Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 2

Gjate fillimit si gjithmon te gjithe ishin pergjumesht dhe asnje nuk fliste pervec meje qe sme mbyllet goja kurre...

-Rafe,-therrisja une nje cun te cilin e njoha nga klasa paralele...ai ne fakt e kishte Rafael por un fillova ta therrisja shkurt Rafe sic i bej gjithmon te tjereve nje shkurtim emrash,-hajde rrim ketu...-thash un dhe ai u ul ne pjesen perpara te autobuzit per shkakun se mua edhe mund te me zinte.

-Po?-mu kthye ai tani.

-Ca kishte provimi i matematikes-shfrytezova rastin un per te pyetur mbi ushtrimet por ai i poshtri as qe me tha gje.

-Ahhaa ku mbaj mend una...-genjeu sepse kishte qe shpar qe fliste per ato ushtrime.

-O te dh***** rracen-mermerita por ai me kapi.

-Cfare???-foli i habitur.

-Asgje...epo spo flisja me ty...por flisja me Sonin. Apo jo Soni?-e pyeta ate e cila kishte vene kufjet ne vesh dhe un me stil i terhoqa nje kufje nga veshi.

-Cfareeee?!!!-bertiti ajo dhe ishte pikerisht pyetja te cilen e prisja.

-E sheh i thash dicka asaj qe u cudit shume..."Apo jo Soni?"-dhe kur thash kete te fundit u ktheva nga ajo dhe i shkela syrin.

-Aaa po po pse te ndodhi cpate?-nisi lojen Soni.

-U lendova shume keq...-ia nisa una dhe i ktheva kurrizin Rafaelit si te doja te thoja se kemi nje muhabet personal mirpo ai e besoj dhe mire qe se degjoj fjalen time.- Faleminderit qe me shpetove nga ky gjarpri.

-GJARPERRR??????? KU,KU ESHTE?-bertiti e tmerruar sepse i kishte frik gjarprat dhe te gjithe kthyen koken.

-Po jo mi se nuk eshte ketu,ahhh ti ke ik per fik...ty ta ka marr mendjen BTS me kenget e veta...Shiko po na shohin te gjithe,tkam thene un ty ti do me lesh pa martuar mua.

-Do martohesh,do martohesh do ta gjej Soni ty...-tha dhe nxorri dhembet dmth po buzeqeshte.

-Po mire...po si e dua sme pyete?

-Leja ne dore Sonit ti mi...

-Jo,jo ncuk ncuk se do me gjej ndonje japonez...me mire te martohem me animet e japonise se sa me ndonje njeri normal japonez...se si me duken te cuditeshem.

-AHHH ja nise ti serisht. Aman me ty nuk flitet nje here rehat...- tha dhe vuri kufjet ne vesh. Ndjeja se dikush po me shikonte po ne te vertet nuk e dija se kush. 

-Suu?-i fola Sueles

-Fol e qesh...-tha Suja.

-Si bej dot te dyja pernjehere...po po e provoj nje here...

-Jo,jo,jo,jo,jo moj se po beja shaka ca e merr si te vertet ti...ik moj se me flliqe...e shkalluar.

-Po pse moj ti tani e di qe jam shkalluar un nga trut e kokes un ashtu kam qene gjithmon...mua ska spital budallaresh te me marri persiper se djeg spitalin-i thash duke qeshur dhe nderkohe qeshen te gjithe ato qe e degjuan. Serisht e njejta ndjenje me kaploj...sa e cuditeshme,ktheva serisht koken po spash njeri qe te me shikonte..."ndjenja idiote" mendova me vete.

Nga radio e autobuzit doli kenga e Tayna-s"Columbiana" ishte kenge ritmike vertet e bukur dhe nderkohe po ndjeja ritmin e asaj muzike te qarkullonte ne gjakun tim...me vinte te kerceja po smund te beja ndonje figure te keqe para te tjereve dhe keshtu qe luaja vetem duart nderkohe qe Rafaeli dhe shokun e tij Maksin me shikonin me ne cudi te madhe por per kete sme plasi fare tek e fundit e dija una se cdo beja me veten time dhe jo ata. Fundit fare isha zgjuar qe ne oren 5 te mengjesit per tu bere e bukur vetem me veshjen jo me tualetin sepse se perdorja fundit fare un sdija  as te lyhesha me buzekuq imagjino te tjerat qe sja kisha haberin hic fare.