur. 
U ndjeva me mire se kurre. Ndjeja perkedheljen e frymes se tij teksa perplasej me fytyren time dhe syte e tij qe shikonin buzet e mia.

-Me fal qe te terhoqa ashtu-tha ai duke me hequr duart nga beli dhe duke me pare drejt e ne sy. Syte e tij shkelqenin embel dhe dukej sikur shpirti i ishte sheruar.

-...-nuk fola,e ndjeja fytyren qe me pervelonte e tere nga turpi qe me kishte pushtuar ndersa ai buzeqeshi lehte kur pa skuqjen qe kisha pesuar ne fytyren time.

Degjova zilen e deres. Ahhh ajo Lejla ka per ta pesuar keqe kete here se e mbushi kupen.

-Po iki...ta hap...deren-thash une me syte qe me qendronin poshte ne cimento. Doja e tij ngriti lehte koken time dhe syt e mia u perballen me syte e tij. Me gishterinjt e tij preku dy cepat e buzes sime.

-Buzeqesh nevrikja ime-tha ai dhe une vertet buzeqesha sepse me quajti nevrikja ime. Sa bukur e tha kete...

-Ne rregull zoterote po ti shtriu, je semure-thash une duke i buzeqeshur dhe duke shkuar drejt deres.

Mberrita ne korridorin e madh dhe preka buzet e mia. Ndjenj te cuditeshme me pushtuan trupin. Valle a ishte dashuria nje tipar recensiv e dominant?
Tashme e kisha kuptuar dicka...dashuria ishte dicka shum e madhe dhe me shume vlere per mua. Pra tashme kisha kuptuar se kisha qene me dashurin time ne cdo moment pa e kuptuar. Valle a ishte ky person dashuria e vertet qe te gjithe librat shkruajne dhe pershkruajne?
Pervec Zotit asnje tjeter nuk e di kete gje...
Ishte e vertet kjo? Pra une e putha vertet...Wow!

Me duart nen buzet e mia shkova dhe hapa deren ku pash Fabion.

-Ketlin? Je mire?-pyeti.

-Po mire...mduket se jam-thash une.

-Po c'ne qe qenke skuqur keshtu?-pyeti.

-Jam skuqur? Ehhh epo vapa ben te veten-thash une.

-Mire degjo, neser kemi nisjen ne 9 e gjysme te mengjesit dhe duke mos pasur mundesi te gjenim bileta per ne stamboll neser vendosa qe te shkonim ne vendlindje thuaji Denit-tha ai ndersa mendoja ime fluturonte akoma. Isha mbeshtetur ne pragun e deres dhe isha duke buzeqeshur.

-Mire,i them une-thash kur vura re Fabion qe me pa me cudi te madhe.

-Ne rregull, naten e mire-tha ai duke ikur dhe une mbylla deren duke buzeqeshur serisht. Ajo puthje me kishte bere te shkoja ne nje bote tjeter.

Deniz POV:

Ajo skene puthjeje nuk me hiqej nga mendja. Ishim shume afer njeri tjetrit dhe arrija te ndjeja frymen e saj qe perplasej ne fytyren time. Era e saj e embel si luleshtrydhe me kishte mbeshtjellur te terin me lumturi nderkohe vura duart ne belin e saj te holle dhe e afrova me prane meje. Ajo puthje mu duk sikur sheroj shpirtin tim te coptuar, mu duk sikur mora  fuqi nga dicka...

-"Ahh Ketlin,dashuria qe kam per ty me ben te çmendem"-mendova une dhe u ula mbi divan duke buzeqeshur.
Mu kujtua serisht Ketlina me faqet e saj te kuqe qe ishte sikletosur. Dukej aq e embel ashtu, si nje trendafil i vogel ne bahcen e parajses...