Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 24

Te gjithe djemte e mbaruan procesin e tyre pervec Reanit i cili mendonte se do ta hiqte vete dhe me acaroj nervat.
Une u ula ne ballkon dhe po shikoja verdall teksa vajzat dhe djemte qeshnin me te madhe.

-"Pse valle ai duhet te vinte ketu...Ca plani ka Zoti per mua valle?"-pyesja veten nderkohe qe pija kafen e mengjesit.
{Joen_14 te pershendes prap me ate kengen e Pandores [kafen e mengjesit]}

-Ketlusheeee...e dashur Ketlusheeee-po therriste Stefi normalisht mund ta dalloja zerin e saj me kilometra jo vetem me metra po une nuk u pergjigja ndersa ajo hyri ne ballkon.

-Ohh Stef hello dear-thash une.

-Ti qelbesire po pi kafen pa mua??????-beri namin vajza.

-Ndoshta...-thash une dhe qesha ndersa ajo nuk mori te pinte kafe pasi kishte pire me pare por thjesht donte qe te mos me linte mua vetem,mori thjesht nje gote leng qe e kisha shtydhur mbreme kur kisha pire...te pakten te vetmen gje e mbaja mend.

-Atehere cdo me thuash?-tha Stefi e cila u ul ne karrigen ngjitur dhe e bertitura e Reanit degjohej deri ne ballkon...Ehh kushedi se cfare po thonin komshinjte tani. 

-Asgje thjesht relaks tani-thash une.

-Epoo pse ia bere cunave ate...sidomos Reanit.

-Sepse une i urrej djemt sidomos Reanin ai eshte nje debil-thash une me filxhanin e kafes ne dore.

-Prandaj po pi kaq shume kafe sot ti-tha ajo.

-Kafe??? Kjo eshte vetem shume po shume qumesh dhe shume pak kafe-thash une duke i dhene nje te pire filxhanit qe mbaja ne duar.

-Nuk do veshesh rrobat e shtepise?-pyeti Stefi duka mbajtur ne dore goten.

-Pertoj...-thash une e menduar.

-Pse je kaq e merzitur?-me pyeti serisht.

-Po nga e di ti qe jam e merzitur une? Une jam shume e gezuar...-genjeva une dhe nuk isha...kisha gjate gjithe kohes qe mendoja per te ardhmen tone. A do ishim valle te gjitha ne bashke? A do ishim te lumtura?

-Jepi...un mund te te dalloj une te njoh-tha Stefi-dhe merzitjen tende nuk mund ta ma fshehesh.

-Thjesht po mendoja per ne...A do na gatuaj fati te rrim bashk?-pyeta une.

-Ohh po normale qe do rrim bashk...ne nuk do ndahemi kurre mos e harro kete dhe ngulite ne mendje.-tha Stefi e sigurt dhe vijne te gjitha gocat e ulen ne tavolinen e madhe te ballkonit.

-Cfare po ndodh ketu...Si po pini kafe pa muaaaa????-beriti Jori.

-Eshte gjys qumesh e gjys kafe Jor-thash une.

-Po cunat? Iken?-pyeti Stefi.

-Jo jo nuk iken...i mbylla ne dhome,po ndihmojne Reanin te heqi dyllin po spo e heq dot-tha Fabi duke qeshur.

-Ahh kuptoj-tha Stefi.

-Po mire cfare keni ju te dyja qe jeni prer keshtu?-pyet Suela.

-Jo asgje thjesht Keti jon e dashur eshte merzitur pak si shume.

-Pseee?? Ca ka goca mamit?-tha Suela dhe erdhi e me perqafoj.

-Jo po mendonte se cfare do te ndodhte kur ne te ndaheshim.-tha Stefi.

-Ohhh...po ne nuk do ndahemi kurre,ne do jemi bashk gjithmon dhe do mbajme lidhjet tona gjithmon-tha Fabi dhe te gjitha mu mblodhen grumbull e me perqafuan ndersa mua me doli nje pikez lot nuk e di se pse u preka.

-Ehh secila do filloj rrugen e saj-tha Soni.

-Po...profesione te ndryshme-tha Fabi.

-Cfare do behemi ne te ardhmen e perserisim-tha Stefi.-Fillo ti Jor.